14 ก.ค. เวลา 08:49 • นิยาย เรื่องสั้น

โคมไฟที่ไม่เคยดับ

ในคืนที่มืดมิด ชายคนหนึ่งเดินอย่างช้า ๆ บนเส้นทางดินลูกรังท่ามกลางทุ่งนาและต้นไม้ใหญ่ที่โบกสะบัดตามลม
แสงดาวริบหรี่อยู่เหนือท้องฟ้ามืดมิด แต่ที่มือของเขามีโคมไฟเก่า ๆ ที่แสงกำลังจะดับ
โคมไฟนั้นไม่ได้ส่องแสงสว่างเหมือนโคมใหม่ ๆ ทั่วไป แต่เป็นโคมที่ถูกใช้งานมานานจนขอบข้างเริ่มเป็นสนิม รอยถลอกและคราบน้ำมันบ่งบอกถึงการเดินทางและความทรงจำหลายปีของเจ้าของมัน
ชายผู้นี้ชื่อ “ลุงเชย”
แม้ชื่อจะธรรมดา ฟังดูเชยตามชื่อ แต่ใจของลุงกลับเป็นคนละเอียด คิดลึก และมักจะมองเห็นแง่มุมของชีวิตที่คนอื่นมองข้าม
เขาเคยทำงานหนักในไร่นาแห่งนี้มาตลอดชีวิต
ความลำบากและความหวังถูกเก็บไว้ในโคมไฟเก่า ๆ นั้น เหมือนกับแสงที่ริบหรี่ แต่ยังคงส่องทางให้เขาก้าวต่อไป
คืนนี้เขาเดินผ่านทุ่งนาและบ้านไม้เล็ก ๆ ของเพื่อนบ้าน
แม้จะมีไฟจากบ้านเรือนอื่น ๆ แต่เขากลับเลือกที่จะเดินกับโคมไฟเก่าของเขาเอง
แม้ว่ามันจะริบหรี่และคอยจะดับลงทุกเมื่อ
ลุงเชยเดินถือโคมไฟเก่า ๆ ที่แสงเริ่มริบหรี่ มือของเขาสั่นนิด ๆ เพราะไฟในโคมดูเหมือนจะดับลงทุกเมื่อ แต่เขายังเดินต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยความหวังว่าแสงไฟนั้นจะสว่างขึ้น
เขาเดินผ่านคนอื่น ๆ ที่ใช้โทรศัพท์มือถือส่องสว่างอย่างง่ายดาย
“เฮ้ย ลุงเชย! ทำไมยังยืนถือโคมไฟเก่า ๆ นั่นอยู่? มาใช้มือถือเถอะ!” หนุ่มคนหนึ่งตะโกนหัวเราะ
ลุงเชยยิ้มแบบขำ ๆ แล้วตอบ
“โคมไฟนี้มันมี ‘ความทรงจำ’ อยู่ข้างในนะ มันไม่ใช่แค่แสง มันคือความพยายามที่จะไม่ยอมแพ้”
หนุ่มคนนั้นยิ้มแหย ๆ ก่อนจะเดินจากไป มือถือสว่างไสวในความมืด
ลุงเชยเดินต่อไป เติมน้ำมันในโคมทีละหยด มือเขาเปื้อนน้ำมันเต็มไปหมด แต่ก็ไม่ยอมวางโคมไฟ
“ถึงไฟจะริบหรี่ แต่อย่างน้อยมันก็ยังไม่ดับ” เขาพึมพำ
ในใจลึก ๆ เขารู้ว่า มีทางเลือกอื่น — โคมไฟใหม่ที่สว่างกว่า โทรศัพท์มือถือที่สะดวกกว่า แต่ความทรงจำและความเชื่อมั่นทำให้เขาเลือกที่จะเดินกับโคมไฟเก่า ๆ นั้นต่อไป
บางครั้งในชีวิต เรายึดติดกับสิ่งเก่า ๆ ที่ไม่ใช่แค่เครื่องมือ แต่คือ “ความทรงจำ” และ “ความหวัง” ที่เรามอบให้มัน
แต่ถ้าปล่อยให้โคมไฟนั้นดับลง หรือไฟริบหรี่เกินไปจนเรามองไม่เห็นทางข้างหน้า
บางทีเราก็ควรกล้าที่จะเปลี่ยนเครื่องมือใหม่ เปิดรับแสงสว่างที่สดใส และก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ
อย่ายึดติดจนลืมว่าสิ่งที่ดีที่สุด อาจไม่ใช่สิ่งที่เรามีอยู่แล้วเสมอไป
- จากเพจเศษฝุ่นที่แต่งเรื่องราว💨
โฆษณา