นี่คือ ภาระเชิงโครงสร้างครับ ซึ่งหมายถึงการที่บางหน้าที่มีความเสี่ยง ความเหนื่อย ความรับผิดชอบสูง แต่ไม่มีการปรับสมดุลให้เหมาะสมกับค่าตอบแทนหรือการยอมรับจากส่วนรวมครับ
หัวหน้าที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น มักจะคิดว่าคนเก่งควรแบกได้ (ซึ่งเป็นตรรกะที่บิดเบี้ยว) หรือมองว่าไม่เปลี่ยนอะไร เพราะระบบยังเดินได้
ซึ่งสิ่งที่หัวหน้าโง่ๆมักจะลืมคือ
ความไม่เท่าเทียมแบบนี้แหละที่จะฆ่าคนเก่ง ที่มันค่อยๆกัดกินขวัญกำลังใจจนคนที่แบกไว้จนวันหนึ่งก็จะวางมันลง และไม่มีใครหยิบขึ้นมาอีกเลย
ส่วนเพื่อนร่วมงานที่อยู่ในจุดที่สบาย แต่ไม่พูด ไม่ช่วย ไม่เห็นใจ นั่นคือ "เงาของมนุษย์" ที่สะท้อนว่า
หากไม่มีผลประโยชน์กระทบตนเอง ต่อให้ความไม่ยุติธรรมอยู่ตรงหน้า เขาก็เลือกที่จะเงียบ เพราะมันไม่ใช่เขาที่ต้องเหนื่อย ค ว ย
ซึ่งระบบที่ดีต้องมีการหมุนเวียนหน้าที่ ต้องประเมินภาระงานตามความเป็นจริง หัวหน้าต้องเห็นและรับผิดชอบต่อความไม่สมดุลครับ
ถ้าองค์กรไม่ทำเช่นนั้น คนที่อยู่จุดลำบาก จะไม่ได้แค่ เหนื่อย แต่กำลังถูกหลอมให้หมดศรัทธา ซึ่งคือจุดเริ่มต้นของการลาออกในใจ แม้ยังนั่งอยู่ตรงโต๊ะเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
