Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
จุดเดียว
•
ติดตาม
17 ก.ค. เวลา 06:04 • นิยาย เรื่องสั้น
วัดลําโพ
เรื่องแห่งฝัน (นักฝันวิปโยค)19
เรื่องแห่งฝัน (นักฝันวิปโยค)
ตอนที่ 19: เงาของผู้เฝ้าถ้ำ
ลมหายใจของถ้ำกลืนฝันเย็นเยียบและลึกล้ำ — คล้ายกลืนกลบทุกเสียง ทุกสัมผัสของโลกภายนอกลงไปในห้วงว่างของมัน
เด็กชายก้าวเท้าเข้าไปโดยลำพัง จะมีก็ ผลึกแร่สีม่วงใสแวววาวเม็ดเล็ก ที่เขาได้รับจากชายชราลึกลับแห่งลานฝันในตอนกลางคืนก่อนหน้านี้
เขาไม่รู้ชื่อของชายคนนั้น รู้เพียงนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า และเสียงพูดของเขานั้นแหบพร่าเหมือนมาจากยุคสมัยอื่น
> “อย่าทิ้งความกลัวของเจ้า แต่จงพามันเข้าไปด้วย… เพราะมันจะทำหน้าที่เป็นโคมไฟให้เจ้า... ณ ที่ที่ไร้แสง”
---
เมื่อเด็กชายเดินลึกเข้าไปในถ้ำ เสียงฝีเท้าของเขาก็ค่อยๆ เงียบลง ไม่ใช่เพราะเขาเดินเบาลง แต่เพราะ พื้นหายไป
เขาตกลงสู่ความมืด — ดิ่งลึกผ่านหมอกฝันและลำแสงสลัวที่เหมือนเส้นใยของความคิดถักทอ
และเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง... เขาไม่อยู่ในถ้ำอีกต่อไป
---
ฉากในห้วงจิต (Shadow Trial)
เบื้องหน้าคือท้องทุ่งที่แห้งแล้ง มีดวงจันทร์ 3 ดวงลอยเคลื่อนที่วนซ้อนกันบนฟ้า ท่ามกลางกลิ่นดินเผา และเสียงกรีดร้องไกลโพ้น
เด็กชายมองเห็น เด็กอีกคนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงกลางทุ่ง เขาดูคล้ายตนเองทุกประการ — แต่ไม่มีเงา
> “ข้าเฝ้ารอเจ้ามานาน... ความทรงจำที่เจ้าทิ้งไว้ในอดีต... ความกลัว ความสูญเสีย ความหวังที่ถูกเหยียบย่ำ ความแตกสลายทางจิตใจ”
“ข้าคือ เงา ของเจ้า”
“และเจ้าจะไม่สามารถก้าวข้ามประตูแห่งถ้ำนี้ได้... หากเจ้าปฏิเสธข้า!”
ทันใดนั้น เงาตัวตนก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่างเป็นสัตว์ประหลาดที่มีทรวดทรงหลอมรวมระหว่างหมาป่า ผีเสื้อ และเปลวเพลิงสีดำที่ไร้เสียง
การต่อสู้จึงเริ่มขึ้น — แต่ไม่ใช่ด้วยอาวุธ
มันเป็นสงครามของความทรงจำ ความรู้สึก และเสียงกระซิบจากเบื้องลึกสุดแห่งจิตใต้สำนึก
เด็กชายเริ่มร้องไห้ — น้ำตาไม่ได้มาจากความกลัว แต่มาจากการที่เขาเริ่ม "ยอมรับ" และเกิดการย้อนกลับ ของความทรงจำบางเสี้ยว ที่เขาเคยศูนย์เสียมัน
เขาเดินช้าๆ เข้าไปกอดร่างเงาที่แปรปรวนนั่น
> “เจ้าคือข้า… และข้าคือเจ้า”
“เราจะไม่พรากจากกันอีกต่อไปนะ”
ทันใดนั้น ร่างเงาสลายกลายเป็นละอองพรายแสงสีเงิน แล้วรวมตัวเป็น เครื่องรางทรงหยดน้ำ ที่ลอยมาอยู่บนฝ่ามือของเด็กชาย อย่างแผ่วเบา
มีซุ่มเสียงหนึ่งกังวานขึ้นจากที่ช่องว่างระหว่างมิติ — เป็นเสียงของใครบางคนที่เฝ้ามองอยู่:
> “เด็กน้อย... เจ้าผ่านแล้ว”
---
มาดามโซเรล (Sorel)
หญิงชราผู้เฝ้าประตูความฝันในมุมมืดถ้ำกลืนฝัน
นางปรากฏตัวพร้อมกับไม้เท้าแปลกตาที่มีลูกแก้วฝันติดอยู่
มาดามโซเรลเป็น Dream Gate Master รุ่นเก่าที่เกษียณจากหน้าที่
นางมีหน้าที่ "รักษาความสมดุลของความกลัว" ในผู้ที่เข้าสู่ถ้ำ
> “ของขวัญที่เจ้าได้รับ... คือ หยดจิตเงา”
“จงเก็บรักษามันไว้ให้ดี เพราะเจ้าจะต้องใช้มันเพื่อไขประตูอีกบานหนึ่ง...”
“บานที่อยู่ในโลกใบที่สาม — โลกที่แม้แต่ข้ายังไม่กล้าเอ่ยนาม”
เด็กชายเงยหน้ามองนาง ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป
สีดำลึกของม่านตา... กลับสะท้อนแสงฝันระยิบระยับคล้ายจักรวาล
---
จบตอนที่ 19
นิยาย
หนังสือ
นิยายลึกลับสยองขวัญ
บันทึก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เรื่องแห่งฝัน (นักฝันวิปโยค)
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย