กระจกบานใหญ่สะท้อนความจริงอันเจ็บปวด
เรามักได้ยินว่า
* เป็นน้อง...ต้องเชื่อฟังพี่
* เป็นพี่...ต้องเสียสละให้น้อง
* เป็นเพื่อน...ต้องไม่เอาเปรียบกัน
* เป็นสามีภรรยา...ต้องซื่อสัตย์ต่อกัน
ฟังดูดีงาม...แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง มันมีคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจเสมอว่า
แล้วพี่เคยทำให้น้อง "นับถือ" ได้จริงหรือ? หรือแค่ใช้คำว่า "พี่" เป็นเกราะกำบังความบกพร่องของตัวเอง?
แล้วน้องเคย "เกรงใจ" พี่บ้างไหม? หรือคิดว่าความเป็น "น้อง" คือใบอนุญาตให้เรียกร้องได้ไม่รู้จบ?
แล้ว "เพื่อน" ที่บอกว่าไม่เอาเปรียบกัน...เคยให้ก่อนบ้างไหม? หรือรอรับอยู่เสมอ แล้วบ่นว่าเพื่อนไม่ดีพอ?
แล้ว "ผัว" ที่เรียกร้องความซื่อสัตย์จากเมีย...เคยซื่อสัตย์กับเมียบ้างหรือเปล่า? หรือเอาแต่โทษอีกฝ่าย โดยไม่มองความบกพร่องของตัวเอง?
ความสัมพันธ์ใดๆ ก็ตาม...ไม่ว่าจะเป็นสายเลือด เพื่อน หรือคู่ชีวิต มันไม่ใช่ถนน One Way ที่มีคนให้ฝ่ายเดียวและอีกฝ่ายรับไปเรื่อยๆ
ถ้าเรามัวแต่ชี้หน้าสั่งสอน เรียกร้องความรับผิดชอบจากคนอื่น โดยไม่เคยถามตัวเองว่า
"แล้วเราล่ะ...ทำดีพอหรือยัง?" เราก็จะเป็นคนที่ยืนอยู่กลางถนนที่ว่างเปล่า...รอคอยสิ่งที่ไม่มีวันมาถึง
เพราะสุดท้ายแล้ว...ความสัมพันธ์ที่แท้จริง ไม่ได้ถูกสร้างจาก "คำสั่ง" หรือ "ความคาดหวัง" แต่ถูกหล่อหลอมจาก "การกระทำ" "การให้" และ "ความเข้าใจซึ่งกันและกัน"
ถ้าเราอยากได้รับ จงเรียนรู้ที่จะให้
ถ้าเราอยากถูกเคารพ จงเรียนรู้ที่จะเคารพ
ถ้าเราอยากได้ความซื่อสัตย์ จงซื่อสัตย์ก่อน
หยุดโทษคนอื่น แล้วเริ่มที่ตัวเองเถอะครับ
เพราะบางที...สิ่งที่พังทลายลง อาจไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ แต่คือ "คุณค่า" ของตัวเราเองที่ลดลงไปทุกที
#ความสัมพันธ์ไม่ใช่เรื่องของฉันแต่เป็นเรื่องของเรา
#มองกระจกก่อนชี้หน้าคนอื่น
#คุณคู่ควรกับความสัมพันธ์แบบไหน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
