บันทึกใจสลายจากชายตัวน้อย (Time Still Turns the Pages)
“ถ้าผมเกิดมาเป็นน้อง…พ่อจะรักผมไหมครับ”
– ประโยคสุดท้ายในไดอารี่เล่มนั้น
หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังน้ำตาแตกแบบดราม่าใหญ่โต
แต่มันคือความเงียบ…ที่บีบคั้นหัวใจทุกฉาก
เล่าเรื่องของพี่ชายผู้ถูกเปรียบเทียบตลอดชีวิต
กับน้องชายที่เป็นเหมือน ‘ลูกในอุดมคติ’
พ่อแม่ไม่ได้พูดคำว่า “ไม่รัก”
แต่พี่ชายก็รู้สึกแบบนั้นมาตลอด
เขาเริ่มเขียนไดอารี่…
ไม่ใช่เพราะอยากดัง
แต่เพราะไม่มีใครฟัง
หนังค่อยๆ เปิดบาดแผลในใจเด็กคนหนึ่ง
ตั้งแต่รอยร้าวเล็กๆ จนกลายเป็นรอยแยกใหญ่
และปิดฉากด้วยความตาย…ที่ไม่มีใครเห็นมันมา
หนังไม่กล่าวโทษใคร
แต่ถามคนดูเบาๆ ว่า
“เราเคยเห็นลูกคนโตเป็น ‘เด็กคนหนึ่ง’ จริงๆ หรือเปล่า?”
แง่คิดที่ได้จากหนังเรื่องนี้
1) "เขาไม่ได้อยากชนะน้อง…
เขาแค่อยากชนะใจพ่อแม่บ้าง”
2) “ผมอยู่ตรงนี้มาตลอด…แต่ทำไมไม่มีใครมองเห็น”
3) “ไดอารี่…คือที่เดียวที่เขาได้พูดเต็มประโยค”
4) “วันนั้น เขาไม่ตกตึก…แต่ใจเขาตกมาตั้งนานแล้ว”
5) “การเปรียบเทียบ…คือมีดที่พ่อแม่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ลูกเจ็บเสมอ”
📌 หากคุณมีพี่น้อง หนังเรื่องนี้จะกระซิบกับใจคุณเบาๆ ว่า
“ความรักไม่ต้องเท่ากัน…แต่ต้องทำให้ลูกรู้ว่ารัก”
#หนังที่เงียบแต่ดังในใจ
#ไดอารี่ของพี่ชายที่ไม่เคยถูกเปิดอ่าน
#ครอบครัวไม่ใช่สนามแข่ง
#หนังเจ็บแต่จำ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
