ผู้คนจะลำบากเเละจะปรับตัวกันอย่างเต็มที่ อาหารการกินจะหาได้อย่างจำกัด หากจะกินเนื้อสัตว์ก็คงต้องออกล่า จะเลี้ยงไว้กินก็คงฆ่ากินได้เพียงบางวัน คงไม่มีใครรู้สึกโอเคที่จะฆ่าสัตว์ที่ตนเองเลี้ยงไว้หรอก
ความจนจะถูกตั้งใจมองให้กลายเป็นเรื่องโรเเมนติก เพราะการกินดีอยู่ดีเเละการใช้ชีวิตอย่างฟุ้งเฟื้อจะกลายเป็นเรื่องเพ้อฝัน
ลองนึกถึงเพลงชาวดงดูนะ เคยฮิตเมื่อ๔๐,๕๐ปีก่อน
กลางดงพงป่าเขาลำเนาไพรไกลสังคม
มีเเดนรื่นรมย์เเสนชื่นชมมีเสรี
ไร้ทุกข์สนุกสนานสำราญกันได้เต็มที่
พวกเราชาวถิ่นนี้ ล้วนมีไมตรีต่อกัน
จนยากก็ยังภูมิใจ หากินกลางไพรเเม้ไม่รุ่งเรือง
.............................................................
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
