Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ความเรียงในวันที่นึกได้
•
ติดตาม
7 ส.ค. เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น
เขาค่อยๆยื่นมือส่งของให้
นอกจากกระเป๋าเงินกับของมีค่าอื่นๆแล้ว เจ้าของมือที่ถือปืนทำท่าทางบอกให้เขาถอดเสื้อ กางเกงและรองเท้าออกให้หมดด้วย
เขาส่ายหน้าแต่ก็ต้องทำตามเมื่อปากกระบอกปืนยังชี้ตรงมาเป็นเชิงบังคับ
เขากลั้นใจถอดออกมาตามคำสั่ง
เสื้อผ้าอีกชุดถูกโยนมาให้ เขารับมาแล้วรีบใส่
เอกสารที่จำเป็นก็เช่นกัน
เขารีบตะครุบเก็บไว้พร้อมเศษเงินอีกเล็กน้อยที่ติดมาด้วย นัยว่าเป็นความปรานีจากผู้ถืออาวุธ
เชาหันหลังตามที่บอกแล้วนั่งลง มือประสานท้ายทอยไว้ อีกฝ่ายก้มตัวลงเก็บของมีค่าประดามีที่วางกองอยู่
แม้จะยังเสียดายของแต่ชีวิตของเขาสำคัญกว่า
ปืนยังคงจ่ออยู่
มืดแบบนี้ใครจะรู้ว่าของจริงหรือของปลอม
แม้อยากเสี่ยงแต่คุ้มกันหรือเปล่า?
เสียงฝีเท้าห่างออกไปพร้อมเสียงพาหนะ
เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมหันกลับไปดู
เจ้าของอาวุธหายไปไกลลิบแล้ว
เขาบ่นสบถกับตัวเองในขณะที่โยนเอกสารต่างๆในมือทิ้งลงข้างทางอย่างไม่แยแส เหลือไว้แค่เศษเงินติดตัว
ห่า กูก็เพิ่งได้มา มึงดันมาเอาไปอีก แม่งเอ๊ย
เขาสบถงึมงัม
ค่อยๆเดินห่างไปเรื่อยๆ
แล้วหายไปในความมืดในยามราตรีนั้นเอง...
บันทึก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
เรื่องสั้นกับนิยาย
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย