พัก…เพื่อกลับไปอย่างมีธรรมะ: นโยบายวันหยุดแบบภควัทคีตา
ผู้เขียน: ดร.ภิญโญ รัตนาพันธุ์
“เธอมีสิทธิ์ในหน้าที่ของตน
แต่ไม่มีสิทธิ์ในผลของมัน”
— ภควัทคีตา บทที่ 2 ข้อ 47
⸻
ถาม: ทำไมองค์กรยุคใหม่ต้องคิดเรื่อง “การพัก” ให้ลึกซึ้งขึ้น?
เพราะวันหยุดแบบเดิม คือการหนีจากงาน
แต่วันหยุดแบบภควัทคีตา คือ การคืนสมดุลให้จิตใจ เพื่อกลับมาทำงานอย่างมีพลัง
⸻
หลัก 5 ข้อจากภควัทคีตา
เพื่อออกแบบนโยบายวันหยุดที่ไม่ใช่แค่หยุด…แต่คือการเติบโตภายใน
⸻
1. พัก…เพื่อไม่ยึดติดกับผล แต่กลับมาทำหน้าที่ด้วยใจบริสุทธิ์
พระกฤษณะสอนให้อรชุน “ทำหน้าที่โดยไม่ยึดติดกับผลลัพธ์”
เพราะความเหนื่อยของคนทำงานวันนี้ ไม่ได้มาจากงาน
แต่จากการยึดติดกับ “ผลของงาน”
วันหยุดจึงควรเป็นพื้นที่ให้พนักงาน “วางผล” ชั่วคราว
แล้วกลับมาสัมผัสหัวใจของ “หน้าที่” ด้วยใจใหม่
องค์กรอาจจัดกิจกรรมวันหยุดที่ไม่เน้นเป้าหมาย เช่น เดินป่า ศิลปะ สมาธิ
เพื่อฝึกให้คน “ทำโดยไม่ต้องหวังผล” อีกครั้ง
⸻
2. พัก…เพื่ออยู่กับตนเอง ไม่ใช่เพื่อหนีไปหาความบันเทิง
พระกฤษณะชี้ว่า “จิตที่ฟุ้งซ่าน จะไม่พบความสงบแม้มีทุกสิ่ง”
วันหยุดที่แท้ไม่ใช่ Netflix marathons หรือการ shopping therapy
แต่คือช่วงเวลาที่ “เราได้ฟังเสียงของตัวเองอีกครั้ง”
นโยบายวันหยุดควรออกแบบให้มี “วันเงียบ”
เช่น สนับสนุน Retreat สั้น ๆ, Digital Detox
หรือแม้แต่ “วันหยุดที่ไม่ต้องไปไหน” เพื่อให้คน “อยู่กับใจ” ได้บ้าง
⸻
3. พัก…โดยไม่ลืมว่าหน้าที่ก็ศักดิ์สิทธิ์
อรชุนอยากหลีกเลี่ยงสงครามเพราะไม่อยากทำร้ายใคร
แต่พระกฤษณะย้ำว่า “หน้าที่” คือธรรมะ ถ้าทำด้วยจิตที่บริสุทธิ์
วันหยุดที่ดีจึงไม่ควรทำให้คน “หลงลืมงาน”
แต่ควรทำให้คน “กลับมารักงาน” แบบที่ไม่ทุกข์กับมันอีก
องค์กรอาจให้วันหยุดหลังโปรเจกต์สำคัญ พร้อม Reflection หรือ sharing
เพื่อให้ทีม “บันทึกสิ่งที่ได้เรียนรู้” มากกว่าฉลองแค่เป้าหมาย
⸻
4. พัก…เพื่อเชื่อมโยงตัวเองกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า “ตัวตน”
ภควัทคีตาเน้นเสมอว่า
การยึดติดในอัตตา ทำให้เราทุกข์
และการปล่อยวางอัตตา จะพาเราไปสู่พลังที่สูงกว่า
วันหยุดจึงไม่ใช่แค่เวลาส่วนตัว
แต่ควรเปิดพื้นที่ให้เราเชื่อมกับครอบครัว ธรรมชาติ ชุมชน และความหมาย
องค์กรอาจสนับสนุนวันหยุดเพื่อกิจกรรมจิตอาสา
หรือ “Time-off เพื่อไปค้นหา Purpose” ที่ไม่เกี่ยวกับ KPIs
⸻
5. พัก…โดยเข้าใจว่าเราคือเครื่องมือของธรรมะ ไม่ใช่ผู้ควบคุมทุกสิ่ง
“ฉันไม่ได้ทำอะไรทุกอย่าง
ฉันเป็นเพียงผู้กระทำหน้าที่ในจักรวาลอันใหญ่”
นี่คือการพักขั้นสูงสุด — คือการหยุดแบกทุกอย่างไว้บนไหล่ตัวเอง
องค์กรอาจจัด Mindfulness Leave – วันหยุดเพื่อเรียนรู้การปล่อยวางอย่างมีสติ
ไม่ใช่แค่หยุดพักผ่อนทางกาย แต่เพื่อคืนสมดุลทางวิญญาณ
⸻
บทส่งท้าย:
วันหยุดคือสนามฝึกจิต
ให้คนทำงานรู้ว่า…
“ฉันคือคนทำงาน ไม่ใช่เครื่องจักร”
และ “ชีวิตมีมากกว่าความสำเร็จในงาน”
ภควัทคีตาสอนว่า
“สงครามยังต้องพัก…แล้วทำไมเราถึงไม่ยอมพักจากการต่อสู้ในใจ?”
ถ้าองค์กรของคุณอยากให้คนกลับมาทำงานด้วยแรงแห่งศรัทธา
จงให้วันหยุดที่ไม่ใช่แค่หยุดลมหายใจจากงาน
แต่คืนลมหายใจกลับสู่หัวใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
