เมื่อวาน เวลา 07:17 • นิยาย เรื่องสั้น

Gen Alpha กับยุคใหม่ของระบบการเงินโลก EP.10 : ทำไมบางคนยิ่งทำงานยิ่งจน?

ในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง
วันนั้นเป็นวันประชุมใหญ่ของนักเรียนที่ได้รับเลือกให้เป็นเหรัญญิกห้อง…
อัยย์จากห้อง ป.4/1, ลูน่าจาก ป.4/2 และคินจาก ป.4/3 ต่างก็เพิ่งได้รับตำแหน่งใหม่นี้ไม่นาน
อัยย์: (ยิ้มกว้าง) “เราได้เป็นเหรัญญิกเหมือนกันเลยแฮะ! สงสัยพวกเราจะเก่งเรื่องเงินๆ ทองๆ เหมือนกันนะ!”
คิน: “หรือไม่ก็ครูอยากให้เราหัดเก็บเงิน ฮ่าๆ”
ลูน่า: “แต่เราจะเก็บเงินยังไงล่ะ เงินห้องเยอะอยู่เหมือนกันนะ เราควรทำบัญชีใช่ไหม?”
ทันใดนั้นเอง…
เสียงแว่วจากเวทีดังก้องขึ้น…
“ยินดีต้อนรับประธานนักเรียน ฟินน์ รุ่นพี่ของพวกเราทุกคน!”
ฟินน์ก้าวขึ้นมาบนเวทีในชุดนักเรียนเรียบร้อย พร้อมแววตามั่นใจ
ฟินน์:
“ผมเองก็เคยเป็นเหรัญญิกตอนอยู่ ป.4 มาก่อนนะครับ และรู้เลยว่าตำแหน่งนี้สำคัญแค่ไหน…
การเป็นเหรัญญิกคือการได้ฝึกใช้เงินอย่างมีความรับผิดชอบ”
เด็ก ๆ ตั้งใจฟัง ฟินน์อธิบายถึงการจดบัญชี รายรับ-รายจ่าย และการไม่ใช้เงินห้องโดยไม่บันทึกไว้
หลังเลิกประชุม…
บนทางกลับบ้าน
ฟินน์:
“ถ้าอยากเข้าใจเรื่องเงินมากกว่านี้ ไว้ไปเจอลุงสุนัยด้วยกันได้นะ ลุงแกเก่งเรื่องเงินแบบสุดๆ เลยล่ะ”
อัยย์: “จริงเหรอ!? ฉันชอบลุงสุนัยนะ เคยเจอกันแว้บๆ ที่ตลาด”
คิน: “ลุงแกพูดอะไรเข้าใจง่ายดี”
ทันใดนั้น…
เด็ก ๆ เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ริมทาง ข้างหน้ามีตะกร้าลูกโป่ง 2-3 ลูก
เขาหน้าตาโทรม ใส่หมวกเก่า ๆ และกำลังถอนหายใจอยู่ลึกๆ
ชายคนนั้นคือ…พี่เก่ง
พี่เก่ง: (พูดกับตัวเอง)
“ทำงานทุกวัน ขายของทุกวัน ทำไมชีวิตมันถึงไม่ดีขึ้นซะที…เฮ้อ…”
ลูน่า: “พี่คะ…พี่ขายอะไรเหรอ?”
พี่เก่ง: “ลูกโป่งน่ะหนู แต่วันนี้ไม่มีใครซื้อเลย… เฮ้อ…เมื่อก่อนพี่ก็เคยมีเงินอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้อะไรๆ มันพังไปหมด…”
อัยย์: “พี่เคยรวยเหรอคะ?”
พี่เก่ง: (ยิ้มเศร้า)
“เคยสิ พี่เคยเปิดร้านเกมส์ มีมอเตอร์ไซค์สองคัน แต่มันพังหมดเพราะ…หนี้”
คิน: “หมายถึงหนี้เงินเหรอ?”
พี่เก่ง: “อืม…ตอนนั้นพี่กู้เงินมาทำร้านเพิ่ม หวังจะรวยเร็ว แต่ดันไม่มีลูกค้า แล้วก็ไม่มีเงินใช้หนี้ ดอกเบี้ยมันก็ทบขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ต้องขายทุกอย่าง”
หลังจากเดินต่อกันเงียบๆ เด็กๆ ก็เจอลุงสุนัยที่ตลาดนัด
ฟินน์:
“ลุงสุนัยครับ…วันนี้พวกเราเจอพี่เก่ง เขาบอกว่าเคยมีเงิน แต่ตอนนี้จนลงเพราะหนี้…
ผมเลยสงสัยว่า… ทำไมบางคนยิ่งทำงานยิ่งจนลงล่ะครับ?”
อัยย์: “ใช่ค่ะลุง หนูก็ไม่เข้าใจเลย ทำไมบางคนทำงานทุกวัน แต่ไม่มีเงินเก็บเลย”
ลุงสุนัย:
“ดีมากที่พวกเธอเริ่มตั้งคำถามแบบนี้… สิ่งที่พวกเธอสงสัย เขาเรียกว่า ‘ช่องว่างทางการเงิน’
หรือพูดให้เข้าใจง่ายกว่านั้นคือ…
‘ทำไมบางคนมีโอกาสสะสมความมั่งคั่งได้เรื่อยๆ
ขณะที่บางคนต้องใช้ชีวิตไล่ตามหนี้สินตลอดเวลา’”
ฟินน์: “ลุงครับ ช่องว่างทางการเงินมันคืออะไรเหรอ?”
ลุงสุนัย:
“มันคือความต่างของโอกาส ความรู้ และเครื่องมือที่แต่ละคนมี…
บางคนมีความรู้เรื่องเงิน เขารู้วิธีใช้หนี้ให้เป็นประโยชน์
รู้ว่าควรใช้จ่ายแบบไหน และเก็บออมยังไง
แต่บางคน…แค่เอาตัวรอดจากเดือนนี้ก็แทบหมดแรงแล้ว”
โฆษณา