30 ก.ค. เวลา 04:12 • ความคิดเห็น
จิตใจ และความเหงา ความอ้างว้าง
โดดเดี่ยว เดียวดาย เคว้งคว้าง
เปล่าเปลี่ยวจิตใจ
ในจิต ชีวิตในโลกนี้
ยามค่ำคืนเหมือนตายไปทุกคืน
หดหู่
เช้าวันรุ่งคืน เรายังไม่ตายนี่
ความตายในทุกค่ำคืนนั้น
แล้วเหมือนเกิดขึ้นมาใหม่ทุกๆเช้า
1
ชีวิตเดินทาง ดิ้นรน เอาตัวรอด
คิดว่าไม่รอด ไร้เรี่ยวแรง หมดแรง
ไร้สังคม ไร้เพื่อน ไร้คู่ ไร้คนรัก ไร้คนรอบข้าง
ตอนที่เรามีนั้นเราเลยอบอุ่นไม่เหงา
ไม่เดียวดาย ภายนอกนั่น ทำให้ภายในไม่เหี่ยวเฉา ไม่ตาย ไม่หดหู่ใจ
ทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน สังคมงาน
เพื่อนร่วมงาน การงาน การเงิน ชีวิต กาย จิตใจ
อีกหน่อยชีวิตก็จะเจอใหม่ วนมาใหม่
ในการเดินทางของเราในแต่ละคน
ได้พบได้เจออีก แตกต่าง คล้าย เหมือน
สุดท้ายแล้วเรามีเพียงตัวเรา มีเพียงจักวาลจิตของเรา แต่ถึงแบบนั้นเราก็มีสุขทุกข์ธรรมชาติ
ใส่ใจ ไม่แห้งแล้ง จริงใจ เป็นเพื่อนที่ดี
เป็นเพื่อนร่วมโลกที่ดีต่อกัน
เดินทางพบความสงบในจิตใจ
เข้าใจ ความอ่อนแอ อ่อนไหว โดดเดียว
ลำพัง กอดมัน อยู่กับมัน เข้าใจมัน ชีวิต
สัจธรรม หลายคนส่วนใหญ่อยู่ได้เพราะเขามีคนรอบข้าง เข้าใจได้เพราะอะไร เข้าใจดี
มนุษย์อบอุ่นใจกาย แยกจาก ลา ตาย
มนุษย์ความผูกพัน มิตรภาพ ฝังรากลึก
มนุษย์ความทรงจำ จิตวิญญาณ เชื่อมโยง
มนุษย์เกิดแก่เจ็บตาย อายุ สุขภาพกายและจิต
ว่าด้วยเรื่องจิตใจและหัวใจมนุษย์
โฆษณา