น้ำใจในสังคมเมือง และวันธรรมดาที่ฉันไม่ได้ขับรถ🍀
"วันธรรมดาวันหนึ่ง...
ที่ดูเหมือนจะเป็นวันพิเศษขึ้นนิดนึง"
ปกติฉันขับรถ
แต่วันนี้... ฉันอยากลองนั่งรถเมล์ดูบ้าง
เลยหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวตัวโปรดมาใส่
ติดกระดุมคอบัวอย่างเรียบร้อย พับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยให้ไม่เกะกะ
จับคู่กับกางเกงยีนส์สีเข้มที่ใส่แล้วรู้สึกคล่องตัว
ใบหน้าฉันซ่อนอยู่ใต้หมวกเบเร่ต์สีน้ำตาล
สะพายกระเป๋าเป้ผ้าแคนวาสกันน้ำสีเขียวทหาร
รองเท้าผ้าใบสีฟ้าอ่อน
พร้อมแล้วสำหรับการเดินทางที่ไม่เร่งรีบ
.
เช้านี้อากาศค่อนข้างร้อน แต่ไม่ถึงกับอบอ้าว
ฟ้ายังขาวหม่นเหมือนฝนกำลังลังเล
ฉันยืนรอรถเมล์อยู่ใต้เงาต้นไม้ริมถนน
ลมเบา ๆ พัดให้ผมที่ปล่อยลงมาปลิวเล็กน้อย
.
เมื่อรถเมล์ปรับอากาศสายที่ฉันรอมาถึง ฉันก้าวขึ้นไปอย่างไม่รีบร้อน โชคดีที่มีที่นั่งว่างริมหน้าต่างพอดี
ฉันนั่งลงบนเบาะอย่างใจเย็น
รถเคลื่อนไปอย่างเนิบช้า ฝ่ารถติดย่านกลางเมือง ในรถ ไม่มีใครพูดคุยกันเลย
ทุกคนต่างก้มหน้ากับโทรศัพท์ในมือ
แม้กระทั่งกลุ่มเพื่อนที่ขึ้นรถมาพร้อมกัน
ก็เหมือนเปลี่ยนโหมดกันทันทีที่นั่งลง
จากเสียงหัวเราะสดใสนอกรถ
กลายเป็นนิ่งเงียบ… อย่างพร้อมเพรียง
วันธรรมดาที่พิเศษนิดนึง
น้องผู้ชายนักศึกษาคนหนึ่ง
แต่งตัวเรียบร้อย เสื้อเชิ้ต กางเกงสแลค
นั่งตัวตรง มือซ้ายถือโทรศัพท์
มือขวาลูบหน้าจอไปมาแบบไม่วางตา
ฉันเฝ้าสังเกตเขาอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ตั้งใจนัก
.
กระทั่งเขาลุกจากที่นั่ง แล้วเดินลงจากรถที่จอดเทียบป้ายรถเมล์... โดยไม่รู้เลยว่า ได้ทำกระเป๋าสตางค์ตกไว้ เพราะใจจดจ่ออยู่กับจอมือถือ
คุณป้าผู้โดยสารคนหนึ่งบังเอิญเห็นเขาทำกระเป๋าสตางค์ตกตรงหน้าพอดี
ท่านหยิบมันขึ้นมา แล้วรีบส่งต่อให้คุณน้ากระเป๋ารถเมล์ “ของน้องที่เพิ่งลงไปค่ะ”
.
โชคดีที่รถติดพอดี
ติดนานเสียด้วย ใกล้กับสะพานลอย
ฉันหันไปมองนอกรถ ก็เห็นน้องคนนั้นเดินอยู่ไกล ๆ แต่ยังคงจดจ่ออยู่กับจอมือถือ...
.
คุณป้าชี้มือ บอกกับคุณลุงคนขับรถ
“นั่นไงคะ น้องคนนั้นแหละ!”
คุณลุงบีบแตรเสียงดังสองครั้ง
คุณน้ากระเป๋ารถเมล์รีบเปิดประตู ยื่นกระเป๋าสตางค์ให้น้อง
ภาพตรงหน้าเกิดขึ้นเร็วมาก แต่ก็ชัดเจนมาก
.
…รอยยิ้มของทุกคน
แม้ไม่รู้จักกันมาก่อนเลย
รอยยิ้มของน้องผู้ชายที่ยื่นมือมารับกระเป๋าสตางค์ของตัวเองอยู่ริมทางเท้า
รอยยิ้มของคุณน้า รอยยิ้มของคุณลุง
รอยยิ้มของคุณป้าที่เก็บกระเป๋าสตางค์ได้
รวมถึงรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของฉัน ที่สะท้อนกับกระจกหน้าต่างรถเมล์
.
เราไม่ได้พูดอะไรกันเลย
แต่ทุกคนในรถ ต่างรู้ดีว่า
เรากำลังมองเห็นสิ่งเดียวกัน—น้ำใจ
.
ในวันที่วุ่นวาย กับสังคมเมืองที่ใครหลายคนบอกว่าเย็นชา
แต่.. เหตุการณ์เล็ก ๆ ในรถเมล์คันหนึ่ง
กลับกลายเป็นเครื่องเตือนใจฉันว่า
"ความงดงามในชีวิต ยังมีอยู่เสมอ…
ถ้าเรามองให้เห็น" ⭐
– ราตรีไม่เคยลืม
Again Girl
#AgainAndChic #ReStyleYourStory
#ของเคยใส่ยังไงก็เก๋ #เรื่องเล่าเหงาอุ่น
#น้ำใจในสังคมเมือง
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
