ประตูที่ปิดตาย
ประตูที่อยู่ตรงหน้าก็เหมือนโอกาส บางคนโชคดี ประตูเปิดอ้ารออยู่ แค่ต้องเดินเข้าไป ไม่ต้องออกแรงใดๆ บางคนเห็นประตูปิดอยู่ก็ถอดใจเดินกลับ บางคนมีความพยายามหน่อยก็ขยับลูกบิด ประตูก็เปิดออก
แต่คนจำนวนมากพอขยับลูกบิดแล้วประตูล็อคอยู่ ก็คงถอดใจกันแทบหมด อาจจะโทษชะตาฟ้าดิน หรือยอมแพ้เหมือนคนอื่นๆ ก็เป็นเรื่องปกติ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ Lukus Yla เป็นคนลิทัวเนีย เดินทางมาหางานทำที่ silicon valley สหรัฐ มีความฝันอยากทำงานด้านเทค แต่ตัวเองประสบการณ์ยังไม่มากและเป็นด้านการตลาดจากประเทศที่คนสหรัฐส่วนใหญ่ไม่รู้จัก อย่าว่าแต่หางานเลย ส่งเรซูเมไปที่ไหนก็ไม่มีใครนัดสัมภาษณ์ เพราะคู่แข่งที่ส่งใบสมัครถ้าไม่จบมหาวิทยาลัยท็อปๆ ก็มีประสบการณ์การทำงานในบริษัทดังๆ มาแล้วทั้งสิ้น
ไอ้หนุ่มคนนี้ก็เลยต้องคิดนอกกรอบมากๆ โจทย์ก็คือจะทำอย่างไรให้บริษัทดังๆสนใจในเรซูเม่เขา เห็นศักยภาพที่ไม่ใช่เกิดจากภูมิหลัง แล้วได้สัมภาษณ์งานด้วย เขาก็เลยไปสั่งโดนัทอร่อยๆ แถวที่อยู่มา 50 กล่อง
เขาปะ resume พร้อมจดหมายที่ฝากล่องด้านใน โดยมีข้อความขึ้ินต้นว่า “ เรซูเม่ส่วนใหญ่น่าจะจบที่ถังขยะ แต่ของผมน่าจะจบในพุงของทุกท่าน “
พร้อมอธิบายว่า โดนัทกล่องนี้ไม่ใช่ส่งผิด แต่เป็นความตั้งใจที่จะแสดงถึงไอเดียการส่งเรซูเม่ที่ต่างและถึงมือเป้าหมายได้ด้วย พร้อมแนะนำตัวว่าอยากทำด้านอะไร มีประสบการณ์อะไร แล้วบอกให้ทุกคนมีความสุขกับโดนัทแสนอร่อยที่ส่งให้ก่อนเลย
แล้วเขาก็ปลอมตัวเป็นคนส่งโดนัท ไปส่งตามออฟฟิศ 50 แห่ง ผลก็คือได้รับการเรียกตัวไปคุย 10 แห่ง แถมน้อง Yla แห่งลิทัวเนียไม่หยุดแค่นั้น เขาเล่าเคสตัวเองตามโซเชียลจนกลายเป็นเคสของ forbe 30 under 30 ไปด้วย
ปัจจุบันหนุ่มน้อยคนนี้คือ director of marketing ของ Bolt
คุณสมชาย เหล่าสายเชื้อ มหาเศรษฐีแห่งอีสาน เจ้าของโตโยต้าดีเยี่ยม เริ่มต้นจากติดลบทั้งชาติกำเนิด และสมองที่ได้รับมา คุณสมชายเล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กหัวทึบมาก สอบตกครั้งแล้วครั้งเล่า มีแต่คนเรียกไอ้โง่ กว่าจะจบ ป. 5 ก็ตอนอายุ 17 ปี คุณสมชายเคยให้สัมภาษณ์ว่าคนอื่นหัดร้องเพลงหนึ่งเพลงอาจจะสิบนาทีแต่เขาต้องใช้เวลาสามเดือนก็ยังไม่ได้
หลังจากจบ ป. ห้า คุณสมชายก็ได้แต่ทำงานกรรมกร ไม่มีทางเลือกใดๆ ทำทุกอย่างที่มีคนจ้างให้ทำ โดนหลอกโดนโกงมาเป็นปกติใช้แต่ความขยันเข้าสู้ ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด งานลำบาก งานที่ไม่มีใครทำคุณสมชายทำหมด ผิดหวังล้มเหลวก็บ่อย แต่เพราะสำนึกว่าตัวเองหัวไม่ดี ก็ได้แต่ก้มหน้าทำงานหนักทุกประเภทมาตลอด
คุณสมชายมีความฝันมีความชอบเรื่องรถ แต่ไปสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ เพราะจบแค่ ป. 5 แถมพูดช้าคิดช้า ไม่มีแววอะไรเลย สมัครทีไรก็แพ้คู่แข่งคนอื่นเสมอ จนคุณสมชายมาสมัครงานที่ศูนย์บริการโตโยต้าแห่งหนึ่งที่อีสาน ที่มีคุณสมบัติขั้นต่ำต้องจบปริญญาตรี เบื้องต้นก็ถูกปฏิเสธ แต่คุณสมชายยื่นข้อเสนอสามข้อ ที่ทำให้ประตูบานแรกของคุณสมชายเปิดออก
ข้อหนึ่งคือ ทำงานอะไรก็ได้ ..
ข้อสองคือเงินเดือนเท่าไหร่ก็ได้ ไม่จ่ายก็ได้ ..
ข้อสามคือ ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด ..
เถ้าแก่ไม่รู้จะไม่รับได้อย่างไร หลังจากนั้นความขยันทำงาน ทำงานทุกอย่างที่ให้ทำ รับใช้ทุกคนไม่เฉพาะเถ้าแก่ จนไว้ใจ และทำให้เกิดโอกาสอื่นๆ ตามมา ได้ขยับขยายตำแหน่ง หลายปีจนเถ้าแก่เสียชีวิต ได้ดูแลศูนย์ต่อ และต่อมาเปิดกิจการของตัวเองและสร้างตำนานตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
คุณสุทธิชัย หยุ่น ผู้ที่เราคุ้นเคยกันดี เป็นเด็กต่างจังหวัดด้อยโอกาสที่พยายามฝึกฝนภาษาอังกฤษมาโดยตลอด มีความฝันที่จะได้เป็นนักสื่อสารมวลชน ได้ทำงานกับหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษระดับชาติ คุณสุทธิชัยต่อสู้ดิ้นรนจนได้มีโอกาสเข้าเรียนภาคค่ำที่จุฬา คณะนิเทศศาสตร์
ตอนที่เพิ่งเป็นนิสิตปี 1 คุณสุทธิชัย เห็นข้อความรับสมัคร proof reader กับ subeditor ของหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ มีคุณสมบัติขั้นต่ำต้องจบปริญญาโทหรือมีประสบการณ์ทำงานไม่น้อยกว่า 5 ปี คุณสุทธิชัยอยากทำงานในฝันนี้มากและรู้ดีว่าถ้าส่งใบสมัครไปธรรมดาก็จะไม่มีทางได้ทำงานแน่เพราะเป็นแค่นิสิตปีหนึ่ง สู้คนอื่นที่มีคุณสมบัติตรงจบตรีแล้วไม่ได้
คุณสุทธิชัยเลยตัดสินใจเดินทางบุกไปหาบรรณาธิการที่โรงพิมพ์ ไปขอคุยด้วย ถูกเลขายื้อไม่ให้พบเพราะไม่ได้นัดไว้ พอดีบรรณาธิการซึ่งเป็นชาวต่างชาติมองทะลุกระจกเห็นเขายืนเถียงยืนยื้อกับเลขา เลยสงสัยและเรียกตัวให้เข้ามาคุย คุณสุทธิชัยเลยบอกว่ามาสมัครงาน บรรณาธิการก็ไล่ให้ไปกรอกใบสมัคร คุณสุทธิชัยก็บอกว่าคุณสมบัติไม่ถึง แต่ “ตื๊อ” ขอให้เทสต์พิสูจน์ความสามารถให้ดู
บรรณาธิการคงรำคาญและกำลังต้องไปประชุม เลยให้คุณสุทธิชัย “ลอง” เขียนข่าวดู พอบรรณาธิการกลับมาก็ยังเห็นเด็กที่ชื่อสุทธิชัยนั่งรออยู่พร้อมงานที่พิมพ์เสร็จ ไม่ยอมกลับไปง่ายๆ และตื๊อต่อด้วยความอยากทำ พร้อมที่จะเรียนรู้ทุกอย่าง และบอกด้วยว่าเคยเขียน letter to editor และยื้อให้บรรณาธิการดู ซึ่งก็เพิ่งลงในฉบับที่อยู่ในห้องพอดี
บรรณาธิการคงเห็นความตั้งใจ ความมุ่งมั่น พร้อมจะเรียนรู้ ความดื้อด้วยการ “ตื๊อ” ที่ไม่หยุดพร้อมมีของมีทักษะที่พอใช้ได้ คุณสุทธิชัยเลยได้เดินเข้าประตูแห่งโอกาสบานแรกจนกลายเป็นนักหนังสือพิมพ์ในตำนานจนปัจจุบัน
ประตูที่แทบจะไม่เคยเปิดให้กับผู้ด้อยโอกาส ดูเหมือนจะถูกไขได้ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า ความไม่มีอะไรจะเสีย ความกล้าหาญที่ยอมทำในสิ่งที่คนมีโอกาสดีไม่ทำ ไอเดียที่แหวกแนวที่เหมือนคนอื่นไม่ได้ เพราะทำเหมือนคนอื่นก็คือแพ้ตั้งแต่ในมุ้ง
มีคนเคยบอกว่า คำว่าโชคนั้นจริงๆแล้วประกอบด้วยคำสองคำที่อยู่ด้วยกัน คำแรกคือ “โอกาส” และอีกคำหนึ่งก็คือ “การเตรียมพร้อม” เมื่อมีสองอย่างนี้มาบรรจบกัน โชคดีจึงจะเกิดขึ้นได้
การเตรียมพร้อมนั้นใครก็เริ่มทำได้เลย แต่ในส่วนของโอกาสถ้าไม่ลอยมาเหมือนคนที่มีทุกอย่างพร้อม มีพ่อแม่คอยช่วย ก็ต้องเดินไขว่วิ่งคว้าเอาอย่างสุดชีวิต อย่างที่คนที่มีพร้อมเขาไม่ทำกัน
ประตูที่ปิดล็อค กุญแจทั่วไปไขไม่ได้ ตัวอย่างของ Lukus Yla ที่ใช้ creative key ไข คุณสมชาย เหล่าสายเชื้อที่ใช้ Grit key ไข และคุณสุทธิชัย หยุ่นที่ใช้ persistence key ไข ก็อาจจะเป็นแนวทางให้ใครที่อยากเปิดประตูแห่งโอกาสกันได้นะครับ….
- 78
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
