ปล็ดล็อกสกิล"เป็นเช่นนั้นเอง"
การให้ 100%: ปัญญาที่พ้นจากความทุกข์ของการเปรียบเทียบ
ขอโอกาสด้วยใจเคารพ หากมีคำผิด ข้าน้อยไม่มีความรู้ในภาษาและไวยากรณ์มากนัก จึงขอน้อมรับและยกคำแก้ต่างไว้ ณ ที่นี้
ความหมายของการให้ 100% นั้นช่วยให้เราพ้นจากสภาวะที่ว่า: ความเป็นอยู่, ความจุกจิก, หรือการอยู่ร่วมกันตามปกติ เราเคยทำอะไรให้ใคร? ใครเคยทำอะไรให้เรา? แล้ววันหนึ่งเราอาจจะไม่ได้ทำ หรือเขาจะไม่ทำ หรือมีบุคคลใดมาทำแทน...
สถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เราเกิดการเปรียบเทียบ ดึงเขาเข้ามาหาตัวเอง และทำให้เกิดความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป ซึ่งเจ้าของความรู้สึกนั้นมักจะไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำไป และยิ่งกับคนสำคัญด้วยแล้ว ยิ่งชัดเจน
เรื่องนี้สำคัญมากครับ: การให้ 100% คือการให้ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ ซึ่งไม่ใช่การยินดีแค่ครั้งเดียวแล้วจะได้ แต่มันต้องยินดีจนเป็นนิสัย ยินดีในทุกลมหายใจ และการทำงานของมันก็จะเป็นไปโดยอัตโนมัติ
เมื่อเราคิดจะให้สิ่งใดกับใคร เราจะรับรู้ได้เฉพาะตน และแน่นอนว่าคุณจะไม่สั่นคลอนหัวใจใดๆ
ในยามที่ถูกเข้าใจผิด, ถูกตัดสิน, หรือถูกตีตรา จากคนที่คุณให้คุณค่าและความหมายในความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็นที่ทำงาน, สังคมเพื่อน, คู่รัก หรือแม้แต่ครอบครัว
แน่นอนว่าบททดสอบในภาคปฏิบัติย่อมมี จึงขอยกตัวอย่างที่พอนึกได้เช่น: คู่รักในวันเกิดของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ระหว่างที่กำลังจะมอบของขวัญ จังหวะที่ของนั้นพลัดไปจากมือเราแล้ว ผู้รับรับต่อแล้วโยนสิ่งนั้นทิ้งต่อหน้าคุณ, หนักอีกนิดก็เอาเท้าเหยียบๆ โดยไม่พูดไม่จา
ในขณะนั้นคุณจะ:
* โมโห, ผิดหวัง, เสียใจ และอีกหลายๆ ความรู้สึกด้านลบ ที่เกิดขึ้นจนนำไปสู่การสื่อสารทางลบ
* หรือคุณจะมีคำถามในใจทันทีว่า: "ทำไมถึงทำแบบนั้น? หรือ 'อิหยังวะ'?" เพื่อถามหาสาเหตุที่ต้องการจะเข้าใจ หรือเพื่อถามหาสิ่งที่ต้องการในใจ
อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ถ้าผู้ที่ฝึกได้ดี มันจะเกิดขึ้นเองตั้งแต่ของขวัญนั้นยังไม่ทันได้ตกถึงพื้นเลยครับ ถึงแม้มันจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมากๆ เพียงวินาที ยังมีเสี้ยววินาทีที่คุณจะคว้าของสิ่งนั้นก่อนจะตกสู่พื้นได้ ถ้าคุณฝึกจนเป็นนิสัย ฟังดูเป็นเรื่องตลกแต่มันจริงแท้ เพราะคุณจะมีสติพร้อมสมาธิรับรู้ไว้ และจะรับรู้การเคลื่อนไหวรอบๆ ตัวคุณได้มากขึ้นหลายเท่าตัว แน่นอนว่าความรู้สึกกับอารมณ์ทั้งคู่จะไม่ลดต่ำไปกว่า 50% เป็นด้านลบ คุณอาจแว๊บรู้ไปถึงเจตนาและต้นเหตุได้พร้อมจบก่อนที่จะเริ่มบทสนทนา...
ทั้งหมดนี้จะจริงหรือเกินจริงอย่างไร ผู้ที่ฝึกฝนจนได้นิสัยของการให้ 100% จะรู้และเข้าใจถึงสภาวะนั้นได้ แน่นอนว่าผู้ที่ฝึกได้ถึงจุดนี้ต้องมีสกิล "ทำดีไม่มีมาตรวัด ไร้ซึ่งรูปลักษณ์ ถึงจะสัมผัสได้" อยู่ก่อน เมื่อถึงจุดนี้คุณจะปลดล็อกสกิลในตำนานคือ "กล้า + ให้อภัย = กล้าให้อภัย" เป็นสิ่งตอบแทน คือรอยยิ้ม และมีน้ำตาไม่ว่าเหตุการณ์ตรงหน้าจะจบในมิติไหนก็ตาม มันจะไม่ยากเกินไปกว่าสิ่งที่ผู้เฝ้ามองเห็นส่งต่อให้ผู้รู้จึงพบใจความสำคัญท่าทีที่สงบนิ่งและรอยยิ้มที่มุมปากในสภาวะ "ปัจจัตตัง" และ "เป็นเช่นนั้นเอง"
สูตรคิด / วิธีคิด
แท้จริงแล้วคนที่เราคิดหรือเขาคิดว่าเราเป็นอะไรก็ไม่สำคัญอะไร เพราะไม่ว่าคุณจะทำในสิ่งที่ผิดที่สุดหรือถูกที่สุด ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมเมื่อคำพูดหรือการสื่อสารนั้นๆ มีพลังลบต่ำกว่า 50% ลงมา เพราะมันไม่ใช่ 1+1=2 แต่มันเป็น ... + 1 = 3 หรือ 2 + ... = 3 หรือแม้แต่ตัดสินคุณในแบบ 0 + 3 = 3 ซึ่งไม่ใช่คู่ 2 ที่เป็นธรรม
แท้จริงแล้ว 1 + 1 = 2 เครื่องหมายบวก (+) แท้จริงแล้วมันคือ เหตุผล ซึ่ง 1 และ 1 ต่างก็มีคนละ 100% (100% ของ ดี/ถูก/ใช่ หรือ ผิด/บาป) ถ้าไม่เต็ม 100% คืออะไร?
เหตุใดถึงเป็นอย่างนั้น? คำตอบคือ "ความสัมพันธ์" แล้วอะไรคือเสาหลักค้ำจุนความสัมพันธ์? คำตอบคือ "ความเข้าใจ" และ "ความซื่อสัตย์"
แล้วสิ่งใดเล่าที่กัดเซาะเสาหลักเหล่านั้น? คำตอบคือการสื่อสารครับ เช่น [เกรงใจ / เดาใจ / น้อยใจ] ซึ่งไม่ใช่ธรรมชาติ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองไม่ได้ หมายถึงหมอกร้ายบังตาคือ "อวิชชา" ที่บดบังใจ
....+ไม่รู้ / ไม่รู้+.... สับหน้าสับหลัง สับไปสับมา สับปัญญาฉายแสงส่งใจ
(ความรู้สึก 50% + อารมณ์ 50% = เหตุผลของธรรม = 100%)
(สติ 50% + สมาธิ 50% = ปัญญา = รู้แจ้ง 100%)
ทั้งหมดคือองค์ความรู้เดียวที่เปลือยใจธรรมรู้และเข้าใจจนรู้แจ้ง
เวลานี้ขอโอกาสขอบคุณด้วยใจเคารพ หากสิ่งใดล่วงเกินข้าน้อยขออภัย และความรู้ใดนอกเหนือล้ำลึกไปกว่าปัญญาข้าน้อยมีอีกมากนัก
ข้าน้อยมิอาจรู้จึงขอน้อมรับด้วยใจที่ขาดเขลา
ด้วยใจเคารพ ผู้ส่งสาร: เปลือยใจธรรม
เป็นไงบ้าง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
