ใส่เดรสผ้าฝ้าย หมวกเบเร่ต์... ขึ้นเขาโต๊ะแซะ ถ่ายรูปกับลิงจ๋อ🍀
หลังจากเดินเล่นในย่านเมืองเก่าภูเก็ตมาเกือบครึ่งวัน ฉันก็ตัดสินใจเปลี่ยนบรรยากาศ
ขยับออกจากย่านเมืองเก่า
แล้วมุ่งหน้าขึ้น “เขาโต๊ะแซะ”
เนินเขาเตี้ย ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่กลางเมืองอย่างสงบเงียบ
.
เขาโต๊ะแซะไม่ได้เป็นจุดหมายของนักท่องเที่ยวทุกคน แต่มันเป็นที่รู้กันดีในหมู่คนพื้นที่
ว่าเป็น “มุมสงบ” ที่ใช้มองเมืองภูเก็ตจากด้านบน
.
วิวด้านหนึ่งมองเห็นทะเลอ่าวฉลองแสนกว้าง
อีกด้านเป็นความเขียวแน่นของป่าเบื้องล่าง
และตรงกลางระหว่างนั้น...คือฝูงลิงผู้เป็นเจ้าบ้าน
.
ฉันใส่เดรสผ้าฝ้ายสีขาว แขนยาวบางเบา
สวมหมวกเบเร่ต์สีแดงที่ดูจะไม่ค่อยกลมกลืนกับป่าสักเท่าไหร่...
แต่กลับเข้ากันดีกับความรู้สึกของฉันในตอนนั้น
เหมือนหญิงสาวที่หลุดออกมาจากหน้าหนังสือ
มาเดินเล่นอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ที่มีเงาไม้ร่มรื่น
.
พอถึงจุดชมวิว ฉันก็เจอ “เจ้าถิ่น”
ลิงจ๋อฝูงหนึ่ง… มากันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ
พวกมันไม่ขี้เล่น ไม่ซนเกินไป
บางตัว นั่งนิ่งอย่างมีมารยาท ราวกับเคยผ่านประสบการณ์ร่วมเฟรมกับนักท่องเที่ยวมาหลายรุ่นแล้ว...
.
ฉันย่อตัวลงข้าง ๆ เจ้าลิงตัวหนึ่ง
มันจ้องหน้าฉันนิ่ง ๆ
ไม่มีแววตาระแวง ไม่มีอารมณ์แหย่เล่น
มันแค่มอง เหมือนคนแก่คนหนึ่งที่รู้จักมองโลก
พอฉันยกมือถือขึ้นถ่ายภาพ
มันก็ยังนั่งเฉย ๆ ไม่หลบ ไปไหน...
.
ภาพที่ได้ออกมาจึงดู... แปลกดี
ฉันยิ้มอยู่ครึ่งหน้า ส่วนลิงก็ดูมีความสง่างามแบบไม่ต้องพยายามอะไรเลย
.
บางทีฉันก็รู้สึกว่า "สัตว์ป่า" บางตัว ดูสงบกว่าคนในเมืองเสียอีก
ไม่แสดงความคิด ไม่ตัดสิน ไม่อวดดี
แค่อยู่ตรงนั้นเฉย ๆ อย่างรู้หน้าที่ของตัวเอง
.
แล้วฉันก็มาคิดได้ว่า...
ทุกชีวิตไม่จำเป็นต้อง “ทำอะไร” ตลอดเวลาก็ได้
การยิ้มอยู่เงียบ ๆ การมองดูคนเดินผ่าน
หรือการนั่งนิ่ง ๆ ข้างกัน โดยไม่ต้องพูดอะไรเลย
ก็เป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตได้เหมือนกัน
.
วันนั้น...
ฉันเดินลงจากเขาช้า ๆ
ไม่มีเป้าหมายว่าจะต้องไปไหนต่อ...
แต่ก็รู้สึกอิ่มแสง อิ่มเงาไม้ อิ่มตากับวิว และอิ่มใจกับแววตาของเจ้าลิงจ๋อที่ไม่พูดอะไรเลย
แต่มอบ “บทสนทนาเงียบ ๆ” ให้ฉันได้เก็บกลับมาทบทวนต่อในใจอีกครั้ง⭐
– ราตรีไม่เคยลืม
Again Girl
#AgainAndChic #ของเคยใส่ยังไงก็เก๋ #ReStyleYourStory
#เขาโต๊ะแซะ #ภูเก็ต
#เรื่องเล่าเหงาอุ่น
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
