4 ส.ค. เวลา 06:34 • ปรัชญา

“ผมไม่อาจฆ่าตัวตายได้...แต่ผมจะไม่ยอมเงียบ”

ผมหวังเพียง...จะมี "เสียง" สักเสียงที่ผมทำอยู่ ดังกึกก้องอยู่ภายในใจของใครบางคน สักหนึ่งคนที่รับฟังอย่างจริงใจ
เสียงที่ผมกระซิบเตือนให้เราหันกลับมามองสิ่งที่ถูกละเลย
สิ่งแวดล้อม...ผืนป่า...น้ำสะอาด...อากาศบริสุทธิ์ วัฒนธรรม ประเพณี ที่เราเคยมี
แต่เรากำลังทำลายไปช้า ๆ อย่างไม่รู้ตัว หรือรู้…แต่เลือกจะมองผ่าน
ผมเคยคิดว่า ถ้าเรามี “เสียง” ดังพอ เราอาจจะปลุกใครสักคนให้ตื่นขึ้นมาได้
เหมือนกับคุณ สืบ นาคะเสถียร ที่ใช้ชีวิตของเขาเป็นประกายสุดท้าย
จุดเทียนหนึ่งเล่มในความมืด เพื่อให้คนทั้งประเทศได้เห็น — แม้เพียงชั่วแว๊บเดียว
แต่ผมรู้ดี…ผมคงไม่มีพลังขนาดนั้น
การตายของผม คงไม่มีความหมาย คงไม่สามารถเปลี่ยนใจใครได้
เพื่อนวิศวกรของผมที่เคยทำงานในอำเภอนากลาง...เขาเลือกจบชีวิตตัวเอง
หวังเพียงให้ใครสักคนหันกลับมามองปัญหาทุจริตคอรัปชั่นที่เขาเผชิญ ความอัดอั้นตันใจที่ไม่อาจทำสิ่งนั้นต่อไปเพราะมันจะเกิดผลกระทบต่อประเทศชาติและพี่น้อง
แต่มันกลับเงียบงัน ไม่มีใครฟัง ไม่มีใครจดจำเลยย
ผมเลยตัดสินใจว่า…
ผมจะไม่เป็นแค่เทียนหนึ่งเล่มที่ริบหรี่ในความมืด
แต่ผมจะเป็น เสียงปืน ที่ดังกึกก้อง —
เสียงที่ไม่มีวันดับ มันจะสะท้อนกลับไปกลับมา เหมือนคลื่นน้ำในอ่าง
เสียงที่กระทุ้งใจให้สังคมลุกขึ้นมา
มองเห็น…สิ่งที่เรากำลังจะสูญเสียไป
ก่อนที่มันจะสายเกินไป
ผมกราบขอวิงวอน…ขอร้อง…สุดหัวใจที่มี
ให้เราหันกลับมาอนุรักษ์ และ รักษ์ สิ่งแวดล้อมที่เป็นบ้านของพวกเราทุกคน เริ่มต้นจากจุดเล็กๆเช่นกันบอกต่อ ให้กับลูกหลานเรา
ก่อนที่ความเงียบจะกลบทุกอย่าง และเราจะไม่มีอะไรให้กลับไปหาอีกเลย
#ArtistEngineering
#อนุรักษ์ธรรมชาติ
#ชีวิตและสิ่งแวดล้อม
#สืบสานศรัทธาเพื่อสัตว์ป่าอยู่คู่พงไพร
โฆษณา