ทำผิดก็ขอโทษ
ไม่กี่วันก่อนผมเพิ่งอ่านเจอข่าวนึงจากเพจข่าวในเฟสบุ๊ก สรุปใจความได้ประมาณว่า มีหญิงที่ค่อนข้างอายุมากคนนึงกำลังตามหาลูกสาวที่ตนเองทิ้งไว้บนรถไฟเมื่อหลายสิบปีก่อน ด้วยเหตุผลว่าตอนนั้นมีความยากลำบาก ไม่สามารถเลี้ยงดูได้ หวังว่าการปล่อยลูกสาววัย 2 ขวบไว้บนรถไฟคงจะนำพาเด็กน้อยไปเจอชีวิตที่ดีกว่าอยู่กับตน
ไม่รู้ว่าที่เค้าตัดสินใจทำแบบนั้นคิดถูกหรือคิดผิด จะเป็นไปได้อย่างที่หวังรึเปล่า แต่สิ่งที่น่าสนใจคือคอมเมนต์ต่าง ๆ ที่ให้ความเห็นกับเรื่องนี้ มีคอมเมนต์นึงพูดว่าจะตามหาทำไม ในเมื่อผ่านมาตั้งหลายสิบปี อยากได้รับการอภัยหรอ ? ง่ายเกินไปหรือเปล่า
ความเห็นนี้น่าสนใจ มันทำให้ผมนึกไปถึงหนังพี่เต๋อ นวพล เรื่องฮาว ทู ทิ้ง จากทั้งเรื่องผมแทบจะชอบประเด็นนี้อยู่ประเด็นเดียว 555 นางเอกมาขอโทษพระเอก แล้วพระเอกก็สวนกลับไปว่าจะมาขอโทษทำไม ทำผิดก็แค่ขอโทษ หน้าที่เราคือต้องให้อภัยงี้หรอ
นั่นสิ….. คนทำผิด ทำอะไรแย่ ๆ มา พอรู้สึกผิดก็มาขอให้อภัย มันดูเห็นแก่ตัวรึเปล่า แค่อยากให้ความรู้สึกตัวเองดีขึ้น รู้สึกผิดและเจ็บปวดน้อยลงแค่นั้นรึเปล่า ส่วนฝั่งที่ได้รับผลกระทบเมื่อเค้ามาขอโทษก็ต้องให้อภัยงี้หรอ คำขอโทษไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยนะ ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้น เหมือนกับว่าจะทำบ้าอะไรก็ได้ แล้วก็แค่มาขอโทษ
เรื่องนี้ค่อนข้างจริงสำหรับผม คำขอโทษไม่ทำให้แผลที่เกิดขึ้นจางลง ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกใด ๆ ดีขึ้นมา มีแต่ความหนักใจที่ต้องอภัยให้แก่เจ้าของความเสียใจนี้อีก โห สำหรับเขามันง่าย…. ง่ายมาก ๆ แค่ได้รับการอภัยจิตใจเค้าก็ได้รับความหลุดพ้นแล้ว
ตั้งแต่นั้นมาทำให้ผมตระหนักมากขึ้น ถึงเรื่องที่เราจะทำแล้วไปทำร้ายจิตใจใคร แก้วที่มันแตกไปแล้ว มันก็แตกไปแล้วจริง ๆ คำขอโทษไม่ใช้กาว และไม่ทำให้อะไรกลับมาเหมือนเดิม โดยเฉพาะความรู้สึก
แล้วถ้าเราไม่ให้อภัยล่ะ จะกลายเป็นคนที่แย่ ไม่รู้จักให้โอกาสคนอื่นมั้ย ? ทำไมคนโดนกระทำดูไม่มีทางเลือกเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
