ช่วงหลังๆนี้ ผมเห็นว่าหลายคนมีความไว้วางใจ
ใน AI (เช่น ChatGPT, Gemini) มากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะ AI พร้อมที่จะ…
...รับฟังเรา
…ไม่ขัดจังหวะเราระหว่างที่กำลังพูด (พิมพ์)
…คอยให้คำตอบที่ “ฟังดูเข้าท่า” กับเรา
…แถมยังรู้จักเราเป็นอย่างดี (ดีกว่าที่เรารู้จักตัวเองในบางครั้ง) อีกด้วย
ซึ่งเอาเข้าจริงๆแล้ว มันเป็นอะไรที่เจ๋งมากๆเลยนะครับ
อย่างไรก็ตาม จิตแพทย์ Joe Pierre ตั้งข้อสังเกตว่า
บางคนเริ่มไม่ได้มอง AI เป็นเพียงแค่ “เครื่องมือที่มีประโยชน์” อีกแล้ว
แต่บางคน (ไม่ใช่ทุกคน) จะมอง AI เป็นเหมือน
“พระเจ้าผู้รอบรู้ทุกสรรพสิ่ง” (deification of AI) เลยทีเดียว
มุมมองลักษณะนี้สามารถสร้างปัญหาได้เป็นพิเศษ
กับคนที่กำลังอยู่ในภาวะ “เปราะบาง” มากๆ
(เช่น คนที่ได้ยินว่ามีคนอื่นกำลังพูดนินทาว่าร้าย
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ไม่ได้มีใครพูดอะไรถึงเจ้าตัวแม้แต่คำเดียว)
เพราะเวลาที่เรากำลัง “เปราะบาง”
เราก็จะอยากมองหา “ที่ยึดเหนี่ยวทางใจ”
(ที่เราไว้วางใจ) ที่พร้อมจะพูดกับเราว่า…
“เธอถูกแล้วนะ”
“ฉันมีทางออกให้เธอนะ”
และ “ถ้าเธอทำสิ่งต่อไปนี้ ทุกอย่างจะดีขึ้นนะ”
คำถามคือ…
จะเกิดอะไรขึ้นหากเรากำลัง “เปราะบาง” มากๆ
(เช่น คิดว่ามีคนกำลังนินทาว่าร้ายเราอยู่)
และเราไปคุยกับใครสักคน
และคนๆนั้นไม่เพียงแค่ “เออออห่อหมก” ไปกับเราเท่านั้น
(เช่น เห็นด้วยว่ามีคนกำลังนินทาว่าร้ายเราอยู่จริงๆ)
แต่เขายังให้คำแนะนำ “ต่อยอด” ไปอีก
(เช่น เสนอแนวทางการรับมือกับคนที่ “นินทาว่าร้าย” เรา)?
สถานการณ์ของเราคงจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่ใช่ไหมครับ?
นั่นคือสิ่งหนึ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้กับ AI ครับ
เพราะ AI มีแนวโน้มที่จะ “อวย” หรือ “คล้อยตาม”
เวลาที่เราคุยด้วยพอสมควรเลยครับ
และนี่ยังไม่นับกรณีที่ AI “ให้ข้อมูลผิดๆ” กับเราอีกด้วยนะครับ
ข้อกังวลของ Pierre ที่ผมหยิบมาเล่าสู่กันฟังในวันนี้
อาจจะไม่ได้พบเห็นกันได้บ่อยๆก็จริง
(เพราะกลุ่มคนที่ “เปราะบาง” มากๆไม่ได้มีจำนวนเยอะ)
อย่างไรก็ตาม การรักษามุมมองที่เรามีต่อ AI
ในฐานะ “เครื่องมือที่เป็นประโยชน์”
(ไม่ใช่ “พระเจ้าผู้รอบรู้ทุกสรรพสิ่ง”
หรือแม้กระทั่ง “เครื่องมือที่ไม่มีวันผิดพลาด”)
ถือเป็นจุดที่น่าจะเป็นประโยชน์กับพวกเราทุกๆคนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
