นิทานเรื่อง : “ภูเขาที่หลับตา”
ณ ดินแดนอันไกลโพ้น มีอาณาจักรแห่งหนึ่งชื่อ “โอโรก้า” ซึ่งรุ่งเรืองด้วยพลังงาน ทรัพยากร และผู้คนมากมาย
กษัตริย์วาโล ผู้ปกครองอาณาจักรเก่งการบริหาร และเชื่อว่าการจัดการที่ดี จะทำให้บ้านเมืองยืนยง
วันหนึ่ง…เกิดการ สูญเสียครั้งใหญ่
แหล่งพลังงานหลักระเบิด สร้างความเสียหายอย่างหนัก
ประชาชนโกลาหล คนสำคัญหลายคนจากไป เหมือนเสีย “หัวใจ” ขององค์กรโดยไม่ทันตั้งตัว
กษัตริย์วาโลเรียกประชุมบรรดาเสนาบดี
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ... ใครก็พูดแต่สิ่งที่เจ้านายอยากฟัง
“ทำดีอยู่แล้วพะย่ะค่ะ”
“ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรมาก”
หลับตาข้างเดียว ไม่มองปัญหาที่แท้จริง
แถมต่างคนต่างมีมาตรฐานของตัวเอง
– ฝ่ายผลิตใช้มาตรฐานแบบหนึ่ง
– ฝ่ายขายใช้แบบหนึ่ง
– ฝ่ายพลังงานใช้แบบหนึ่ง
สุดท้ายกลายเป็น... “ได้หน้าลืมหลัง”
แนวหน้าไปต่อไม่ได้ เพราะแนวหลังไม่ช่วย
เส้นผมบังภูเขา ปัญหาเล็กๆ ที่ไม่เคยแก้ กลายเป็นภูเขาลูกใหญ่
จนกระทั่งเด็กชายคนหนึ่งชื่อ “ไลโอ” ซึ่งเป็นเพียงเด็กรับจดหมาย เดินเข้ามาพูดว่า
> “หากเรายอมรับความผิดพลาด มองให้เห็นภูเขาจริงๆ
แล้วเริ่มจากการ ลดต้นทุนเล็กๆก่อน
ประหยัดเวลาเล็กน้อยในทุกขั้นตอน
รวมมาตรฐานให้เดินไปทางเดียวกัน
…อาณาจักรอาจไม่ต้องล้มเหลวก็ได้พ่ะย่ะค่ะ”
คำพูดของเด็กน้อย…ปลุกสติให้กษัตริย์ตื่นขึ้น
เขาเริ่ม รื้อระบบจัดการองค์กรทั้งหมด
สร้างมาตรฐานเดียวกันทั้งอาณาจักร
มองปัญหาทุกมุมอย่างไม่หลับตา
ลดพลังงานที่สูญเปล่า
ปรับปรุงขั้นตอนให้สั้นลง
และสร้างวัฒนธรรม “พูดความจริง เพื่อแก้ปัญหา”
ไม่นาน...โอโรก้ากลับมายืนหยัดอีกครั้ง
แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม
จบบริบูรณ์
นิทานนี้สอนให้รู้ว่า : ปัญหาไม่ได้น่ากลัวเท่าการไม่มองเห็นมัน หากกล้ายอมรับ แล้วบริหารจัดการอย่างแท้จริง ทุกองค์กรสามารถรอดพ้นจากวิกฤตได้เสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
