สถานการณ์ประเทศกัมพูชากับประเทศไทยในปัจจุบัน
นิทัศน์การเมืองระหว่างประเทศในรูปแบบโรงเรียน :
กัมพูชา = เด็กนักเรียนนิสัยไม่ดี → ชอบสร้างปัญหา ก่อความวุ่นวาย หรือเอาเปรียบ
ประเทศไทย = เด็กที่โดนรังแก → อยากปกป้องตัวเองแต่ทำอะไรไม่ได้มากนัก
อาเซียน = ครูที่ปรึกษา → มีหน้าที่คอยดูแล คอยรับฟัง แต่ไม่ค่อยเข้ามาจัดการจริงจัง เน้นให้ทุกคน "อยู่ร่วมกัน" มากกว่าแก้ปัญหาเด็ดขาด
อเมริกา = ฝ่ายปกครอง → เข้ามากำกับ ตรวจสอบ และสั่งห้ามไม่ให้เกิดการใช้กำลังหรือทำเกินขอบเขต
สหประชาชาติ (UN) = ผู้อำนวยการโรงเรียน → ถ้าปัญหาบานปลายถึงระดับใหญ่ ก็เข้ามาเตือน ตัดสิน หรือใช้กฎระเบียบที่เข้มงวด เช่น การลงโทษ การคว่ำบาตร
การเปรียบเทียบนี้สะท้อนภาพได้ว่า:
ประเทศไทยอยู่ในระบบที่ แม้จะอยากปกป้องผลประโยชน์ตนเอง แต่ต้องอยู่ภายใต้กรอบกติกาสากล
ประเทศเพื่อนบ้านที่มีปัญหากับไทย บางครั้งอาจใช้โอกาสจากความ “เกรงใจ” ของอาเซียน และข้อจำกัดจากองค์กรระหว่างประเทศ ทำให้ไทยเคลื่อนไหวได้ไม่เต็มที่
สุดท้าย ไทยต้องบริหารความสัมพันธ์ด้วยทั้งการทูต การเจรจา และการวางยุทธศาสตร์ มากกว่าการเผชิญหน้า
ประเทศกัมพูชากับประเทศไทยในปัจจุบัน เปรียบได้ดั่งนักเรียนสองคนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน แต่กัมพูชามักทำตัวเป็นเด็กเกเร ชอบสร้างปัญหาหรือรังแกเพื่อน ส่วนประเทศไทยแม้จะอยากลุกขึ้นมาตอบโต้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เต็มที่ เพราะต้องอยู่ในกติกาของห้องเรียนที่ชื่อว่าอาเซียน ซึ่งเปรียบเหมือนครูที่ปรึกษาที่พยายามให้ทุกคนอยู่ร่วมกันโดยไม่ทะเลาะ แม้บางครั้งจะไม่ได้แก้ปัญหาอย่างจริงจัง
หากเรื่องบานปลายก็จะมีฝ่ายปกครองอย่างสหรัฐอเมริกาที่เข้ามาห้ามไม่ให้ใช้กำลัง และเหนือกว่านั้นยังมีสหประชาชาติที่ทำหน้าที่เสมือนผู้อำนวยการโรงเรียน หากใครทำเกินขอบเขตก็มีสิทธิถูกตักเตือนหรือถูกลงโทษร้ายแรง
ภาพสะท้อนนี้แสดงให้เห็นว่า ประเทศไทยแม้อยากปกป้องผลประโยชน์ของตนเอง แต่ก็ต้องคำนึงถึงกฎเกณฑ์ระหว่างประเทศ การเมือง และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอยู่เสมอ ทำให้ทุกก้าวของการตัดสินใจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่คือการบริหารสมดุลระหว่าง “ผลประโยชน์” และ “ข้อจำกัด” อย่างระมัดระวัง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
