รีวิวหนังสือ : ฤดูร้อนเมื่อครั้งประถมผมได้เป็นอัศวิน
วัยเด็กเป็นวัยร่าเริงสดใส มองทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องสนุกสนานน่าตื่นเต้นไปหมด เป็นวัยใส ๆ ที่ไม่มีจริตมารยา ทำให้ฉันชอบอ่านหนังสือวรรณกรรมเยาวชน เพราะจิตใจได้ผ่อนคลายเหมือนได้รับพลังบวก
เล่มนี้เป็นหนังสือแปลญี่ปุ่น เพิ่งตีพิมพ์เมื่อปีที่แล้วนี้เอง ฉันชอบตั้งแต่หน้าปกที่เป็นรูปวาดเด็กชาย 3 คน กำลังชูดาบวิ่งไล่กันอยู่ในทุ่งกว้างที่มีก้อนเมฆสีขาวตัดกับท้องฟ้ากระจ่างใส พวกเด็ก ๆ เหล่านี้กำลังทำอะไรกันนะ ชื่อเรื่องก็น่ารักเกินปุยมุ้ย “ฤดูร้อนเมื่อครั้งประถมผมได้เป็นอัศวิน ”
ฉันสั่งหนังสือเล่มนี้ทางออนไลน์ เพราะราคาถูกกว่าซื้อที่ร้านหนังสือทั่วไป
เนื้อหานิยายเล่มนี้คล้ายเป็นเมมมัวร์หรือ บันทึกความทรงจำในอดีตของผู้ชายคนหนึ่งที่เล่าถึงชีวิตตัวเองเมื่อตอนที่เขาอายุ 12 ปี กำลังเรียนชั้นประถม (พออ่านจบรู้สึกว่าอาจจะเป็นชีวิตจริงของนักเขียน)
นักเขียนเริ่มเรื่องด้วยการเล่าปูมหลังชีวิตตัวละคร สภาพแวดล้อม ลักษณะการเขียนเหมือนค่อย ๆ เล่า แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ ความสนุกสนานเพิ่มขึ้นตามจำนวนหน้าที่อ่าน เหมือนเรากินขนมโมจิ เมื่อกัด 2-3 คำแรกจะรู้สึกเฉย ๆ ไม่รู้สึกอะไร แต่พอกัดเจอไส้อร่อยที่อยู่ข้างใน ทำให้อยากจะกัดคำใหญ่ขึ้นทันที
นิยายเล่มนี้มีครบทุกรส ทั้งดร่ามา โรแมนติก และสืบสวน นักเขียนนาโอกิ ฮยาคุตะ ผูกพล็อตเรื่องได้เนียนมาก ทำให้น่าติดตามตลอดเรื่อง
คนที่เล่าเรื่อง คือ ฮิโระ ตอนที่เล่าเรื่องนี้เขาอายุ 43 ปีแล้ว เขาเล่าเรื่องย้อนชีวิตตัวเขาเองสมัยอยู่ชั้นป.6 ว่า เขามีเพื่อนรัก 2 คน ชื่อ เคนตะ และโยสุเกะ ทั้งหมดเป็นเด็กหลังห้อง เรียนไม่เก่ง ครอบครัวไม่อบอุ่น รวมทั้งตัวเขาเองด้วย ตัวเขาเองเป็นคนที่ชอบคิดและมีจินตนาการสูง วันหนึ่งเขานึกสนุกชวนเคนตะและโยสุเกะมาเล่นเป็นอัศวิน
หน้าที่ของอัศวินต้องปกป้องเลดี้ พวกเขาจึงเลือกเด็กผู้หญิงที่สวยและเด่นที่สุดในห้องมาเป็นเลดี้ พวกเขารวบรวมความกล้าหาญไปบอกเด็กหญิงคนนั้นต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง ทำให้เป็นเรื่องตลกขบขันของเพื่อน ๆ พวกเขาปฏิญานตนกับเลดี้ว่าจะยอมทำตามทุกอย่างที่เลดี้สั่งเพราะพวกเขาคือเหล่าอัศวินผู้กล้าหาญ ต่อมาเลดี้ต้องการพิสูจน์ความจงรักภักดีของเหล่าอัศวิน จึงสั่งให้เด็กทั้งสามเข้าสอบวัดผลการเรียนของโรงเรียน
ว้าวุ่นเลยทีนี้ เพราะอัศวินทั้งสามไม่สนใจการเรียน เรียนหนังสือไม่เก่ง แต่จะผิดคำปฏิญาณตนของอัศวินไม่ได้จะต้องทำตามคำบัญชาของเลดี้
เมื่อไม่มีทางบิดพลิ้ว อัศวินทั้งสามจำใจสมัครสอบแล้วเริ่มตั้งใจเรียนหนังสือ โดยมีเพื่อนผู้หญิงชื่อ มิบุ แต่ลับหลังพวกเขาเรียกเธอว่า “หญิงเทียม” คนหนึ่งมาเป็นคนติวเตอร์
ที่เรียกมิบุว่าหญิงเทียม เพราะหน้าตาท่าทางบุคลิกเธอแตกต่างจากเด็กหญิงคนอื่น ๆ เธอก็มาจากครอบครัวไม่อบอุ่นเหมือนกันกับพวกเขา มีนิสัยปากจัด ตอนแรกเหล่าอัศวินก็ไม่ชอบเธอเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ แต่เธออาสาเป็นติวเตอร์การสอบครั้งนี้ให้เหล่าอัศวิน ทุกคนเพิ่งรู้ว่าเธอเรียนเก่ง และมีความสามารถหลายอย่าง
ในเมืองที่เด็กๆ อาศัยอยู่ถึงเป็นเมืองเล็ก แต่ก็เคยเกิดเรื่องร้ายแรงเมื่อปีที่แล้ว เด็กหญิงคนหนึ่งถูกฆาตกรรม ตำรวจยังจับฆาตกรไม่ได้ ทำให้พวกอัศวินเอาเรื่องนี้มาเป็นพันธกิจด้วย
เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อย ๆ และเริ่มสนุกขึ้น เหล่าอัศวินเริ่มอ่านหนังสือ สนใจการเรียนมากขึ้น ผลการสอบวัดผลสำเร็จตามเป้าหมาย สามารถปฎิบัติภารกิจให้เลดี้บรรลุวัตถุประสงค์ และภารกิจจับฆาตกรก็สำเร็จ ฮิโระจึงสลายทีมอัศวิน
เมื่อต่างคนต่างโตก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อ ตอนนี้ทุกคนก็มีอาชีพการงานที่ดี ฮิโระมีอาชีพนักเขียนและแต่งงานกับมิบุ มิบุอาชีพเป็นอัยการ สำหรับเพื่อนรักทั้งสอง เคนโตะจบแพทย์ โยสุเกะเปิดบริษัทบัญชีของตัวเอง
นักเขียนทำให้ตัวละครต่าง ๆพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ คนเราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ถ้ามีกำลังใจ และมิตรภาพระหว่างเพื่อน
ทำให้ฉันนึกถึงวัยนั้นของตัวเองชอบสร้างโลกตามจินตนาการคล้าย ๆ กัน ตอนที่อ่านหนังสือชุดบ้านเล็กของลอรา อิงกัลล์ ไวเดอร์ ฉันก็ชวนเพื่อนเล่นบทบาทสมมติตามเนื้อหาในหนังสือ
การฝึกความกล้าหาญมาตั้งแต่วัยเด็ก จะทำให้เด็ก ๆเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง พร้อมที่จะสร้างสังคมและโลกให้น่าอยู่ต่อไป
#อ้อยคราฟต์ไดอารี่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
