“ประชาธิปไตย” กับ “เอาตัวรอด”
มันไม่ควรเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง
แต่ควรเดินไปด้วยกัน
ถ้ามีแต่ประชาธิปไตยจ๋าๆ
เวลาเกิดวิกฤตก็อาจติดขัด
กว่าจะโหวต กว่าจะคุย
กว่าจะหาข้อสรุป
ประเทศอาจเสียโอกาสไปก่อน
แต่ถ้ามีแต่การเอาตัวรอดอย่างเดียว บ้านเมืองก็จะอยู่ได้แบบวันต่อวัน
ไม่มีใครรู้สึกมีส่วนร่วม
สุดท้ายความขัดแย้งก็จะสะสม
สิ่งที่เหมาะกับประเทศไทย
คือ ประชาธิปไตยที่มีทักษะ
เอาตัวรอด
ใช้ประชาธิปไตยเป็นรากฐาน
เพื่อความยั่งยืนและความชอบธรรม
ให้ประชาชนรู้สึกว่าเสียงของตัวเอง
มีค่า แต่ก็ออกแบบกลไกเอาไว้
รองรับยามฉุกเฉินในยามเกิดภัยพิบัติ
อทิ โรคระบาด หรือวิกฤตเศรษฐกิจ
จะได้มีคนตัดสินใจเร็วและเด็ดขาดเพื่อให้ประเทศไม่ล่มล้มละลาย
ไม่มีสภาพเป็นประเทศไปซะ
การมีประชาธิปไตยก่ะเหมือน
ทุกคนช่วยกันกำหนดทิศทาง
แต่ระบบเอาตัวรอดก็เหมือน
เบรกมือฉุกเฉิน
เอาไว้ใช้เฉพาะเวลาต้องหยุด
กะทันหัน ถ้าใช้ถูกจังหวะ
ประเทศก็ทั้ง “รอด” และ
“เดินหน้าได้”
“ประเทศที่มีแต่ประชาธิปไตย
แต่ถ้าไร้จริยธรรมก็คือการเปิด
เวทีให้คนโกงใช้เสียงส่วนใหญ่
เป็นเกราะกำบัง
ประเทศที่มีแต่การเอาตัวรอด
แต่ไม่เคารพศักดิ์ศรีมนุษย์
ก็คือการรอดที่แลกด้วยวิญญาณ
คนทั้งชาติ
ประเทศไทยจะอยู่ได้จริง
ต้องเป็นประชาธิปไตยที่
มีหัวใจเอาตัวรอด และ
เป็นการเอาตัวรอดที่ต้อง
ไม่ขายฝันแต่ฟาดฟันผู้คน
ไปพร้อมๆทำลายชาติ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
