เรื่องความสำคัญ ..เรามาอารมณ์กายมนุษย์ชั่วขณะหนึ่ง ที่สามารถใช้กายนี้ .ไปสร้างภาระสร้างทุกข์ให้แก่จิต โดยที่เราก็ไม่รู้จัก คำว่าทุกข์ที่แท้จริงนั้นมันเป็นอย่างไร เพราะกรรมเ้าปิดยังไม่ให้รู้จัก ว่า การใช้กายวาจาใจ ไปตามอารมณ์นั่นเกิดเป็นกรรม การกินน้ำเลือดน้ำหนองของผู้อื่น เอามาเลี้ยงสร้างขาร แล้วก็ใช้สังขาร ไปด่า ไปว่า ไปติเตียน นินทา กายที่จิตอาศัยก็เกิดเป็นกายกรรม สะสมกรรมตลอดเวลา
คราวนี้ หากจิตเรารู้จัก ว่า มาอาศัยกายที่เป็นตัวทุกข์ เรารู้จักวิธี ที่จะขนทุกข์นั้น ขนขยะออกไปทิ้ง ก็ทำให้กายเราเบา จิตเราเบา ..เรื่องขนทุกข์ไปทิ้ง สลัดออกไป มันต้องทำด้วยจิตที่อาศัยภายในกาย ขนไปทิ้ง สิ่งเหล่านี้ ล้วนจับต้องไม่ได้ ว่าแต่ว่ารู้คำว่าจิตของตัวเองมั้ย หากรู้จักได้ จิตก็จะรู้จักคำว่ากรรมชัดเจนขึ้น
นั่นก็เป็นเรื่องราวที่ว่า สร้างบุญกุศล ช่วยหนุนนำให้เกิดศีลสมาธิปัญญา ที่เกิดที่จิตของใครของมัน กายใครกายมัน ต้องสร้างขึ้นมาเอง จะไปอ่านจดจำมา ..มันก็ได้ให้สมองจำ แต่จิตไม่จำ ..สมองมันฝ่อได้ สมองตายได้ พอสมองตาย ยุคนี้เค้าเจริญ เดี๋ยว เค้าก็ช่วย เมตตา เอาวัตถุภายในกาย ที่ยังดี เอาไปให้คนนั้นคนนี้ ..เกื้อกูลกันไป.ใครเค้าได้ยิน ก็อนุโมทนา ที่ให้ลูกตาบ้าง หัวใจบ้าง ไตบ้าง ..ใครเค้าได้ยิน ก็ชื่นชมอนุโมทนา ..
เรื่องการยอมรับ ให้คนอื่นยอมรับ บางที่ ไปดูคนป่วย ติดเตียง นอนโรงพยาบาล หมอ พยาบาล ก็ยอมรับ ว่าติดเตียง ญาติพี่น้อง มาเยี่ยม ก็ให้หายไวๆ .เค้าก็ได้แต่พูดให้ได้ยิน ..แต่ตัวเรา มันพ้นความเจ็บปวดได้มั้ย ขยับเขยื้อนตัวได้มั้ย นั่นแหละ ทีเจ็บป่วยติดเตียง ก็ต้องทุกข์ทรมานคนเดียว จิตรับทุกข์คนเดียว ใครก็รับแทนกันไม่ได้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
