🕷️ “Maman” ของ Louise Bourgeois (1999)
ใต้ร่างแมงมุมเหล็กสูงเกือบสิบเมตร เราถูกบังคับให้มองขึ้นไป
ทั้งน่าเกรงขาม ทั้งน่าหวาดหวั่น — เหมือนเงาของใครบางคนที่ครอบงำเราไม่เคยหาย
Bourgeois มอบชื่อว่า “แม่” แต่ “แม่” ในความทรงจำของเธอไม่ใช่เพียงผู้ปกป้อง คือผู้ที่รัก…และทำร้ายในเวลาเดียวกัน
ใยแมงมุมคือที่พักพิง แต่ก็เป็นกับดักที่รัดแน่นจนเราอ่อนแรง
ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษก็เช่นกัน — หลอกเราว่านี่คือ “ความรัก” ทั้งที่จริงคือการกัดกินทีละน้อย
“Maman” จึงไม่ใช่เพียงประติมากรรม แต่คือคำเตือน ว่าคนที่ทำลายเราได้ลึกที่สุด… มักเป็นคนที่เรารักที่สุดเสมอ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
