เราไม่ได้อ่านหรือเขียนกวี เพียงเพราะว่ามันฟังดูน่ารักหรอกนะ แต่เราซาบซึ้งกับบทกวีเพราะเราคือส่วนหนึ่งของสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์ เพราะมนุษย์นั้นเต็มเปี่ยมเอ่อล้นไปด้วยแรงปรารถนา… แพทย์ กฎหมาย ธุรกิจ หรือวิศวะ ล้วนเป็นสาขาวิชาอันสูงส่งและจำเป็นต่อการดำรงชีพ หากแต่บทกวี ความงดงาม ความโรแมนติก และความรัก สิ่งเหล่านี้ต่างหากล่ะ ที่ทำให้เรายังอยากมีชีวิตอยู่”