Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
Arifeen Yama | อารีฝีน ยามา
•
ติดตาม
5 ก.ย. เวลา 15:35 • นิยาย เรื่องสั้น
สุภาษิตเติร์กและบทเรียนจากทุ่งหญ้าเอเชียกลาง
ณ ที่ราบอันเงียบงันของเอเชียกลาง เมื่อดวงอาทิตย์ลาลับหลังภูเขาเทียนซาน ลมหนาวเริ่มพัดพาเสียงกระซิบของกองไฟให้สั่นไหวเบา ๆ มีชายชราเงียบขรึมผู้หนึ่งนั่งอยู่ริมวงกระโจม เขาหลับตา สูดกลิ่นควันไฟ และเอ่ยถ้อยคำซ้ำซากที่ลูกหลานได้ยินจนจำขึ้นใจ...แต่กลับไม่มีใครสามารถลืมได้
“ชีวิตมนุษย์ก็เหมือนน้ำค้างบนหญ้ายามเช้า...งามนัก...แต่เพียงชั่วอาทิตย์อุทัยก็จางหาย”
ประโยคนั้นทอดยาวออกไปในอากาศหนาวเย็น ราวกับละอองน้ำค้างที่เขาเอ่ยถึง ล่องลอยและค่อย ๆ สลายไป แต่แทนที่จะหายไปเปล่า ๆ มันกลับหยั่งรากลึกในใจคนฟัง สะกิดเตือนถึงความจริงอันไม่อาจหลีกพ้น ว่าชีวิตของเรานั้นเปราะบางเกินกว่าจะผูกพันกับสิ่งใดนานนัก
ในโลกของชาวเติร์กเร่ร่อน ที่ท้องฟ้าเปิดกว้างราวผืนพรม และพื้นดินไร้พรมแดน ความเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งเดียวที่แน่นอน พวกเขาเติบโตมากับฝูงสัตว์ ลมแรง หิมะตก และพายุที่ไร้ความปรานี ทุ่งหญ้าดูสงบนิ่งก็จริง แต่ทุกย่างก้าวคือความเสี่ยง ชีวิตจึงไม่เคยมั่นคงพอจะหวังพรุ่งนี้ได้อย่างแน่แท้
ที่นั่น ฤดูกาลไม่เคยแน่นอน น้ำอาจเหือดแห้งในคืนเดียว และสิ่งมีชีวิตก็อาจสูญสิ้นโดยไม่มีคำเตือน
แต่ท่ามกลางโลกอันไม่แน่นอนนี้เอง ที่มนุษย์ได้เรียนรู้จะใช้ชีวิตอย่างใส่ใจ ชาวเติร์กไม่ได้คร่ำครวญกับความเปราะบาง หากกลับยอมรับมันอย่างสง่างาม เพราะในความไม่จีรังนั้นเองที่พวกเขาเห็นความงาม “เมื่อเรารู้ว่าทุกอย่างจะหายไป เราจึงใส่ใจทุกคำพูด ทุกสัมผัส และทุกคนที่เรารัก” ชายชรากล่าว
ความเปราะบางจึงไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นครูผู้เงียบขรึมที่สอนให้เรามีเมตตา รู้จักลาจากโดยไม่ทิ้งความเสียใจ และมองทุกขณะเป็นของขวัญ ไม่ว่าจะเป็นเสียงหัวเราะของลูก การสัมผัสมือคนรัก หรือแม้แต่แสงอุ่นของดวงอาทิตย์ที่สาดส่องผ่านผืนฟ้าในยามเช้า
ในโลกยุคใหม่ที่หมุนเร็วเกินใจจะตามทัน ที่ผู้คนวัดค่ากันด้วยความสำเร็จและสมบัติภายนอก บางทีสุภาษิตจากทุ่งหญ้าอันห่างไกลนี้ อาจเป็นเสียงกระซิบเตือนให้เราหยุด หายใจลึก และถามตัวเองว่า เราใช้ชีวิตด้วยหัวใจหรือเพียงวิ่งตามเงา
ชีวิต ไม่เคยมั่นคงพอให้เราหยิ่งยโส แต่ก็ไม่เปราะบางเกินกว่าจะใส่ใจ เราต่างเป็นเพียงหยดน้ำค้างที่งดงามและชั่วคราว บนใบหญ้าแห่งกาลเวลา จงอย่ากลัวที่จะเปียกปอน จงอย่ากลัวที่จะหายไป ขอเพียงได้ส่องประกายสักครั้งในยามเช้า ก่อนจะหลอมรวมกับแสงอาทิตย์และกลายเป็นความทรงจำอันงดงามตลอดกาล
ข่าวรอบโลก
ประวัติศาสตร์
แนวคิด
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย