“แม้แต่การโกนหนวด ก็แฝงไปด้วยปรัชญาอันลึกซึ้ง?” 🤔
ใครสักคนได้เคยกล่าวเอาไว้ว่า “การโกนหนวดในทุกๆคราว มีปรัชญาซ่อนอยู่” ผมว่าเขาก็พูดถูก
ทุกๆเช้า ผมยืนมองหน้าตัวเองในกระจก ใบหน้าที่สะท้อนกลับมา เต็มไปด้วยเศษซากของหนวดเคราที่งอกขึ้นอย่างช้าๆ ตามจังหวะไหวเคลื่อนของกาลเวลา ผมยกมีดโกนขึ้น ลากผ่านผิวหนังหยาบกร้านอย่างระมัดระวัง มันเป็นการเคลื่อนไหวที่คุ้นชินเรียบง่าย ไม่มีใครปรบมือให้ ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่มันก็มีบางสิ่งเกิดขึ้นอยู่ภายใน
หนวดเคราไม่เคยจะหยุดงอก แม้คุณจะโกนมันให้เกลี้ยง วันรุ่งขึ้นมันก็จะกลับมา นั่นอาจเป็นวิธีที่ธรรมชาติบอกกับเราว่า ‘ไม่มีสิ่งใดจะคงอยู่ตลอดไป’ ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงและวนเวียน ไม่ต่างจาก ความคิด ความทุกข์ ความทรมาน หรือแม้แต่ความเจ็บปวด ถึงแม้พยายามจะลบ มันก็หวนกลับมาในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง การยอมรับความงอกงามซ้ำซากนี้ คือการยอมรับความเปลี่ยนแปลงของชีวิต
แม้แต่การลากใบมีดคมบางเฉียบไปบนผิวหน้าอันบอบบางก็เป็นอีกปรัชญาหนึ่ง คุณต้องใช้มีดที่คมพอที่จะตัดขาดเส้นขนเล็กๆได้ แต่ก็ต้องนุ่มนวลพอที่จะไม่บาดผิวจนเลือดไหลนองอาบแก้ม ความคมเด็ดขาดและความเมตตาอ่อนโยน… บางทีก็ต้องดำเนินไปพร้อมๆกัน
ทุกครั้งที่ผมวางมีดโกนลง ใบหน้าดูสะอาดสะอ้านเรียบร้อยขึ้นก็จริง แต่สิ่งที่ผมได้กลับมา หาใช่ความเกลี้ยงเกลา หากแต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ผมได้มีโอกาสได้ทบทวนความไม่จีรังของตนเอง ความเปราะบางของชีวิต และความหมายของกิจวัตรที่ดูจะธรรมดาซ้ำซากสามัญเป็นที่สุด
และในวันรุ่งขึ้น เมื่อหนวดเครางอกกลับขึ้นมาใหม่ ผมก็จะยืนอยู่ที่หน้ากระจกใบเดิมอีกครั้ง ทำซ้ำแบบเดิมทุกเช้า เล่นบทเดิมในละครที่ไม่มีวันจบสิ้น มันอาจดูธรรมดาเกินไปสำหรับใครหลายคน หากแต่สำหรับผม… มันกลับเปี่ยมไปด้วยปรัชญาสุดล้ำลึก 😊
หากใครชื่นชอบบทความเช่นนี้ สามารถติดตามอ่านบทความอื่นๆได้ที่ Page : Velvet on Ground มีทั้งใน Facebook และ Instagram
อย่าลืมโกนหนวดกันนะครับ 😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
