ป่าแห่งเงาและแสง ตอนที่ 1: ประตูสู่ป่า
1-1
ดวงอาทิตย์ยามเช้าสาดแสงลงมาบนหมู่บ้านเล็ก ๆ ริมชายป่า คีรินยืนอยู่บนเนินหญ้า มองไปยังแนวไม้สูงใหญ่ที่ทอดยาวสุดสายตา เขาได้ยินเรื่องเล่าของ “ป่าแห่งเงาและแสง” มาตั้งแต่เด็ก ป่าที่ว่ากันว่าซ่อนอัญมณีโบราณชื่อ ดวงตาแห่งแสง ไว้ในส่วนลึกที่สุด อัญมณีที่สามารถมอบพลังให้ผู้ครอบครองเหนือธรรมดา แต่ก็เต็มไปด้วยอันตรายที่ทำให้ผู้คนจำนวนมากไม่เคยกลับออกมา
“เธอแน่ใจเหรอว่าจะเข้าไปจริง ๆ ?” เสียงของลิน่าดังขึ้นข้างหลัง เธอถือกระเป๋าหนังสีน้ำตาล ในนั้นเต็มไปด้วยสมุดบันทึกและอุปกรณ์เก็บตัวอย่างพืช ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ในดวงตาก็มีแววตื่นเต้นซ่อนอยู่
คีรินหันมายิ้มกว้าง “ก็ใช่น่ะสิ! เราจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง ว่าตำนานนั่นจริงหรือเปล่า”
ทั้งสองเดินไปยังชายป่าซึ่งต้นไม้ใหญ่ยืนตระหง่านเหมือนประตูธรรมชาติ เมื่อก้าวพ้นเงาไม้แรก บรรยากาศก็เปลี่ยนไปทันที เสียงนกแปลก ๆ ดังแว่วมา กลิ่นดินชื้นและใบไม้สดใหม่อบอวลอยู่ในอากาศ ทุกก้าวที่พวกเขาเดินเหมือนพาเข้าสู่โลกอีกใบ
“ดูนั่นสิ!” ลิน่าชี้ไปที่ดอกไม้สีม่วงสดที่กำลังบานอยู่ริมทาง “นี่มันไม่ใช่พืชที่เจอได้ง่าย ๆ เลยนะ” เธอรีบจดลงสมุดบันทึกด้วยสายตาเป็นประกาย
คีรินหัวเราะเบา ๆ “เธอสนใจแต่ต้นไม้ แต่ฉันสนใจว่าจะมีอะไรโผล่มาให้สู้มากกว่า”
ทว่าไม่นาน ความตื่นเต้นก็เปลี่ยนเป็นความกังวล เสียงบางอย่างดังขึ้นจากพงหญ้าด้านข้าง เสียงแผ่วเบาเหมือนใครกำลังเดินตาม ทั้งคู่หยุดหายใจเงียบกริบ แล้วเสียงกระซิบก็ลอยมาตามสายลม
“…คีริน…”
หัวใจของเขาเต้นแรงทันที ลิน่ามองหน้าเขาอย่างตกใจ “เมื่อกี้…เสียงเรียกชื่อนายใช่ไหม?”
คีรินกลืนน้ำลาย ยกมือจับดาบไม้ที่พกมา “ใช่…แล้วมันก็รู้จักชื่อฉันด้วย”
และนั่นคือก้าวแรกของการผจญภัยที่ไม่มีวันหวนกลับ…
เสียงนั้นเบาเสียจนแทบกลืนไปกับเสียงลมพัดผ่านใบไม้ แต่สำหรับคีรินแล้ว มันชัดเจนจนเสียวสันหลัง เขามองรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง ทว่าพบเพียงเงาไม้โยกไหวตามแรงลม
“เรา…ออกไปดีกว่าไหม?” ลิน่ากระซิบเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล
คีรินส่ายหัว “ไม่หรอก เสียงนี้เหมือนกำลังบอกให้เราเข้าไปข้างในมากกว่า”
ทั้งสองจึงเดินลึกเข้าไปในป่า แม้ใจจะหวั่นไหว แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็ผลักให้ก้าวต่อ ต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้าแผ่กิ่งก้านจนแทบมองไม่เห็นฟ้า แสงแดดส่องลอดลงมาเป็นเส้นสายสีทอง ตัดกับเงามืดหนาทึบ ทำให้ป่าดูทั้งงดงามและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน
ไม่นานนัก เส้นทางก็พาพวกเขามาถึงลำธารเล็ก ๆ น้ำใสไหลรินสะท้อนเป็นประกาย ลิน่าหยุดลงช้อนน้ำขึ้นล้างหน้า “อย่างน้อยที่นี่ก็ดูไม่อันตราย” เธอยิ้มโล่งอก
แต่ทันใดนั้น พุ่มไม้ฝั่งตรงข้ามก็สั่นไหว เสียงกิ่งไม้หักดังกรอบแกรบ ร่างเงาดำพุ่งออกมาเร็วเกินตาจะตามทัน
“ระวัง!” คีรินคว้าลิน่าไว้ทัน และก้าวขึ้นหน้าพร้อมดาบไม้ในมือ
สิ่งที่โผล่มาคือสัตว์สี่ขา รูปร่างคล้ายหมาป่า แต่มีขนสีดำมันวาวและดวงตาเรืองแสงสีเหลือง มันคำรามต่ำ ๆ แสดงเขี้ยวแหลมคมก่อนจะหมอบต่ำเหมือนพร้อมโจมตี
หัวใจคีรินเต้นแรง เขารู้ว่านี่คือบททดสอบแรกจริง ๆ ของการผจญภัยครั้งนี้…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
