"หยดน้ำกับมหาสมุทร"
ด้วยเหตุปัจจัยตามธรรมชาติ ทำให้หยดน้ำฝนแยกออกจากน้ำในมหาสมุทร เมื่อแสงแดดแผดเผา ความร้อนทำให้น้ำทะเลระเหยกลายเป็นไอ ขึ้นไปรวมตัวกันเป็นเมฆ จากเมฆกลั่นตัวเป็นหยดน้ำ กลายเป็นหยดน้ำฝน
แต่พอมาเป็นหยดน้ำฝน หยดน้ำนั้นกลับไม่รู้ตัวและไม่เข้าใจว่า เหตุใดจึงแยกออกมาจากน้ำและแท้จริงตัวเองคือใคร
หยดน้ำมารู้ตัวตอนที่เป็นน้ำฝน ที่แยกออกจากมหาสมุทรแล้ว เริ่มมารู้ตอนที่แยกขาดจากน้ำในมหาสมุทร แต่ไม่สามารถเห็นรอยต่อได้
เรียกว่ามีอวิชชาเกิดขึ้น ตอนมารู้ว่าตัวเองเป็นน้ำฝนแล้ว เกิดความไม่รู้ว่าตัวเองแยกออกจากธรรมชาติได้อย่างไร ไม่รู้ว่าตัวเองมาจากไหน จึงเฝ้าถามหาจากผู้รู้
หยดน้ำไหลไป มันก็ถามเขาไปเรื่อยๆ ถามต้นไม้ในป่า ถามอากาศ ถามแม่น้ำ ถามสองฝั่งน้ำว่า
"ฉันคือใคร... ฉันคือใคร?"
ต้นไม้บอกว่า "เธอก็คือส่วนหนึ่งของฝน"
แม่น้ำบอกว่า "เธอก็คือส่วนหนึ่งของฉัน"
โดยสรุปก็คือ พวกเขาตอบว่า "เธอคือส่วนหนึ่งของน้ำตามธรรมชาติ" "เธอก็คือธรรมชาตินั่นเอง"
คำตอบเหล่านั้นก็ยังไม่ชัดเจนในใจของหยดน้ำ เพราะยังไม่รู้ว่าฉันคือธรรมชาติอย่างไร
หยดน้ำยังไม่เชื่อว่า เราเป็นน้ำธรรมชาติ ยังเชื่อว่าเราเป็นหยดน้ำต่างหาก
เช่นเดียวกันกับหยดน้ำนั้น เรามาปฏิบัติเพื่อถอยหลังกลับคืนไปจนสิ้นอวิชชา คือ มีความรู้แจ้งขึ้นมาว่า แท้จริงเราคือใคร
เราไม่เคยแยกออกจากธรรมชาติเลย
เราคือธรรมชาติ ธรรมชาติก็คือเรา
เราเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว
เหมือนหยดน้ำฝนที่งงว่า เราคือใคร เรามาจากไหน เราเป็นอะไร
แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นธรรมชาติ ที่ไม่เคยแยกออกจากธรรมชาติเลย
จนกระทั่งหยดน้ำตกลงไปในแม่น้ำลำคลอง แล้วไหลเรื่อยไป จนกระทั่งไปถึงมหาสมุทร
ทันทีที่รวมเข้ากับผืนน้ำกว้างใหญ่ หยดน้ำเงียบไป...
และรู้ในทันทีว่า
"ที่แท้เราไม่เคยแยกจากสิ่งใด"
"ความคิดว่าเราเป็นหยดน้ำเล็กๆ เป็นแค่ภาพลวงตา"
ทันใดนั้น ความเงียบงันก็จู่โจมถึงใจ
สิ้นสงสัย ไร้คำพูด บริสุทธิ์ สงบเย็น สันติ
ไม่เหลือน้ำ ไม่เหลือมหาสมุทรไว้ให้ยึดถือ
ไม่เหลือทั้งใจ (ที่ยึดว่าเป็นจิตบริสุทธิ์)
ไม่เหลือทั้งที่หมาย
ไม่เหลือทั้งผู้ถอดถอน
ไม่เหลือทั้งผู้ได้ ไม่เหลือทั้งผู้เป็น
ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีผู้เดินทาง
ไม่มีจิตบริสุทธิ์ หรือจิตเดิมแท้ให้ยึดถือ
รวมกับธรรมชาติที่ไม่ปรากฏ หายไปเลย
หายไปในธรรมชาติที่ไม่ปรากฏ
กลับคืนธรรมชาติ ที่ไม่มีทั้งสิ่งที่ถูกรู้และผู้รู้
เพราะเป็นธรรมชาตินั้นไปแล้ว
ไปเป็นธรรมชาติเดิมที่ไม่มี ไม่ปรากฏอีกแล้ว
จึง "รู้หมดจด สิ้นสงสัย ไม่ต้องถามใครอีกต่อไป"
ที่มา : เรียบเรียงจากหนังสือ "ฉันคือใคร"
โอวาทธรรม หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย
พุทธธรรมสถานปัญจคีรี
อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
