18 ก.ย. เวลา 05:26 • นิยาย เรื่องสั้น

ซื่อจื่อ

ขงจื๊อมีศิษย์อยู่มากมาย ในบรรดาศิษย์เหล่านี้มีคนหนึ่งชื่อว่า "ซื่อจื่อ" ซื่อจื่อเป็นคนฉลาดหลักแหลม พูดจามีเหตุผล ขงจื๊อจึงชอบเขามาก คิดว่าเขาเป็นเด็กฉลาดและมีอนาคตคนหนึ่ง
ซื้อจื่อพูดจามีเหตุผล
ซื่อจื่อแอบนอนกลางวัน
แต่ต่อมา ขงจื๊อพบว่าซื่อจื่อมักขาดเรียนอยู่เสมอ วันหนึ่งขณะที่ขงจื๊อกำลังสอนอยู่ก็ไม่เห็นซื่อจื่อ จึงให้ลูกศิษย์ไปตามหา ปรากฏว่าซื่อจื่อแอบนอนกลางวัน
เมื่อขงจื๊อรู้เรื่องนี้ ท่านจึงกล่าวกับศิษย์คนอื่นอย่างเคร่งขรึมว่า:
“ไม้ผุไม่สามารถนำมาแกะสลักได้ กำแพงที่พังทลายแล้ว ก็ไม่อาจฉาบปูนใหม่ได้เช่นกัน เปรียบเหมือนคนที่มีนิสัยเกียจคร้าน ไม่ขยันหมั่นเพียร ก็ไม่อาจสั่งสอนให้เป็นคนเก่งได้เลย เหมือนไม้ผุหรือกำแพงที่พังทลายนั่นเอง เราจะสูญเสียพรสวรรค์ไปอย่างน่าเสียดาย”
ไม้ผุไม่สามารถแกะสลักได้
ขงจื๊อยังสอนศิษย์ว่า:
“ฟังเขาพูดเก่งก็จริง แต่ก็อย่าเชื่อสิ่งที่เขาพูดเสียทั้งหมด ต้องดูพฤติกรรมการกระทำของเขาด้วยว่าถูกต้องหรือไม่ ต่อไปนี้ ข้าไม่เพียงแต่จะฟังสิ่งที่คนพูด แต่ต้องดูด้วยว่าเขาประพฤติปฏิบัติตัวเป็นเช่นไร คำพูดของเขาต้องสอดคลัองกับการกระทำถึงจะตัดสินได้ว่าคนนั้นเป็นคนมีความสามารถจริงหรือไม่”
ซื่อจื่อประบปรุงตัวใหม่
ซื่อจื่อเมื่อรู้ว่าครูตำหนิ เขาก็สำนึกผิด ตั้งใจแก้ไขปรับปรุงนิสัยเกียจคร้านของตนเอง ในที่สุด เขาก็กลายเป็นคนที่มีความรู้และประสบความสำเร็จ
โฆษณา