อวสาน?
มีมฮิตอันนึงตอนนี้ก็คือมีม “อวสาน” โน่นนี่ของ the standard ที่มีชื่อตอนขึ้นต้นด้วยคำว่าอวสานบ่อยจนคนเอามาแซว
ไม่ว่าจะเป็นอวสานชนชั้นกลาง อวสานเด็กจบใหม่ อวสานงานประจำ หลายคนก็แซวเอาขำ หลายคนเอาไปตั้งชื่อล้อเลียน หลายคนก็บอกว่าเห็นทุกอย่างอวสานหมด ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี
ถ้ามองผ่านเรื่องมีมแซวเอาขำไป น่าคิดเหมือนกันในมุมว่าที่ the standard ใช้คำนี้นั้น ส่วนใหญ่หมายถึงอะไรกันแน่ ผมคิดต่อไปเองว่า ถ้าเราเพิ่มอีกคำหนึ่ง จะเห็นภาพชัดมากถึงชื่อตอนที่ the standard ใช้
แน่นอนว่าเขาใช้ชื่อยาวๆแบบนั้นก็จะไม่น่าดึงดูด แต่ถ้าเพิ่มคำๆเดียวไปตรงกลาง ทุกอย่างก็จะดู make sense ขึ้นมา..
คำนั้นก็คือคำว่า .. typical…
พอใส่ไปว่า อวสาน typical ชนชั้นกลาง typical เด็กจบใหม่ หรือ typical งานประจำ ก็จะเป็นการสื่อความที่ชัดเป๊ะและเข้ากับยุคสมัยของอะไรที่กลางๆ ปานกลาง เหมือนๆคนอื่นนั้น จะรอดยากมาก (Average is over) เพราะโลกในวันนี้เปลี่ยนไปมาก
สิ่งที่พอได้ เบๆ เกาะกลุ่มไปในช่วงที่เศรษฐกิจดี การแข่งขันน้อย เดี๋ยวนี้ช้าเร็วก็ไม่รอดแน่นอน
เหตุปัจจัยที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาที่ทำให้ใครที่จัดอยู่ในหมวด typical นั้นมีความเสี่ยงสูงโดยที่เราทำเหมือนเดิม ไม่ได้แย่ลงแต่อย่างใด นั้นมีหลายประการ ประการแรกก็คือความโหดของลูกค้าหรือผู้บริโภคที่มีตัวเลือกเยอะ และยกมาตรฐานของตัวเองไปสูงมาก
เดี๋ยวนี้ร้านอาหารที่ได้ google rating 4 ต้นคนก็ไม่เอาแล้ว (4 ต้นนี่คือระดับ 8 กว่าๆเต็มสิบนะครับ) ไปพักโรงแรมสามดาวที่ไหนก็รับได้ที่ rating 9 ดูหนังก็ต้องระดับ 8/10 คนที่ทำได้กลางๆ ไม่ดีไม่ร้ายอยู่แถวๆ 7 ก็คือไม่รอดแน่
ประการที่สองก็คือ อยู่ดีๆ พ่อค้าแม่ขายไทยก็ถูกบังคับเข้าแข่งกีฬาโอลิมปิคอย่างกะทันหัน ทั้งการมาถึงสินค้าบริการจากทั่วโลกที่ราคาถูกมาก คุณภาพดีมาก แบรนด์ต่างๆ ที่มีมาตรฐานโลกทะลักเข้าไทยเต็มไปหมด ทั้งมาแบบหน้าร้าน และอยู่เต็ม shopee tiktok
ใครเคยทำมาตรฐานพอได้ ไทยทำไทยใช้ ฝีมือระดับซีเกมส์ เผลอแป๊บเดียวก็สู้เขาไม่ได้ทั้งราคาและคุณภาพโดยที่ตัวเองก็ทำเหมือนเดิม ไม่ได้แย่ลงแต่อย่างใด คนที่รอดต้องพัฒนาตัวเองในระดับโอลิมปิคเท่านั้นในเวลาไม่กี่ปี
ประการที่สาม ก็คือข้อมูลข่าวสารที่ทะลักและท่วมท้นในระดับที่สมองมนุษย์ไม่ได้ถูกออกแบบมาให้จำได้ขนาดนั้น คนเราถึงเลือกที่จะจำหรือรู้สึกได้ไม่กี่อย่าง แบรนด์ที่เคยโฆษณาขายได้ก็ตกลงเพราะคนจำไม่ได้ หรือไม่ได้รู้สึกผูกันเหมือนในอดีต
การแค่ทำได้ที่ลูกค้าคาดหวังก็เลยกลายเป็นไม่พอ เพราะได้ตามคาดหวัง ลูกค้าก็ไม่จำ ต้องทำให้ลูกค้าได้ประสบการณ์ที่เกินความคาดหวังจนเขารู้สึกให้ได้ จนไปถึงระดับแฟนด้อมซึ่งยากมากๆในวันที่ความคาดหวังลูกค้าก็สูงขึ้นเรื่อยๆ… ลูกค้าถึงจะจำ
ในมุมของพนักงานบริษัทก็เช่นกัน พนักงานระดับกลางๆ ทักษะกลางๆ และเงินเดือนแพงขึ้นเรื่อยๆก็จะถูกแทนที่ได้ง่าย ไม่ว่าจะแทนด้วย AI หรือ แทนด้วยเด็กจบใหม่ อายุงานก็หดสั้นลงกว่าเดิมโดยรวม จะอยู่ให้นานและมีค่าตัวแพงพอที่จะมีชีวิตได้ไม่ลำบากในยุคนี้สมัยนี้ ไม่อวสานชนชั้นกลาง ก็ต้องเป็นเจ้าของทักษะหรืองานที่คนอื่นแทนได้ยาก และเป็นงานที่มีคุณค่าพอที่จะได้สตางค์ตามสมควรอีกด้วย
typical พนักงานเช้าชามเย็นชามเลยอยู่ยากจริงๆ ในยุคสมัยอวสานนี้
แล้วเราจะหนีคำนำหน้า “อวสาน” ได้อย่างไร ถ้าฟังคลิปลักษณะที่เป็นมีมจริงๆ โดยไม่อคติก็จะพบว่า ทางออกก็มีให้คิดอยู่ในนั้น
ถ้าเป็นเถ้าแก่ก็ต้องเข้าใจมาตรฐานใหม่ทั้งความคาดหวังลูกค้าและคู่แข่งหน้าแปลกๆใน platform ต่างๆ ต้องละทิ้งความสำเร็จเดิม โฟกัสมากๆกับงานที่ทำ ต้องบ้าความเข้าใจต่อลูกค้าเรามากๆ (customer obsession) และต้องเริ่มเดินสาย พบปะผู้คน หาตัวช่วย หายักษ์ไปยืนบนไหล่ หรือหาพันธมิตรที่มาต่อยอดความคิดสร้างสรรค์
ทำทุกวิถีทางที่จะเอาความ “ปานกลาง” ออกจากสิ่งที่ตัวเองทำให้ได้
ในส่วนพนักงานออฟฟิศ ผู้บริหารระดับไหนก็ตาม ความรู้แบบตัว “I” ที่รู้มันอยู่อย่างเดียวและเป็นความรู้ที่ AI หรือเด็กจบใหม่ที่ใช้ AI ก็ทำได้นั้นไม่รอดแน่ อย่างน้อยก็ต้องมีความรู้แบบตัว “T” ที่ต้องทั้งลึกและกว้างพอที่จะเข้าใจบริบทของโลกและบริษัทที่ตัวเองทำ ต้องไปในที่ที่คนอาชีพเราไม่ไป
ที่สำคัญคือ ต้องพยายาม วิริยะ อุตสาหะ ที่ต้องรู้แบบตัว “Y” ที่เป็น multidisciplinary skill มีทักษะด้านลึกหลายอย่างพอที่จะเอาสองอย่างมาสันดาปกันให้เกิดความคิดสร้างสรรค์
สุดท้ายคือตัว “X” ที่ต้องเป็นคนนิสัยดี มีเสน่ห์พอที่จะมีคนอยากสนับสนุนไม่ว่าจะเป็นหัวหน้า ทีมงานหรือลูกน้อง
อวสานเป็นมีมตอนนี้ก็ตลกร้ายอยู่พอสมควร พอแซวขำๆได้แต่ก็น่านำมาคิดต่อจริงจังว่าเราจะหลุดจากความ “Typical” ที่เราเป็นอยู่ได้อย่างไร
แน่นอนว่าไม่ง่าย ทำอะไรได้กลางๆ นั้นง่ายกว่าอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าสถานการณ์รุมเร้าตอนนี้จะไม่สามารถให้เราเลือกได้ เพราะ average is over อย่างแน่นอน
ถ้าไม่อยากมีคำนำหน้าว่า “อวสาน” ต่อหน้ากิจการหรืออาชีพของตัวเองแบบมีม ก็ต้องหา identity ที่เรามีแล้วคนปานกลางหรือคู่แข่งกลางๆไม่มีให้ได้
หมดยุคสมัยร้านข้าวมันไก่ตีไก่แบน พูดจาโวยวาย rating 3.5 ละครับ ถ้าไม่ขวนขวายหาความเด่นที่เนื้อไก่ มีตับทอง หรือให้เยอะ บริการดี หรือเปิด 24 ชม หรือน้ำจิ้มเทพ อะไรซักอย่างหรือหลายอย่างรวมกันอย่างน้อยเด่นสุดในละแวกในถนนที่ร้านเราอยู่จนมี fc ก็รอดยากในยุคนี้…
no matter what it takes กันละล่ะครับ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
