พูดเรื่อง character จริงของย่านกับนโยบายรัฐ (ตอนที่ 2/3)
เรารู้สึกว่า perception ของอารีย์ที่มีต่อคนทั่วไปมันติดอยู่ในหัวชัดพอควร
ทั้งภาพความที่ไม่ได้หรูทันสมัยแบบในกลางเมือง CBD เต็มไปด้วยคาเฟ่ ร้านอาหารเก่าใหม่ เป็นร้านเดี่ยว ๆ แต่งเก๋ไม่ก็เท่ มีจุดขายเฉพาะแบบที่ไม่เหมือนร้านสาขาตามห้าง ในซอยมีบ้านยุคเก่าสไตล์ modern เมื่อหลายสิบปีก่อน ขนาดซุ้มเฟื่องฟ้าหน้าบ้านคนก็ยังเป็นจุดถ่ายรูปดังมีปักหมุดใน google ได้ สลับกับมีร้านตัดชุด Bespoke สมัยใหม่ art gallery เล็ก ๆ มีค่ายเพลงเล็ก ๆ ออฟฟิศสถาปนิก ออฟฟิศออกแบบ กระจายแทรกตัวอยู่
รวมถึงภาพประวัติศาสตร์ความเป็นย่านบ้านข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และบุคคลสำคัญทางการเมืองในอดีต ที่ developer ชอบเรียกว่าย่านผู้ดีเก่าด้วย
เอาเป็นว่าภาพจำโดยรวมคือ “ไม่หรูหราแต่มีรสนิยม”
ในความเป็นจริงตอนนี้มันปนกันหมดแหละ ร้าน chain ก็มาเปิด เครือร้านอาหารใหญ่ก็มาเปิด ออฟฟิศสูงตึกใหญ่ ๆ ก็มี ตลาดนัดชาวออฟฟิศก็มา คอนโดก็เยอะ รถก็ติด ชุมชนเดิมก็ถูก blend แต่ perception ของย่านยังเป็นแบบเดิม
ตอนเขียนอยู่ก็แว้บเข้ามาในหัวทันทีว่าอารีย์น่าจะคล้าย Notting Hill ในลอนดอน (อันนี้ไม่เทียบในรายละเอียด เป็นปิ๊งแว้บขึ้นมาในหัว) มีประวัติศาสตร์ มีแหล่งที่คนอยู่อาศัยจริง บ้านแถวสี ๆ แล้วเป็นชุมชนที่ค่อนข้างดีมีเทส มีร้านอาหาร คาเฟ่แต่งเก๋น่ารัก ตลาดแบบ Portobello Market ไม่มีในอารีย์ แต่เรามี JJ ที่อยู่ไม่ได้ไกลจากกันนัก คนไทยเราไม่ชอบเดินประกอบกับรถติดเลยรู้สึกว่าไกล
Notting Hill ดังตูมตามทั่วโลกไปอีกจากหนังดังเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ถ้าไม่นับรวมที่รัฐพัฒนาอสังหาเสื่อมโทรมในย่านนี้ให้ดีขึ้นมาก็ถือว่าโตแบบมีเอกลักษณ์ได้ด้วยตัวเองเหมือนกัน ทำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่คนเยอะมาก แต่คนในอารีย์คงไม่อยากให้เป็นถึงขั้นนั้น
มีคนบอกว่าน่าจะคล้ายย่าน Tiong Bahru ในสิงคโปร์มากที่สุด แต่ด้วยความที่ยังไม่เคยไปมันเลยไม่ pop ขึ้นมาในหัว แอบไป google มาก็น่าจะใกล้เคียงสุดแล้ว
ด้วยความที่ภาพจำของอารีย์เกิดขึ้นมาโดยธรรมชาติแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากนโยบายรัฐที่ตั้งใจสร้างย่าน (ถ้าไม่ดันต่อให้เป็น Innovation district อะนะ) คนในชุมชนส่วนใหญ่เป็นยังไงย่านก็จะเป็นแบบนั้นไปด้วย ถ้าฝืนสร้างก็เกิดได้แต่มันก็จะไม่มีจิตวิญญาณจริง ถึงจะพัฒนาเองได้ยังไงทุกที่ก็ต้องการรัฐ support อยู่ดี
เราต้องยอมรับว่าทุกวันนี้โลกขับเคลื่อนด้วยเงินและนายทุน ที่ไหนมีโอกาสทำเงินเขาก็มา หมดโอกาสแล้วก็ทิ้งไป เหลือแต่ความโทรม ชุมชนก็ไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้ว ไม่มีใครไม่อยากได้เงินหรอกแต่มันต้องสมดุล ไม่จำเป็นต้อง ROI สูงสุดทุกโปรเจค
คิดแบบป้องกัน risk ไว้ก่อน เมื่ออารีย์มีเสน่ห์ มีราคา ก็มีนักลงทุนพยายามจะเอาความ luxury เข้ามา
อสังหา..สร้างภาพหรู..ค่าครองชีพแพงขึ้นเยอะ..นักลงทุนมองข้ามหรือไม่ปรับตัวให้มีแนวทางเดียวกับเสน่ห์ของอารีย์ ชุมชนเดิมก็รำคาญความหรูประดิษฐิ์ความพลุกพล่าน สุดท้ายอารีย์ก็อาจไม่เหลือเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ เจ้าของกิจการเล็ก ๆ เดิมก็สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว ย้ายไป
แทนที่รัฐจะพัฒนาอารีย์ให้เป็น Innovation District (ไปสุขุมวิทใต้พร้อมกว่า) มาช่วยหาทางให้อารีย์โตแบบที่เสน่ห์ยังอยู่และไม่โดนทำลายจากทุนนิยมที่มาหากินชั่วคราวดีกว่า *เน้นว่าให้โตในทางที่มีพื้นฐานดีอยู่แล้ว ไม่ได้จะอนุรักษ์ให้มันไม่เติบโตซึ่งสุดท้ายก็น่าเบื่อแล้วเสื่อมลงอยู่ดี
ปล. ใครจะ inspire ต่อยอดเขียนคอนเทนต์ลงเพจก็ยินดีมากที่มีคนเอาไป discuss ต่อ ไม่ได้จะต่อว่าอะไร แต่อย่าลืม capture พาดพิงที่มาให้นิดนึงนะ เราไม่อยากได้ยอด engagement ไม่ได้อยากได้แสง แต่อยากให้ appreciate the idea นิดนึง 😁
รูปประกอบเป็นทาวน์เฮ้าส์เก่าในย่านเดียวกันนี้แต่ไม่ใช่ซอยอารีย์ เคยใช้ถ่ายหนังด้วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
