เมื่อเจ็บป่วย เราก็อาศัยการปฏิบัติธรรม ไม่ไปรักษาอย่างที่เค้าทำกัน เราก็อาศัยการปฏิบัติ..มีหลานเป็นห่วง กลัวเราจะตาย .ร้องห่มร้องไห้ แต่เราก็อาศัยการปฏิบัติ เราก็ได้เรียนรู้จักเรื่องราว เจ้ากรรมนายเวรนายเวร ที่เราไปทำเค้าไว้ เค้าก็แสดงมาให้เราเห็น เราไปทำอะไรเค้าไว้ นั่นแหละ พอถึงเวลาเจ็บป่วย เจ้ากรรมนายเวรก็มาทวง เราก็ทำบุญ ปฏิบัติธรรมเดืนจงกรรมใช้เค้าไป มันได้เรียนรู้หลายเรื่อง ที่มันเป็นเรื่องราวทำนองปัจจัตตัง เฉพาะตัวผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรม คนที่เค้่าไม่ปฏิบัติธรรม เค้าก็เรียนรู้จักไม่ได้