30 ก.ย. เวลา 00:28 • สุขภาพ

คุณเคยพูดหรือทำอะไรบางอย่างลงไป

ที่ทำให้คุณรู้สึกเสียใจในภายหลังไหมครับ?
หรือบางครั้ง คุณไม่ได้เสียใจ
เพราะสิ่งที่คุณได้พูดหรือได้ทำลงไป
แต่เป็นเพราะคุณไม่ได้พูดหรือไม่ได้ทำบางอย่างไปมากกว่า
ยกตัวอย่างเช่น
คุณตั้งใจว่าจะบอกรักกับคนๆหนึ่ง
(เช่น ครอบครัว แฟน เพื่อนสนิท)
แต่คุณก็ตัดสินใจว่า “เดี๋ยวค่อยบอกแล้วกัน”
แต่แล้ว โชคชะตาชีวิตก็ทำให้คุณ
ไม่สามารถที่จะบอกรักกับคนๆนั้นได้อีก
(เช่น สมาชิกครอบครัวคนนั้นเสียชีวิต
เพื่อนคนนั้นที่คุณแอบชอบเขามีแฟน)
เป็นต้น
สำหรับหลายๆคน
ความรู้สึกเสียใจนี้
มันค่อยๆจางลงเมื่อเวลาผ่านไป
แต่หลายคนก็พบว่า
ต่อให้เหตุการณ์ดังกล่าวจะผ่านมาแล้วเป็นปีๆ
ความรู้สึกในใจพวกเขาก็ยังคงเข้มข้นมากๆอยู่ดี
เพราะสำหรับคนกลุ่มนี้
เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขานึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าว
ในใจของพวกเขาก็จะเต็มไปด้วยคำพูดเช่น…
“ฉันควรจะบอกรักกับอาม่าในคืนนั้น”
“ฉันไม่น่าตัดสินใจโง่ๆพลาดๆแบบนั้นเลย”
“ถ้าฉันบอกความรู้สึกตัวเองให้เพื่อนรู้ตอนนู้น…ก็คงจะดีนะ”
ฯลฯ
คำพูดเหล่านี้คือสาเหตุสำคัญ
ที่ทำให้ความรู้สึกเสียใจ
ยังคงหนักอึ้งอยู่จนถึงทุกวันนี้
ทำยังไงเราจึงจะผ่อนความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจนี้ได้?
วันนี้ ผมมี 2 แนวทางมานำเสนอครับ
.
.
.
# 1
แทนที่เราจะมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต
และพูดกับตัวเองว่า “ฉันพลาด” หรือ “ฉัน fail”
ผมอยากจะชวนให้เรามองเพิ่มเติมว่า
ใช่ครับ เราอาจจะพลาดหรือ fail ก็จริง
แต่สิ่งที่ตัวเราทำในวันนั้นมันคือสิ่งที่ดีที่สุด
ที่ตัวเราในตอนนั้นสามารถทำได้แล้วจริงๆ
ตัวเราในวันนี้อาจจะมองย้อนกลับไปและมองว่า
“ฉันไม่น่าพลาดหรือ fail แบบนั้นเลยนะ”
แต่นั่นเป็นเพราะว่าตัวเราในวันนี้
มีความรู้และประสบการณ์มากกว่าตัวเราในวันนั้น
(ซึ่งก็ยังการันตีไม่ได้อยู่ดีว่า
หากเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในวันนี้
ตัวเราในเวอร์ชั่นที่ upgrade นี้
จะยังไม่พลาดหรือ fail แบบเดิมอยู่)
การที่เรายอมรับความผิดพลาดของตัวเองในอดีต
(พร้อมกับตระหนักถึงข้อจำกัดของตัวเอง ณ เวลานั้น)
คือสิ่งหนึ่งที่สามารถผ่อนความหนักอึ้งในใจลงได้
# 2
แทนที่เราจะหยิบเหตุการณ์ดังกล่าว
มา replay ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
(โดยเฉพาะการ replay ที่ “ขยี้” สิ่งที่เราพลาด)
ผมขอเสนอให้เราเอาเวลาและพลังงาน
ไปใช้ในการตอบคำถามกับตัวเองให้ได้ว่า
หนึ่ง
อะไรคือ “บทเรียน” ของเหตุการณ์นี้?
สอง
ฉันจะเอา “บทเรียน” ดังกล่าวไปปรับใช้กับชีวิตของฉันต่อไปยังไงเพื่อให้ตัวฉันในอีก 20 ปีข้างหน้าหันกลับมามองเหตุการณ์นี้และพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า “ดีแล้วนะที่ฉันพลาดในวันนั้น เพราะบทเรียนที่ฉันได้รับจากเหตุการณ์นั้นมันช่วยให้ฉันมีชีวิตที่ดีขึ้นสุดๆเลย”?
หากเราสามารถตอบ 2 คำถามนี้
กับตัวเองได้ (โดยเฉพาะคำถามที่ 2)
และหยิบเอาคำตอบนั้นไปลงมือปฏิบัติ
เราก็จะพบว่าความหนักอึ้งในใจ
ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้
มันจะลดลงอย่างฮวบฮาบเลยครับ
.
.
.
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสิ่งที่ผมได้นำมาแบ่งปันในวันนี้
จะเป็นประโยชน์กับทุกๆคนที่ต้องการจะเป็นอิสระ
จากความรู้สึกเสียใจอันหนักอึ้งกับเหตุการณ์บางอย่างในอดีตนะครับ
โฆษณา