เรื่องราวที่คอยเตือนสติ ก็เรื่องพ่อแม่ ที่ให้กายสังขารมาครบอาการสามสิบสอง เลี้ยงดูมาจนครบสามสิบสอง แล้วก็ให้เรียนรู้ อะไรต่างๆ คราวนี้ ก็นับว่าโชคดี ได้เจอะเจอพระ ครั้งแรก ท่านก็บอกว่า มาเรียนๆ แล้วจะสนุกสนาน เรื่องกาย อารมณ์ จิต
..ท่านพูดถึง ธรรมโลกุตระ ที่หมายถึงธรรม ของพระที่ประพฤติปฏิบัติธรรม จนหลุดพ้น พ้นเรื่องราวคำว่าทุกข์ ไม่ต้องมาเกิด .ยุติการเกิด เราก็ฟัง ท่านก็เล่าเรื่องราวนั้นนี่ นานๆจึงมี คำสอนสักคำสองคำให้ไปฝึกหัด ท่านบอกเพียงว่า ฟังแล้ว ก็ไปฝึกหัด ปฏิบัติขึ้นมา ได้เหตุผล อะไรก็ไปสอบถามท่าน ก็ทำไป เรื่อยๆ ปฏิบัติตามที่ท่านชี้ทางให้ ก็ได้เรียนรู้ ในรายละเอียดอะไรมากมายก่ายกอง ที่เราเกิดมา มาอาศัยกายที่ แก่เฒ่าชราตาย จิตก็ต้องออกจากสังขาร
ท่านบอกว่า ตอนที่มีกายนี้ ที่ว่าทุกข์ มันยังไม่ทุกข์ลำบาก เหมือนจิตที่ไม่มีกาย ไม่มีบุญกุศล นำพาจิตไปสู่สถานที่ดี เราก็ได้แต่ฟัง ..เอ้า..พอมาพบเจอ เรื่องจิตไม่มีกาย เรื่องที่เค้าเป็นทุกข์ โอ้ย..มันปวดแสบปวดร้อน บางทีก็เหมือนจิตที่ไปอยู่กลางทะเลทราย ไม่มีน้ำ ไม่มีอาหาร มันทุกข์ทรมานอย่างเดียว แต่นั้นแหละ การได้เรียนรู้เรื่องราว เมื่อไม่กายสังขาร ก็ได้ค่อยมาทบทวน เรื่องการสร้างบุญกุศลบารมี ก็ได้พบเจอเจอ จิตที่เค้ามีความสุข มีบุญกุศลพยุงกาย
เรื่องราวเหล่านี้ ก็ทำให้ต้องช่วยเหลือตัวเอง จิตของตัวเอง สะสมเอาไปหล่อเลี้ยงจิต ให้ไปอาศัย กายที่เป็นบุญ นี่ถ้าหากเรา พบเจอพระ แล้ว ท่านแนะนำอะไร เราก็ไม่ไปทบทวนพิจารณา ฝึกหัดขึ้นมา ก็งไม่ได้เรืองราว คือ มันจมอยู่กับอารมณ์กรรมตัวกระทำ แก้ไขอะไรไม่ได้เลย ที่ว่า เกิดมามีกายเป็นมนุษย์ครบอาการสามสิบสอง .
คราวนี้ มันก็มีเรื่องราว ที่ว่า หาเงินทอง .เงินทองที่หามายึดมากมาย มันมีกรรม อยู่ในนั้น พอได้มา มันก็ทะเนอทะยาน ไปสร้างกรรม เห็นตัวเองดี คนยกย่องสรรเสริญ คดโกง อะไรต่างๆ จบท้ายติดคุก . เรื่องนี้ มีพระท่านพูดให้ฟัง เมื่อเวลาจะหยิบเงินทอง มาทำบุญ กับท่าน ท่านบอกว่า อยู่ดีมาให้ฉันไม่รับหรอก อยากให้รับก็ต้องพูดตาม ทำตามที่ฉันบอก อย่างนั้นฉันไม่รับ เพราะเงินทองมันเป็นตัวกรรมแบ้วทุกคนก็ใช้กายใช้อารมณ์ สร้างกรรม เพื่อให้ได้เงินทอง
เมื่อไม่กายให้ใช้เงินทอง เงินทองก็ช่วยเหลือจิตไม่ได้ มีแต่คำว่า บุญกุศลบารมีที่ช่วยได้ นั้นจึงเป็นเรื่องราวที่ว่า ทำอย่างไรนะ จึงเกิดเป็นคำว่าบุญกุศลบารมีเกิดขึ้น แม้แต่การกราบพระ กราบอย่างไร จึงจะเกิดเป็นบุญ เกิดมีแสงรัตนะ พอพระท่านบอกว่า ทำกายให้นิ่ง จิตนิ่งๆเฉย ก็มองว่า ไม่มีสาระ .ไม่เห็นจะได้อะไร ..แต่สำหรับเรา เราก็ฝึกหัดทำตามที่ยอกให้ ..เราก็ได้เรียนรู้จัก ว่า ทำกายนิ่ง จิตเฉยๆ นั้นจิตได้อะไร .ก็ได้เรียนรู้ เรื่องราวต่างๆ มากมาย .ที่ละเล็กละน้อย
พอพระท่านแนะนำว่า ให้เอาเรื่องราวที่ฝึกหัดมา รู้เล็ก รู้น้อย ค่อยๆเอามาปะติดปะต่อกัน พอทบทวน ..เอ้า อย่างนี้แหละ ที่ว่า เหมือนพระช่วยเหลือเกื้อกูล ให้เรารู้จักกรรม รู้จักธรรม แล้วก็สร้างบุญกุศลบารมีหนีเวรกรรม ท่านก็เป็นเหมือนพ่อธรรมแม่ธรรมของจิต ที่คอยบอก คอยชี้ให้กระทำขึ้นมา แก้ไขจิตของตัวเอง ทียึดกรรมยึดทุกข์ ที่เหมือนว่า เวลาเจ็บปวด มันก็ทุกข์ จิตมันยึดทุกข์ ทำยังไงไม่ให้จิตมันยึดทุกข์ ก็ภาวนาพุทโธขึ้นมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
