นายมะพร้าว – เกาะไร้ชื่อ
(เรื่องสั้นสยองขวัญเหนือธรรมชาติ หักมุม)
หมู่เกาะกลางทะเลลึกลับ … บางครั้งสิ่งที่ถูกพัดมาจากทะเล ไม่ได้มีเพียงเปลือกไม้หรือซากเรือแตก แต่เป็น “วิญญาณ” ที่ไม่เคยมีใครอยากรับไว้…
1
ชาวบ้านบนเกาะเล็ก ๆ กลางทะเลไร้ชื่อเล่ากันว่า วันนั้นคลื่นแรง ฝนฟ้าคะนอง และเช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาก็พบชายแปลกหน้าคนหนึ่งนอนเกยอยู่บนชายหาดเงียบ ๆ ร่างกายซูบผอม มีรอยฟกช้ำเต็มตัว และที่น่าขันก็คือ เขานอนอยู่ท่ามกลางลูกมะพร้าวหลายลูกที่ลอยมาติดหาดพร้อมกันพอดี
“เจอเกยหาดกับมะพร้าวแบบนี้ สงสัยจะเกิดใหม่จากลูกมะพร้าวละมั้ง”
เด็กหนุ่มในหมู่บ้านพูดติดตลก วันนั้นเองเขาจึงได้ชื่อว่า ‘นายมะพร้าว’
ตอนที่ถูกหามขึ้นจากชายหาด เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาขุ่นมัวเต็มไปด้วยความสับสน
“ที่นี่… ที่ไหน…” เขาพึมพำเสียงแผ่ว
ไม่มีใครตอบตรง ๆ เพราะเกาะแห่งนี้ไม่มีชื่อ ไม่มีแผนที่ใดบันทึกไว้ และคนที่มาติดเกาะส่วนใหญ่ก็มักไม่ได้กลับออกไป
2
เขาพักฟื้นอยู่กระท่อมไม้ของ “แม่เฒ่าเหมย” หญิงชราเพียงคนเดียวที่เป็นเหมือนหมอพื้นบ้านของเกาะนั้น ทุกวันเธอจะเอาสมุนไพรมาต้มให้กิน คอยเช็ดเหงื่อและเปลี่ยนผ้าพันแผล
แต่สิ่งที่รบกวนเขามากที่สุด ไม่ใช่แผล ไม่ใช่ความหิว … แต่คือ “อาการปวดหัว” ที่แทรกเข้ามาเป็นพัก ๆ มันไม่ใช่แค่ปวดเหมือนไมเกรน แต่เป็นความปวดที่เหมือนสมองกำลังถูกกรีดออกด้วยมีดคม ๆ
และทุกครั้งที่ความปวดแล่นเข้ามา เขาจะเห็น “ภาพ” แวบผ่านในหัว…
ชายคนหนึ่งชี้ปืนใส่ใครบางคน…เสียงปืนดังขึ้น
หญิงสาวผมยาวตะโกนร้องไห้ “ช่วยด้วย!”
หีบไม้เก่าแก่ใบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยทองคำและเครื่องประดับระยิบระยับ
เลือด… เลือดสาดเต็มผนัง
ภาพเหล่านั้นทำให้เขาผวาทุกครั้งที่หลับตา
3
คืนหนึ่ง หลังจากทนปวดหัวแทบขาดใจ นายมะพร้าวสะดุ้งตื่นกลางดึก เหงื่อแตกพลั่ก ท่ามกลางความมืดที่กระท่อมส่องแสงจากตะเกียงน้ำมัน เขาเห็นเงาผู้หญิงยืนอยู่มุมห้อง เธอสวมชุดขาวเปียกน้ำ ผมดำปรกหน้า
“ช่วย… ฉัน… ด้วย…”
เขาตกใจจนแทบหายใจไม่ออก ลุกพรวดขึ้น แต่เมื่อกะพริบตาอีกครั้ง เงานั้นก็หายไป เหลือเพียงตะเกียงสั่นไหวตามแรงลม
เขาคลำหน้าผากตัวเอง รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่ไม่ใช่เหงื่อ แต่มันคือไอเย็นที่แผ่ออกมาจาก “ความตาย”
4
ชาวเกาะเริ่มซุบซิบว่า “นายมะพร้าวไม่ใช่คนดี”
บางคนว่าเขาคือโจรสลัดหนีคดี
บางคนว่าเขาต้องคำสาปทะเล
แม่เฒ่าเหมยเพียงส่ายหัวแล้วบอกว่า “อย่าไปเชื่อทั้งหมด สิ่งที่เห็น บางทีก็ไม่ใช่ความจริง”
แต่เขาเองก็เริ่มสงสัย… เขาเป็นใครกันแน่?
5
หลายวันต่อมา เขาเดินออกไปสำรวจรอบเกาะ พยายามหาคำตอบ ในหัวก็ยังมีภาพซ้อนมาเรื่อย ๆ เหมือนฟิล์มขาด ๆ ต่อกัน
จนกระทั่งเขาเดินไปเจอ ซากเรือไม้ ที่ถูกคลื่นซัดมาขึ้นบนโขดหินครึ่งจมครึ่งโผล่ ความรู้สึกแปลก ๆ กระแทกเข้ามา เขาจำได้ว่าตัวเองเคยอยู่บนเรือลำนั้น!
เขาวิ่งเข้าไป ลูบไม้เปียก ๆ เหมือนคนหิวกระหายหาความจริง และแล้ว… เขาเห็นภาพตรงหน้า —
ภาพซ้อนชัดขึ้น:
เขาเอง! ยืนอยู่บนเรือ ล้อมรอบด้วยลูกเรือสวมผ้าปิดหน้า ถือปืนและมีด
มีหญิงสาวถูกมัดไว้ ร้องไห้เรียกเขา “ช่วยด้วย…”
แต่เขาไม่ช่วย เขากลับหัวเราะ…
เลือดสาดอีกครั้งในภาพ แสงไฟจากปืนและคมมีดแล่นผ่านความทรงจำ
เขาทรุดลงคุกเข่า “ไม่… ไม่ใช่ฉัน…!”
6
คืนนั้น ฝันร้ายกลับมาอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ภาพเลือน ๆ อีกต่อไป มันคือ “ความจริง” ที่แจ่มชัด
เขาจำได้แล้ว —
เขาไม่ใช่เหยื่อ…
เขาเป็น “โจรสลัด” คนหนึ่งในแก๊งเรือเถื่อนที่ปล้นฆ่าในทะเล!
และหีบทองในความทรงจำ ก็คือ สมบัติที่พวกเขาชิงมา แต่ก่อนที่เรือจะถึงฝั่ง พวกเขาก็ฆ่ากันเองเพราะความโลภ … เลือดนองเต็มดาดฟ้า และสุดท้ายเรือล่มกลางพายุ
เขาจำได้ว่า ตัวเองถูกยิงก่อนตกทะเล … ความมืดกลืนกินเขาไป
7
แล้วทำไมเขายังมีชีวิตอยู่?
เมื่อถามแม่เฒ่าเหมยตรง ๆ เธอนิ่งเงียบอยู่นาน ก่อนเอ่ยว่า
“เจ้ามิได้ ‘มีชีวิต’ … เจ้าเป็นเพียงวิญญาณที่ถูกคลื่นซัดกลับมา”
เลือดในกายเขาเย็นวาบ
“หมายความว่ายังไง…?!”
แม่เฒ่ายกตะเกียงขึ้น ส่องไปที่เงาตัวเขาบนผนัง — เงานั้นไม่มี…
“เจ้าตายไปแล้ว… แต่เพราะเจ้ายังแบกความโลภ ความผิดบาป และวิญญาณคนที่เจ้าฆ่า พวกเขาจึงไม่ปล่อยเจ้าไป”
ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงหญิงสาวร้อง “ช่วยด้วย…” ดังสะท้อนรอบกระท่อม เสียงดังจากนอกหน้าต่าง ทะเลมืดสนิทเหมือนมีเงาคนมากมายลอยอยู่
8
เขาวิ่งหนีออกจากกระท่อม แต่ไม่ว่าจะวิ่งไปทางไหน เกาะทั้งเกาะกลับเหมือน “วนซ้ำ”
ชายหาดเดิม ป่าเดิม ซากเรือเดิม … ทุกอย่างซ้ำไปหมด
เสียงผู้หญิงร้องไห้ไล่ตามติดมา เสียงลูกเรือหัวเราะ เสียงปืนดังแทรกซ้อนในหัว
เขาเอามือกุมหู ร้องตะโกน “หยุด! พอที!!”
แต่ยิ่งร้อง เสียงยิ่งดังขึ้น
จนกระทั่งเขาสะดุดล้มตรงหน้าหีบไม้ใบหนึ่ง ที่โผล่ขึ้นจากทรายเหมือนเพิ่งถูกคลื่นซัดมา
เขารีบเปิดมันออก — ข้างในเต็มไปด้วยทองคำที่เขาเคยเห็นในความทรงจำ แต่กลับแปรเปลี่ยนเป็น กะโหลกศีรษะมนุษย์ นับร้อยเรียงซ้อนกัน
ดวงตาโพรงว่างเปล่าจ้องกลับมาที่เขา … ก่อนเสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกันจากกะโหลกทุกใบ
9
เขารู้แล้ว…
นี่ไม่ใช่เกาะธรรมดา แต่คือ คุกของวิญญาณโจรสลัด
ที่นี่คือที่คุมขังสำหรับคนที่ตายไปด้วยความโลภและบาปหนัก พวกเขาจะถูกผูกไว้กับความทรงจำ ความผิดที่ทำจนกว่าจะชดใช้ครบ
และเขาก็คือหนึ่งในนั้น…
10 – ตอนจบหักมุม
เช้าวันถัดมา คลื่นซัดชายหาดเหมือนเดิม ชาวเกาะเดินออกมาดู และก็พบชายแปลกหน้าคนหนึ่งนอนเกยหาด ข้างกายมีลูกมะพร้าวลอยมากับคลื่น
เด็กหนุ่มหัวเราะ “เจออีกแล้วเว้ย เกยมากับมะพร้าวอีกคน คราวนี้เรียกว่า นายมะพร้าว เหมือนคนก่อนเลย”
แม่เฒ่าเหมยมองภาพนั้นด้วยแววตาหนักอึ้ง — ใช่แล้ว คนก่อน ๆ ที่เจอ “ก็ล้วนแต่เป็นนายมะพร้าวเหมือนกัน”
เพราะแท้จริงแล้ว… ไม่มีใครเคยรอดออกไปจากเกาะนี้
พวกเขาจะถูกซัดขึ้นฝั่ง วนซ้ำตลอดกาล
เสียงคลื่นซัดหาดดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมเสียงผู้หญิงกระซิบแผ่วเบา
“ช่วยด้วย…”
เกาะไร้ชื่อจึงยังคงรอเหยื่อรายใหม่ต่อไป…
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
