6 ต.ค. เวลา 16:59 • ปรัชญา
เราก็มีเรื่องมาเล่า เรื่องราวของครอบครัว ที่เริ่มต้น ก็ค้าขาย ขายของก็ไปหาตัวช่วย ไปกราบไหว้ เจ้าพ่อเจ้าแม่ ไปหาเกจิ ก็ได้ตัวช่วยมา ไปหาร่างทรง ก็มีเรื่อง ว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ โดยไม่รู้ตัวว่า สิ่งที่ตนไปหาย ไปเอาคนที่ตายแล้วมาอยู่ด้วย เค้าไม่ทางรู้จักได้เลย ว่าสิ่งที่เค้ายึดถือบูชา เอาคาถามาท่อง นั้น เรียกร้องคนตาย เรียกร้องผีให้มาอยู่ด้วย พอนานไป มันเกิดเกิดสิ่งที่เรียกว่า วิปริตเกิดขึ้น จิตไม่เป็นปกติเกิด
เพราะไปเอาสิ่งเหล่านี้เข้ามา ตื่นเช้ามาก็เตรียมเครื่องเซ่นไหว้ ใส่ถาดนั้นนี้ เส้นไหว้ ไม่หยุดหย่อน ยิ่งวันพระวันโกน ก็ตะเตรียมเป็นการใหญ่ พอมากเข้า จิตใจ ก็วิปริต กินยา .. ให้สมองแร่ธาตุที่สมองสมดุล กินเท่าไหร่ มันก็ไม่สมดุลขึ้นมาได้ ยาที่กืนก็กดทับประสาท ผีในกายมันก็อาระวาดมากขึ้น ต้องใช้ยาแรงขึ้น บ้านนี้ที่สุด ก็กินยากันทั้งบ้าน กราบไหว้ สิ่งนั้นสิ่งนี้ ที่เค้ายึดถือว่า ศักดิ์สิทธิ์ ต้องเลี้ยงปีทุกวัน วันไหนไม่ทำก็ไม่ปกติ
มีน้องอีกคน พี่สาวเป็นพยาบาล จะเอาไปหาหมอจิตเวช พอน้องคนนี้ มีคนแนะนำให้โทรมาคุยกับเรา เราก็บอกว่า มีสิงทางให้เลือก ไปหาหมอ ไปกินยา กับอีกทาง ไปหาพระ ไปฏิบัติธรรม แล้วก็เอาของที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ ที่ยึดถือต่างๆ เอ่ไปทิ้งน้ำ ฝากพระแม่คงคาไป น้องคนนี้ เค้าก็ทำ เพิ่งบูชามา ห้าพัน เอาไปทิ่งลงน้ำ . เค้าก็ค่อยดีขึ้น แต่ก็ใช้เวลา เวลาปฏิบัติธรรม เอาของออก ..โอ้ย มันทุกข์ทรมานแสบร้อน ไปทั้งตัว เคยถาม เค้าว่า เป็นไงล่ะ ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ คาถาอาคม เอาท่องนั้น มันเอาผีมาอยู่ด้วย ดีมั้ยล่ะ
มีน้องพยาบาล เรียนโ จิตเวชมา เจอกันที่งานศพ เก็นหน้าปุ๊บ เราก็ถามว่า กินยาปรับสมดุลใช่มั้ย เค้าว่า รู้ได้งัย เราบอกว่า ข้างในเรามันเหมอนคนเศร้า ร้องห่มร้องไห้ แบ้วเรากเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น ..ก็คนเค้าปฏิเสธเรื่องราวบุญกุศล เราจะไปพูดก็ไม่ได้ เค้าก็เขื่อในตำราที่เค้าเรียนมา
มีหมอจิตเวชจบมาใหม่ ก็รักษาคนป่วยไป อยู่ไปหมอก็เป็นเสียเอง น่าเสียสงสารจัง
สิ่งที่เล่ามา ก็เรื่องราวที่ไปยึดถือเอาเข้ามาในบ้าน ในตัวตน พอจิตเราที่เป็นนามธรรมอาศัยในกาย .วิญญาณที่อาศัยในการรับรู้ มันวุ่นวายยึดเรื่องผี มันก็เลยตกอยู่กับผีที่ไม่มีตัวตน มิงไม่เห็น เหมือนที่เรามาตา แต่เราก็ไม่รู้จักวิญญาณตานั้น เป็นอย่างไรบ้าง
คราวนี้ การอยู่ร่วมกับคนที่มีอาการ เรานี้ จิตเราก็ควรมีพระเป็นที่พึ่ง เราก็กราบพระ ..พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระอรหันต์อัครสาวก พระโมคคัลลา พระสารีบุตร พระอานนท์ ชื่อสูงเราก็พูดให้หูตัวเองได้ยิน เพื่อส่งไปให้จิตที่อยู่ในกายได้ยินเสียงตัวเอง พูดคำสูงๆ ชื่อท่านๆที่สูงๆ
เราก็มักฟังเสียงคนอื่น ไม่พูดให้หูเราได้ยินเสียงตัวเราเอง เราก็ไม่รู้จะบอกอย่างไรดี มีแต่ว่า ช่วยตัวเอง มีพระเป็นที่พึ่งของใจเรา เพื่อช่วยเตือนสติตัวเราเอง ว่าต้องแก้ไข ด้วยสติปัญญาของเรา ที่ผจญภัย อยู่เยี้ยงหน้า เพื่อหลีกเลี่ยง คำว่ากรรม แต่เราก็ช่วยเค้า ช่วยพูดดี ใช้อารมณ์ดีๆ ที่ว่า เมตตาซึ่งกันและกัน เมื่อต้องอยู่ร่วมกัน หากเราไปตำหนิติเตียนเค้า เราก็จะไปดึงกรรมของเค้ามาอยู่ที่ตัวเรา
โฆษณา