เรื่องของ “คนอื่น”
คนเรามักจะเริ่มต้นคล้ายๆ กัน เราอยากเปลี่ยนทุกอย่างในโลก เปลี่ยนนิสัยคนอื่น เปลี่ยนความคิดคนอื่น ยกเว้นตัวเอง
คิดแบบนี้ก็ทุกข์เพราะคนอื่นเขาก็มีความคิดของตัวเอง ก็คิดว่าตัวเองถูกเช่นกัน ทุกข์ทั้งเราที่ไม่พอใจ และคนอื่นก็ทุกข์เพราะเราพยายามไปเปลี่ยนเขา
พอโตมาหน่อย หลายคนเริ่มลองเปลี่ยนตัวเองแล้วมีผลต่อคนอื่น ก็รู้สึกว่าเออ ถ้าเราเปลี่ยนตัวเองแล้วคนอื่นน่าจะเปลี่ยนตาม ก็จะผิดหวังอีก เพราะ “คนอื่น” ก็ไม่ได้จะเปลี่ยนตามง่ายๆ พอเราเปลี่ยน คาดหวังให้คนอื่นเปลี่ยน พอเขาไม่เปลี่ยนก็โกรธเขาอีก ก็ทุกข์ใจไปอีกแบบ
ส่วนใหญ่ก็จะมาเข้าใจตอนแก่มากขึ้นเรื่อยๆเรื่องเรากับ “คนอื่น” บางคนไม่เข้าใจก็ทุกข์ไปจนจบชีวิตอย่างงงๆก็มี
ผมเองก็อยู่ในวัยใกล้หกสิบ ผ่านความคิดเหมือนคนอื่นเช่นกันว่าอยากเปลี่ยนทุกอย่างยกเว้นตัวเอง จนมีประสบการณ์ที่โดนเองกับตัวบ้าง ทำอะไรโง่ๆ บ้าง และฟลุคทำอะไรที่มีผลดีกว่าที่คิดบ้าง ก็เลยอยากรวบรวมความคิดที่น่าจะมีต่อ “คนอื่น” เพื่อประโยชน์สุขของเราเองมาดูกันเท่าที่นึกออกนะครับ…
— อื่นๆอีกมากมาย
เรื่องนี้เขียนหลายรอบแล้ว เพราะเป็นประโยคจากเพลงเปลี่ยนชีวิตผมในวัยเด็ก เพลงอื่นๆ อีกมากมายที่แต่งโดยพี่จิก ประภาส ชลศรานนท์ ชวนให้มองโลกแบบไม่ตัดสินคนอื่น เขาอาจจะมีเหตุปัจจัยที่เราไม่คาดคิดก็ได้ อาจจะจริงเราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น
ท่อนนึงของเพลงที่เปลี่ยนชีวิตผมมากๆก็คือ… เด็กหนีไม่ยอมเรียน โดดเรียนเพราะเหตุใด ใครตอบได้ไหม เด็กไปเพราะใจเบ่ง แม่ให้ไปขายของ ครูสอนไม่ดีเอง เด็กรักเป็นนักเลง …อื่นๆ อีกมากมาย“
คนอื่นเขาอาจจะมีเหตุมีผลของเรา เอาความคิดเราไปครอบไปตัดสินใจเขา นอกจากอาจจะทำให้เราทำอะไรพลาดแล้ว ก็ทำให้คนอื่นเขาทุกข์ใจจากการตัดสินของเราก็เป็นไปได้อีกด้วย
— อย่าปรุงอาหารในชามคนอื่น
มีผู้ใหญ่เคยสอนผมไว้ว่าแต่ละคนมีรสนิยม มีจังหวะ มีความชอบต่างกัน เราไม่ควรจะใช้ความชอบของเราไปกำหนดว่าเขาต้องชอบแบบนี้ ห้ามทำแบบโน้น ก็เหมือนกับการกินก๋วยเตี๋ยวแล้วบางคนชอบเปรี้ยว บางคนชอบหวาน บางคนชอบจืด
เราชอบแบบเราก็ไม่ควรไปยุ่งไปปรุงกับชามคนอื่น ความอร่อยของเราไม่ใช่ความอร่อยของเขา การไปเจ้ากี้เจ้าการเรื่องของคนอื่น นอกจากเขาจะไม่ชอบแล้ว อาจจะนำมาซึ่งการผิดใจกันได้ง่ายๆ เช่นกัน
— ช่วยใครให้ลืม ใครช่วยให้จำ
หลวงวิจิตรวาทการเคยเขียนไว้ว่า คำว่ามนุษย์แปลว่าสูง ไม่มีใครชอบกดลงให้ต่ำ แม้แต่การที่เราช่วยใครก็ตาม ถ้าช่วยแล้วไปทวงบุญคุณเขา หรือไปลำเลิกบุญคุณต่อหน้าคนอื่น เขาก็จะเสียหน้า พาลจะเคียดแค้นเราหนักกว่าไม่เคยช่วยเอาด้วยซ้ำ ในทางกลับกัน ถ้าเราช่วยแล้วลืมไปเลย กลับจะทำให้เขารู้สึกในบุญคุณความดีและรู้สึกดีที่ยังไม่เสียหน้าได้ไม่มีวันลืม
ส่วนถ้าใครเคยช่วยเราแล้วนั้น เราไม่ควรจะลืม หนี้บุญคุณยังไงก็ใช้ไม่หมด การที่นึกถึง มีโอกาสก็ขอบคุณ พูดถึง นอกจากจะสร้างตัวตนของเราที่คนที่เคยช่วยจะชอบและอาจจะช่วยเราอีกในอนาคตแล้ว ยังทำให้ผู้คนที่ได้ยินได้ฟังก็นิยมชมชอบเราที่กตัญญูรู้คุณคนด้วยเช่นกัน
— ความสามารถในการเข้าใจผู้อื่นอย่างลึกซึ้ง (empathy)
เป็นความสามารถที่น่าจะสำคัญที่สุดในยุคสมัยแห่ง AI นี้จริงๆ empathy เป็นทั้งต้นทางของวิชา design thinking ในการคิดไอเดียอะไรใหม่ๆออก เป็นทักษะสำคัญของคนที่จะทำการตลาด เป็นความสามารถที่ทำให้เราเข้าใจความต้องการและความไม่พอใจของลูกค้าดีพอที่จะออกแบบ customer experience ให้ลูกค้าจดจำและสร้างแบรนด์ได้อีกด้วย
นอกจากนั้น ความสามารถในการเข้าอกเข้าใจผู้อื่น เข้าใจว่าคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน ก็ยังจะทำมาซึ่งความเห็นอกเห็นใจ และความเมตตา ที่จะพาความ likability มาให้ผู้ที่มี empathy สูงเช่นกัน
— จงเข้มงวดกับตัวเอง แต่ผ่อนปรนกับผู้อื่น
ผมเคยอ่านเจอประโยคนี้ตอนอายุห้าสิบ และรู้สึกถึงหลักความจริงที่ผมเชื่อหลังจากพยายามเปลี่ยนคนโน้น ไม่ชอบแบบนี้ จนต้องมาป่วยหนัก ต้องเปลี่ยนตัวเอง ทำงานไปแล้วไม่พอใจหัวหน้า เปลี่ยนไม่ได้ก็ลาออกแล้วเจอบทเรียนในชีวิตที่เริ่มเข้าใจมากขึ้นว่า
การเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น ให้เก่งขึ้น ให้มีวินัยมากขึ้นนั้นเป็นการลงทุนที่คุ้มที่สุดเพราะได้กับตัวเองล้วนๆ ลงทุนกับคนอื่นนั้นได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วแต่ดวงมากๆ
ก็เลยคิดว่า พอแก่ๆ ไป ถ้าจะมีสำนักอะไรเป็นของตัวเอง ถ้าจะมีป้ายสำนักแบบจีนโบราณที่มีภาษาจีนแปะอยู่บนฝา ผมก็คงจะใช้ประโยคนี้เขียนไว้เป็นบทสรุปไว้เตือนตัวเองยามแก่ด้วยเช่นกัน
..เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนที่ควรเปลี่ยนก่อน “คนอื่น” ก็คือตัวเรานี่แหละครับ…
“Everyone thinks of changing the world, but no one thinks of changing himself"
Leo Tolstoy
- 37
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
