ฉลามบนชั้นสิบเอ็ด
เรื่องสั้นแนวสืบสวน–อาชญากรรม-หักมุม
1. คดีในคืนฝนตก
ฝนตกหนักในคืนวันพฤหัส เสียงมันกระทบหลังคาเหล็กเก่าของอาคารสำนักงานเล็ก ๆ บนถนนซานตามอนโด เฆม เดลาโกรา นักสืบเอกชนวัยสี่สิบ ผู้มีแผลเก่าทั้งบนใบหน้าและในใจ กำลังนั่งฟังเสียงน้ำหยดลงถังเหล็ก เขาสูบบุหรี่จนก้นกรองเต็มถาด แต่ควันก็ไม่ช่วยให้ความเงียบดูเบาลงเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางห้องเงียบ
“เดลาโกรา” เขาตอบสั้น ๆ
“ฉันชื่ออลิเซีย ซานโดวาลค่ะ… ฉันต้องการให้คุณช่วย”
เสียงของหญิงในสายมีทั้งความกลัวและความแข็งแกร่งปนกัน “สามีของฉัน—เอริก ซานโดวาล—เสียชีวิตเมื่อคืนนี้ ตำรวจบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่”
“ผมต้องรู้รายละเอียด”
“เขาตายที่โรงแรมมอนเตเบย์ ชั้นสิบเอ็ด ห้องสูท… พวกเขาพบศพในห้องน้ำ มีรอยกัดคล้ายฉลามบนตัวเขา”
เฆมชะงักไป “รอยกัดของฉลาม? บนชั้นสิบเอ็ด?”
“ใช่ค่ะ... และไม่มีน้ำในห้องเลย”
เฆมพ่นควันออกช้า ๆ “ผมจะรับงานนี้”
2. ห้องสูทแห่งความเงียบ
รุ่งเช้า โรงแรมมอนเตเบย์ดูเหมือนทุกวัน — แขกยังเดินถือกระเป๋า เสียงเปียโนในล็อบบี้ดังเบา ๆ — แต่ชั้นสิบเอ็ดถูกปิดกั้นด้วยเทปของตำรวจ
เฆมแสดงบัตรนักสืบเอกชนและเข้าไปภายใน ห้อง 1103 เย็นเฉียบ พื้นพรมยังเปียกชื้น มีกลิ่นโลหิตกับน้ำทะเลอ่อน ๆ ทั้งที่โรงแรมอยู่ห่างจากชายฝั่งกว่าครึ่งกิโลเมตร
ศพของเอริกถูกนำออกไปแล้ว แต่รูปถ่ายในแฟ้มของตำรวจบอกมากพอ — รอยกัดบนไหล่และหน้าอกเป็นวงชัดเจน รอยฟันเรียงแถวเหมือนของสัตว์ใหญ่
บนโต๊ะทำงานมีแก้ววิสกี้ครึ่งหนึ่งกับเอกสารตลาดหุ้นเปิดอยู่ตรงหน้า หุ้น BlueFin Maritime — บริษัทขนส่งทางทะเลที่เอริกเคยถือหุ้นหลัก — และมีกระดาษโน้ตแผ่นเล็กเขียนไว้ด้วยลายมือรีบเร่ง
“ตลาดมีฟันที่คมกว่า ทะเล”
เฆมยืนมองกระจกหน้าต่าง มันปิดสนิท ไม่มีรอยงัดแงะ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ในห้อง — มีแต่ความเย็นชาและเงียบผิดปกติ
3. ภรรยาผู้ไว้ทุกข์
อลิเซีย ซานโดวาลมาพบเฆมที่คาเฟ่ใกล้ท่าเรือ เธอสวมชุดดำ ผมรวบตึง ดวงตาแดงแต่ยังควบคุมอารมณ์ได้
“เอริกเป็นคนโลภค่ะ” เธอพูดเสียงเรียบ “เขาเล่นหุ้นกับบริษัท BlueFin Maritime พวกเขาเจอเรือบรรทุกทองคำสมัยอาณานิคม เขาแอบขายข้อมูลให้คู่แข่ง แล้วหุ้นของเขาพุ่งขึ้นก่อนข่าวถูกประกาศ เขาทำเงินมหาศาล แต่... ก็มีศัตรูมาก”
“ใครเกลียดเขาที่สุด?” เฆมถาม
“หุ้นส่วนเก่าชื่อ มาร์โก รามิเรซ เขาเคยเป็นผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการของ BlueFin ถูกไล่ออกเพราะเรื่องนี้ เขาขู่เอริกหลายครั้ง”
“ตำรวจสอบไหม?”
“พวกเขาบอกว่าไม่มีหลักฐาน พวกเขาคิดว่าเอริกฆ่าตัวตาย ฉันรู้ว่าเขาไม่กล้าทำแบบนั้น เขากลัวตาย”
“แล้วทำไมถึงมีรอยกัด?”
อลิเซียหลบตา “ฉันก็ไม่รู้ค่ะ แต่เขามักพูดว่า... ในตลาดหุ้น คนที่อยู่รอดได้ต้องเป็นฉลาม”
4. กลิ่นคาวของเงิน
เฆมเริ่มขุดลึกลงไปในประวัติของ BlueFin Maritime — บริษัทที่ดูเหมือนจะสะอาด แต่จริง ๆ แล้วเป็นแหล่งฟอกเงินให้เจ้าพ่อหุ้นหลายคน
เขาพบข้อมูลจากเพื่อนเก่าที่อยู่ในตำรวจว่า “BlueFin” ถูกสงสัยว่าลักลอบขนทองคำและหลักทรัพย์ผิดกฎหมายในเรือบรรทุกสินค้า
เอริก ซานโดวาล คือหนึ่งในสามกรรมการใหญ่ เขาขายหุ้นก่อนบริษัทถูกตรวจสอบไม่กี่วัน ทำให้หุ้นส่วนอีกสองคนขาดทุนมหาศาล — หนึ่งในนั้นคือ มาร์โก รามิเรซ
5. มาร์โก รามิเรซ
เฆมไปพบมาร์โกที่ท่าเรือเก่าซึ่ง BlueFin ใช้เก็บเรือร้าง ชายร่างใหญ่ในเสื้อคลุมหนังต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มเย็น
“ซานโดวาลเหรอ? ใช่ ฉันรู้จักเขาดี — เขาทำให้ฉันตกงาน เขาคือฉลามที่กัดทุกคน”
“แล้วคุณกัดกลับไหม?” เฆมถามตรง ๆ
มาร์โกหัวเราะ “ฉันจะฆ่าเขาทำไม? โลกของตลาดมันยุติธรรมอยู่แล้ว คนที่โลภเกินไปก็ถูกกลืนเอง”
เฆมเหลือบเห็นรอยสักฉลามบนแขนขวาของมาร์โก “คุณชอบฉลาม?”
“มันคือสัญลักษณ์ของนักล่า” มาร์โกตอบ “แต่บางครั้งนักล่าก็ล่าเกินจำเป็น จนกลายเป็นเหยื่อของตัวเอง”
6. เบาะแสในกล้อง
เฆมขอข้อมูลจากเจ้าหน้าที่โรงแรม เขาได้ไฟล์วิดีโอจากกล้องวงจรปิดชั้นสิบเอ็ด ภาพแสดงให้เห็นว่าในคืนเกิดเหตุเวลา 22:45 น. มีชายคนหนึ่งสวมเสื้อแจ๊กเก็ตกันฝน เดินเข้าห้อง 1103 ของเอริกโดยใช้คีย์การ์ด
เวลา 23:20 น. เขาออกมา — ปิดหมวกคลุมหน้าแน่น — แต่ภาพสะท้อนในกระจกตรงทางเดินเผยใบหน้าชัดพอจะเห็นได้บางส่วน
มาร์โก รามิเรซ
7. การเผชิญหน้า
เฆมตามมาร์โกไปถึงโกดังเก่าริมอ่าวในคืนนั้น เขาพบชายอีกคนรออยู่ — มาร์โกยืนสูบบุหรี่ในความมืด
“คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันเห็นอะไรในกล้อง?” เฆมพูด
มาร์โกไม่ตอบ เขาโยนบุหรี่ลงพื้น “ฉันไม่ได้ฆ่าเขา... ฉันแค่ไปเก็บของบางอย่างที่เขาขโมยไป”
“อะไร?”
“แฟลชไดรฟ์ มันมีข้อมูลการโอนเงินผิดกฎหมายของ BlueFin เขาเอาไปแบล็กเมล์ฉันกับพวกผู้บริหาร ฉันไปเอาคืน... แต่ตอนฉันไปถึง เขาตายแล้ว”
เฆมจับผิด “แล้วรอยกัด?”
“ฉันก็เห็น... เหมือนมีใครจัดฉากให้ดูแปลก เพื่อให้ตำรวจงง” มาร์โกพูด “แต่ฉันสาบาน ฉันไม่ได้ทำ”
8. คนที่อยู่หลังม่าน
เฆมกลับไปที่ออฟฟิศของเขา กำลังพิจารณารูปศพ รอยกัดนั้นไม่ได้เป็นรูปฟันของสัตว์จริง ๆ แต่คล้าย รอยจากเครื่องมือทางแพทย์หรือเครื่องจักรที่มีฟันกลมซ้ำ ๆ
เขาเปิดไฟล์ภาพจากห้อง 1103 อีกรอบ และเห็นสิ่งหนึ่งที่พลาดไป — บนพื้นข้างเตียงมีรอยส้นรองเท้าผู้หญิง
เขาเปิดแฟ้มอลิเซียอีกครั้ง พบว่าเธอมีพื้นเพเป็นนักออกแบบเครื่องมือแพทย์ ก่อนแต่งงานกับเอริก
เฆมพึมพำ “เครื่องมือทางแพทย์… ฟันเป็นวง…”
9. เธอกลับมา
เขาโทรหาอลิเซีย นัดเจอที่สำนักงาน เธอมาตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อยเหมือนทุกครั้ง
“คุณเจออะไรบ้างคะ?” เธอถาม
“มากพอจะรู้ว่าใครอยู่ในห้องนั้นคืนนั้น”
เธอยิ้มบาง “คุณหมายถึงมาร์โก?”
“ไม่ใช่” เฆมพูดเสียงเรียบ “คุณต่างหาก”
อลิเซียชะงัก แต่ยังคงรอยยิ้มไว้ “คุณมีหลักฐานอะไร?”
“ดีเอ็นเอหญิงจากที่เกิดเหตุ รอยรองเท้าไซซ์ 37 — และเครื่องมือที่ทำรอยกัดแบบนั้น มีแค่คนที่ออกแบบมันเท่านั้นที่รู้วิธีใช้โดยไม่ทิ้งร่องรอยมาก”
เธอหัวเราะเบา ๆ “คุณฉลาดเกินไปจริง ๆ”
10. การสารภาพ
อลิเซียยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนพูด “ฉันไม่ได้ฆ่าเขาด้วยความโกรธนะคะ ฉันฆ่าเพราะเขาจะฆ่าฉันก่อน”
เฆมฟังเงียบ ๆ
“เอริกพบว่าฉันรู้เรื่องเขาฟอกเงินให้ BlueFin เขาจะกำจัดฉันเพื่อปกปิด ฉันจึงจัดการก่อน เขานอนเมาอยู่ ฉันใช้เครื่องมือทำแผลแบบทดลองที่มีฟันกลมตัดเฉพาะเนื้อบริเวณไหล่ เพื่อให้ดูเหมือนถูกสัตว์กัด แล้วปล่อยให้เลือดไหลจนหมด”
เธอหายใจลึก “จากนั้นฉันเทน้ำเกลือรอบห้อง เพื่อสร้างกลิ่นเหมือนทะเล — เพื่อสื่อว่าฉลามในตลาดหุ้นกลืนเขาไป”
“แล้วมาร์โก?”
“ฉันเรียกเขามาหลังจากนั้น ส่งข้อความจากโทรศัพท์ของเอริก ให้เขามาเอา ‘ของสำคัญ’ เพื่อให้เขากลายเป็นผู้ต้องสงสัย”
“คุณวางแผนหมดแล้วสินะ” เฆมพูด “แม้แต่การจ้างผมก็คือส่วนหนึ่งของเกม?”
เธอยิ้มบาง “แน่นอนค่ะ ฉันต้องการให้ใครบางคนที่มีชื่อเสียงยืนยันว่าเขาตายโดยไม่รู้ว่าใครฆ่า”
11. การหักมุม
เฆมยื่นแฟ้มบางอย่างให้เธอ “ผมรู้ว่าคุณจะพูดแบบนี้ เพราะผมตรวจแล้วว่าแฟ้ม BlueFin ที่เขาใช้แบล็กเมล์พวกนั้น — มีชื่อของคุณอยู่ในนั้นด้วย”
รอยยิ้มของอลิเซียค้าง “คุณว่าอะไรนะ?”
“คุณไม่ได้เป็นเหยื่อ คุณเป็นผู้ร่วมสมคบกับเอริกในการฟอกเงิน แล้วพอเขาจะหนีไปพร้อมเงินทั้งหมด คุณจึงฆ่าเขา และจัดฉากให้ดูเป็นการแก้แค้นของมาร์โก”
“คุณไม่มีหลักฐาน!”
เฆมยิ้มบาง “ผมบันทึกเสียงคุณทั้งหมดไว้ตั้งแต่คุณเริ่มสารภาพ” เขาชี้ไมโครโฟนเล็ก ๆ บนโต๊ะ
เธอหันไปทางประตู แต่ก่อนจะก้าว เฆมพูดต่อ “ตำรวจกำลังรออยู่ข้างล่าง”
อลิเซียหยุดนิ่ง สายตาเย็นชา “คุณต่างหากที่ไม่เข้าใจ... ในโลกนี้มีแต่ฉลาม ใครไม่กัดก่อนก็ถูกกัด”
เธอยกมือขึ้นเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง เฆมชักปืนออกมาช้า ๆ “อย่าทำให้มันยากกว่านี้เลย”
เธอหัวเราะเบา ๆ แล้ววางมือลง “คุณก็เหมือนพวกเขา... แค่กัดด้วยกฎหมายเท่านั้น”
12. ปิดคดี
คืนนั้นฝนยังตก เฆมนั่งอยู่ในสำนักงาน เขามองข่าวในโทรทัศน์ — อลิเซีย ซานโดวาล ถูกจับในข้อหาฆาตกรรมและฉ้อโกง
ข่าวรายงานว่าเธอรับสารภาพทั้งหมด ขณะตำรวจพบเครื่องมือตัดเนื้อในห้องเก็บของของเธอ ซึ่งตรงกับรอยกัดบนศพ
เฆมปิดทีวี มองไฟส้มจากถนนสะท้อนบนหน้าต่าง
บนโต๊ะของเขามีจดหมายที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้สำหรับตัวเอง
“ในเมืองที่เต็มไปด้วยฉลาม ไม่ใช่ทุกคนที่มีครีบ... แต่ทุกคนมีฟัน”
เขาพับจดหมายเก็บลงลิ้นชัก สูบบุหรี่ และฟังเสียงฝนกระทบหลังคาอย่างเดิม
คดีจบแล้ว แต่ในกระจกเงา เขาเห็นใบหน้าตัวเองที่นิ่งเฉย... และในแววตานั้น มีบางอย่างเย็นเฉียบเหมือนคนที่เพิ่ง “กัด” ใครสักคนจนขาดใจ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
