ถ้าคนเรามีความสับสน มันเป็นอารมณ์ สับสน เหมือนไม่รู้จะไปทางไหน สับสนเหมือนเดินวนไปไปวนมา แขว้งขว้าง เลื่อนลอย หาเหตุผล หาทางออกไมได้ ..เป็นอารมณ์แขว้งขว้าง เลือนลอย ..ว่างเปล่า แขว้งขว้าง เหมือนว่างเปล่า แต่เลือนลอย ไปตามอารมณ์ ที่เกิดขึ้น .หากเรารู้สึกตัว ว่าจิตมันเลือนลอยไปตามอารมณ์ เราก็ดึงจิต มาอยู่กับกาย หายใจลึกๆ กั้นลมหายใจ เป่าลมออกไปทางปากแรง จิตของข้าพเจ้า อาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า จิตของข้าพเจ้า มีพระเป็นที่พึ่ง แล้วเราก็ภาวนาพุทโธขึ้นมา
เหมือนเรียกร้องให้พระท่านช่วย ดึงสติสัมปชัญญะ ดึงจิตให้มาอยู่กัเนื้อกับตัว ไม่เลือนลอย ไร้จุดหมาย ไปตามอารมณ์ ที่พัดมา ..สู่กาย แล้ว หมุนจิตใจ ให้เลือนลอย แชว้งขว้าง..จิตมันขาดสติสัมปชัญญะ ลอยไหบไปตามอารมณ์ที่พัดมาปรุงแต่งกาย เราก็เปลี่ยนแปลงกิริยาตัวเอง ไปเดิน ไปวิ่ง ให้เหงือมันออก ให้กายมันเหนื่อย เหงื่อออก เดี๋ยว..ไอ้อารมณ์เลือนลอย แขว้งขว้าง สับสน มันก็ปลิวออกไปจากกายที่จิตอาศัย
ที่นี่ที่จิตอาศัย สถานที่จิตอาศัยในกายนี้ สับสนวุ่นวาย ก็เพราะอารมณ์..เกิดขึ้นในตัวตน ..เหมือนลมบ้าหมูพัดมา เกิดขึ้นในสถานที่จิตอาศัย มันก็มีฝุ่นเศษขยะ ถูกลมหมุนขึ้นมา สับสนวุ่นวาย .อ่านจิตตัวเองไม่ออกเลย .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
