8 ต.ค. เวลา 07:23 • ปรัชญา

คนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก็เหมือนวัวกระทิง

ในบางเวลาเราแค่บังเอิญชูผ้าแดงในมือขึ้นโบกสะบัดเรียกเจ้ากระทิงให้มาหา ทั้งที่จริงมันไม่สนหรอกว่าผ้าในมือสีอะไร(เพราะตาบอดสี)​แต่มันขวิดเพราะผ้าที่โบกไปมาจนมันรำคาญ เมื่อถูกดึงลงสนาม บางคนเป็นมาทาดอร์มือใหม่ โดนกระทิงขวิดจนได้แผล เจ็บหนักเจ็บเบาแล้วแต่คน บางคนเป็นมืออาชีพ รู้จักหลบหลีกและเย้าแหย่ได้อย่างสวยงาม
*ตะหนักเสมอเมื่อลงสนาม* เราไม่จำเป็นต้องสู้กับวัวกระทิงเสมอไปนะ วางผ้าในมือลงและเดินออกจากสนามไปนั่งเป็นผู้ชมก็ได้ ในชีวิตจริงคนอารมณ์​ร้อนมักไม่ระวังคำพูดทำร้ายใจคนอื่น เราที่โดนคำพูดแย่ ๆ เหล่านั้นแค่รับฟังและวางคำแย่ ๆ ไว้ตรงหน้าเขาก็พอ ไม่ต้องถือไปถือมาจนเป็นภาระสมอง เราทำได้เพียงเรียนรู้จากความผิดพลาด นอกนั้นไร้ประโยชน์
*เราสมควรดีขึ้นมากกว่าจมปลักอยู่กับความผิดพลาด*
*คำพูดแย่ ๆ คือกระจกสะท้อนจิตใจของเขา*
*อย่าถือผ้าแดงและอย่าเป็นกระทิงซะเอง*
โฆษณา