14 ต.ค. เวลา 13:13 • ปรัชญา
เรื่องราวความรัก .คนเรานั้นมันก็เหมือนวัตถุของโลก ที่ปรุงแต่ง ให้มีรูปร่างอย่างนั้นอย่างนี้ น่ารัก น่ายึดถือ ได้อยู่ใกล้ ก็เหมือนมีความสุข มันก็เป็นอารมณ์ปรุงแต่ง ที่ว่า อดีตเคยคล้องเวรกรรมกันมา ชีวิตคู่มันก็มีหลายคู่ คู่สร้างคู่สม คู่ทุกข์คู่ยาก คู่ขิงดีชิงเด่น คู่ผ่าน คู่หย่าร้าง คู่เวรกรรม คู่อาฆาตพยาบาท คู่ล้างผลาญ คู่คิดคู่ส่งเสริม คู่สนุกสนาน .
เจอ..น้องคนหนึ่ง เค้าเคยเข่นฆ่ากันตาย มาอยู่วัดปฏิบัติธรรม เพราะถูกสามีทำร้าย ก็แอบหนีมา ไม่ยอกใคร ทิ้งลูกไว้กับสามี ก่อนเกิดเหตุ ก็ทิ้งลูก โทรไปหาลูกสาว ลูกก็ไปบอกพ่อ พ่อมารับที่สัด พอรุ่งเช้าอีกสันสามี ทุบตีจนตายต่อหน้าลูดสาวสองคน มีคนเล่าให้ฟังว่า น้องเค้าไม่ต่อสู้เลย ถูกตีจนตาย
มีน้องอีกคน ..ภรรยาเสีย ก็เศร้า ร้องให้เป็นวักเป็นเวรก็ร้องอย่างนั้น มีคนปลอบ ก็ไม่หยุดร้อง เป็นอยู่สองสามวัน .พระท่าน ก็บอกวา่า อารมณ์ที่เกิดขึ้น เรียกว่า ตัวผูกพัน ..พอท่านบอก เค้่ากฺ็ไม่ร้องอีกลเย นั้นก็เป็นอารมณ์ที่จิตผูกพัน ยึดถือ เหมือนวัตถุ ..สิ่งของที่หายไป อยากได้คืนมาก็ไม่ได้ อารมณ์อาลัยอาวอน มันมั่ว เจ้ามาส่งเสรืม ..ใหจิตนั้นยึดอารมณ์กรรม คลี่คลายอารมณ์ไม่ได้
ชีวิตคู่ .มันก็บอกกันไม่ได้ว่า จะเจอ คู่แบบไหน พรหมลิขิต ก็ให้เจอเจอ..ก็ด้วยกรรม ที่เคยคล้องกันมา ต้องมาเจอะเจอกัน ต้องดูนานๆ ..ถึงจะรู้….ที่ว่ารัก.. คำว่ารัก ..มันพูดสั้นๆ ชีวิตคู่มันก็เริ่มต้นด้วยคำว่า ..รัก…แต่ต้องใช้เวลา ดูไปยาวๆ
โฆษณา