เยอะตั้งแต่ยังไม่มีอาชีพเลยแหละ!! หุหุ 😂
ตอนเรียนหนังสือ — ช่วงประถมมัธยมยังไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะยังแบมือของตังค์พ่อแม่ หรือช่วงเรียนมหาลัยเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่ง ก็ยังเป็นฝ่ายรับซะส่วนใหญ่ รับเต็มๆจากรุ่นพี่ แต่พอปีรุ่งขึ้นเท่านั้นแหละ รู้ซึ้งเลย!! ทั้งน้องรหัส หลานรหัส พ่วงด้วยบรรดาเขยๆทั้งหลาย เขยรหัส (แฟนของน้องรหัส) น้องบุญธรรมรหัส (น้องโดนพี่ทิ้ง เพื่อนของพี่ก็รับอุปการะต่อ) ฯลฯ ยิ่งปีท้ายๆนี่แทบล้มละลาย เปย์กันรัวๆ
กับเพื่อนๆในรุ่นเดียวกัน สิ่งที่จ่ายอาจไม่ได้เรียกว่าภาษีสังคม แต่มองว่าเป็น ‟ภาษีมิตรภาพ″ มากกว่าค่ะ ผลัดกันให้ผลัดกับรับ มิตรภาพจึงได้ก่อตัวและคบกันยาวๆจนแก่เฒ่าไปด้วย
ตอนทำงาน — ของเราส่วนใหญ่เป็นเรื่อง ‟หาทำ″ ทั้งนั้นเลย 555 หนักไปทางกิจกรรม เอ๊าท์ติ้ง ออกกำลังกาย ทริป ช๊อปปิ้งกับเพื่อนสาว โดนป้ายยา แนวๆนั้นน่ะค่ะ
ภาษีสังคมแบบเงินใส่ซอง ไม่แน่ใจว่าจะเป็นธรรมเนียมเฉพาะของทางตะวันออกรึป่าวนะคะ เพราะไม่ค่อยเห็นพวกตะวันตกเค้าให้เงินกัน หรือการมาบอก มาแจ้งข่าวนั่นนี่เพื่อหวังซัมติง แนวนี้ไม่น่าจะใช่วิถีของเค้าเลยมั้ย
ในความเห็นส่วนตัวนะคะ คนเราถ้ามี mindset ว่าภาษีสังคม = คชจ.เพื่อการเข้าสังคมหรือสร้าง connection เขาก็จะไม่มองหาวิธีอื่นในการเข้าสังคมหรืออยู่ในสังคม จึงจำต้องจ่ายเพราะเลี่ยงไม่ได้ ไม่จ่ายก็กลัวจะไม่เป็นที่ยอมรับ จ่ายต่ำกว่าเรททั่วไปก็กลัวจะโดนพูดลับหลัง บลาๆๆ
ยิ่งถ้าให้ค่ากับภาพลักษณ์มากกว่าแก่นแท้ของมิตรภาพ
แยกแยะไม่ออกระหว่างคำว่า
‟สังคม vs ความต้องการเข้าสังคม″
ก็มักจะเข้าอีหรอบ เปย์ไปบ่นไป นั่นล่ะค่ะ
ภาษีสังคม มากบ้างน้อยบ้างตามอาชีพย่อมมีอยู่แล้วค่ะ อีกทั้งการอยากมีสังคม อยากเข้าสังคม ก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลย แต่การเอาคุณค่าของตัวเองไปแขวนไว้กับภาษีสังคม ดูไม่ใช่ตรรกะของปัญญาชนเลยหนา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
