ชอบการตั้งประเด็นทาง
ปรัชญาจังมันลึกซึ้งเกี่ยวกับ
"การเติบโต"ของมนุษย์
ว่าแท้จริงแล้วมันกำลัง
เกื้อกูลหรือทำลายล้างเนาะ?
เมื่อเปรียบเทียบเปรยกับพฤติกรรมของ "เจ้าเห็ด"
ในเชิงปรัชญา
ความอยากกับความพอเพียง
การเข้าใจของการเติบโต
ในบริบทของมนุษย์มักถูก
วัดด้วยตัวชี้วัดภายนอก
อาณาจักรที่มนุษย์ควบคุม
ซึ่งสอดคล้องกับสิ่งที่กล่าว
ถึงว่าเป็นเพียง"การขยาย
ตัวของความอยากอย่างไม่
ความเข้า
“เกื้อกูลผืนป่า”นี่คือการ
เติบโตภายใน(Inner Growth)
Pataมองเป็นมากกว่า
Outcome ผลลัพธ์ที่เกิน
จากความโลภละโมบของนุด
มันคือUltimate Outcome
ยิ่งใหญ่เพื่อทั้งหมดปราศจากความเห็นแก่ตัวตัวเพื่อมวล
สรรพสิ่ง
การเติบโตแบบ“ไม่สิ้นสุด”
ที่นักปรัชญาเรียกได้ว่าเป็น "ความขาดแคลนเทียม" (Artificial Scarcity)
เห็ดกับมนุษย์รึ!
การเปรียบเปรยที่ว่า
เห็ดรู้จักหยุดเมื่อดินไม่มี
อาหารแต่มนุษย์กลับยัง
เดินต่อทั้งที่หัวใจแห้งแล้ง
คิดเชิงปรัชญาที่ทรงพลัง
ของเห็ด:
ความรู้จำกัด: เห็ดเติบโต
เพื่อหาอาหารและขยายพันธุ์
ตามความจำเป็นทางชีวภาพ
เมื่อทรัพยากร (อาหารในดิน) หมดลง
สิ่งนี้สะท้อนถึงการรับรู้
ขีดจำกัดของตนเอง
มนุษย์: ปรัชญาแห่งความ
อยากเกินขอบเขต
มนุษย์ไม่รู้พอใจและการ
ทำลายล้างคือความแห้ง
แล้งภายในหัวใจคือแห้ง
แล้งทางจิตวิญญาณอย่างที่สุด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
