ไอซ์แลนด์พบ "ยุง" ครั้งแรกในประวัติศาสตร์
นายบียอร์น ฮยัลตาสัน (Björn Hjaltason) ประชาชนในเขต คีดาเฟลล์ (Kiðafell) ทางตะวันตกของประเทศไอซ์แลนด์ ได้สังเกตเห็นและจับแมลงที่ไม่คุ้นเคยได้จากกับดักแมลง หลังจากที่เขาจับแมลงตัวเมียได้หนึ่งตัว เขาก็พบเพิ่มเติมอีกสองตัวในคืนต่อมา
นายฮยัลตาสันได้ส่งตัวอย่างเหล่านี้ไปยังสถาบันประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งไอซ์แลนด์ ซึ่งนักกีฏวิทยา มัทเธียส อัลเฟรดส์สัน (Matthías Alfreðsson) ได้ยืนยันว่าพวกมันคือยุงจริง ๆ โดยระบุชนิดว่าเป็น "ยุงลายปลอกขา" (Culiseta annulata) ซึ่งเป็นยุงที่มีขนาดใหญ่และมีความทนทานต่อความหนาวเย็นสูง
การค้นพบครั้งนี้นับเป็นการบันทึกการพบยุงในธรรมชาติครั้งแรกของไอซ์แลนด์อย่างเป็นทางการ แม้จะเคยมีรายงานการพบยุงเพียงตัวเดียวบนเครื่องบินที่สนามบินเคฟลาวิกเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่เคยมีการตั้งถิ่นฐานในประเทศได้สำเร็จ
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ไอซ์แลนด์เป็นดินแดนที่ยุงไม่สามารถเอาชนะได้ ทั้งนี้เนื่องจาก นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่ามาจากวงจรชีวิตของยุงที่ไม่สอดคล้องกับสภาพอากาศในฤดูหนาวของไอซ์แลนด์ แม้ว่ายุงในพื้นที่ใกล้เคียงอย่างกรีนแลนด์หรือสแกนดิเนเวีย
แต่ฤดูหนาวของไอซ์แลนด์กลับมีความผันผวนสูง อุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วทำให้เกิดปรากฏการณ์ "การละลายและแข็งตัวซ้ำ ๆ" (freeze-thaw cycle) ตัวอ่อนของยุงอาจฟักตัวออกมาในช่วงที่น้ำแข็งละลายชั่วคราวกลางฤดูหนาว แต่เมื่ออุณหภูมิลดลงฉับพลันอีกครั้ง พวกมันก็จะตายอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม การที่ยุง Culiseta annulata ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่ทนต่อความเย็นและมีแนวโน้มที่จะสามารถจำศีลในสถานที่กำบัง เช่น ห้องใต้ดินหรือโรงเลี้ยงปศุสัตว์ ได้ถูกค้นพบในเวลานี้ ชี้ให้เห็นว่ากำแพงธรรมชาติที่เคยปกป้องไอซ์แลนด์อาจกำลังพังทลายลง
นักวิจัยตั้งสมมติฐานว่าการค้นพบนี้อาจเกิดจากสองปัจจัยหลัก คือ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เนื่องจากไอซ์แลนด์เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่อุณหภูมิสูงขึ้นเร็วกว่าภูมิภาคอื่นในซีกโลกเหนือ ทำให้อาจมีฤดูร้อนที่ยาวนานและฤดูหนาวที่อบอุ่นขึ้น ซึ่งเป็นสภาวะที่เอื้อต่อการอยู่รอดของยุง หรืออาจเกิดจากการ นำเข้าโดยบังเอิญ ผ่านทางเรือหรือตู้คอนเทนเนอร์ขนส่งสินค้าจากต่างประเทศ
นักกีฏวิทยาได้ชี้ว่าจะต้องมีการติดตามอย่างใกล้ชิดในช่วงฤดูใบไม้ผลิเพื่อยืนยันว่ายุงเหล่านี้จะสามารถตั้งถิ่นฐานและแพร่พันธุ์ได้อย่างถาวรหรือไม่
การสิ้นสุดของภูมิคุ้มกันทางชีวภูมิศาสตร์ของไอซ์แลนด์ (The End of Biogeographic Immunity) เป็นสัญญาณเตือนที่ชัดเจนที่สุดถึงการเปลี่ยนแปลงเขตแดนของสายพันธุ์ (Species Range Shift) ในแถบอาร์กติกใต้
การที่กลไกนี้ถูกทำลายหรือถูกหลีกเลี่ยงได้ บ่งชี้ว่าขีดจำกัดทางนิเวศวิทยา (Ecological Threshold) ที่สำคัญได้ถูกก้าวข้ามไปแล้ว การค้นพบยุงจึงไม่ใช่แค่เหตุการณ์ทางกีฏวิทยา แต่เป็นหลักฐานเชิงประจักษ์ว่าเขตภูมิศาสตร์ที่เคยถูกจำกัดด้วยสภาพอากาศกำลังถูกรุกล้ำอย่างต่อเนื่องโดยภาวะโลกร้อน
ภัยคุกคามที่แท้จริงคือการที่ยุงสายพันธุ์ที่เป็นพาหะนำโรคสำคัญจะตามมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยุงลาย (Aedes) ซึ่งเป็นพาหะของโรคไข้เลือดออก (Dengue), ไวรัสซิกา (Zika), และไข้ชิคุนกุนยา (Chikungunya) และ ยุงก้นปล่อง (Anopheles) ซึ่งนำโรคมาลาเรีย (Malaria) ในปัจจุบัน อุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่องในไอซ์แลนด์ได้สร้างฤดูร้อนที่ยาวนานขึ้นและอบอุ่นขึ้น ซึ่งอาจเพียงพอที่จะทำให้ยุงเหล่านี้ เพิ่มจำนวนและแพร่พันธุ์ ได้สำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากยุงสายพันธุ์ใหม่ถูกนำเข้ามาผ่านการขนส่งทางเรือหรือทางอากาศ
สิ่งที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่งสำหรับไอซ์แลนด์คือ ความเปราะบางทางภูมิคุ้มกัน (immunological naiveté) ของประชากรในพื้นที่ ซึ่งไม่เคยเผชิญกับโรคเหล่านี้มาก่อน หากโรคเขตร้อนใด ๆ แพร่กระจาย การระบาดอาจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง เนื่องจากประชาชนไม่มีภูมิคุ้มกันธรรมชาติ นอกจากนี้ ระบบสาธารณสุขของไอซ์แลนด์ก็ไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการวินิจฉัยและรักษาโรคเหล่านี้ที่มักพบบ่อยในเขตร้อนอีกด้วย
อ้างอิง
- 40
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
