โลก กับ ธรรม มันขัดกัน
เรื่องของ การสร้างบุญกุศล สวดมนต์ ไหว้พระ ภาวนา ปฏิบัติธรรม มันก็มีเรื่องราวที่แปลกๆ เหมือนค่อยเดินแยกทางกัน เค้าไปทาง เราไปทาง มันเป็นเอง ทำนอง ที่ว่า เราชอบไปหาทีสงบ อบรมจิตของเราให้สงบ
เราพยายาม ผลักใสอารมณ์โลภโกรธหลง ลดละอารมณ์โลภโกรธหลงออกไป ส่วนคนอื่น แม้แต่ญาติเรา พ่อแม่เรา พี่น้องเพื่อนฝูง ก็เห็นว่า เราไม่เป็นแบบเค้า มันก็เหมือนขัดกัน เค้าคุยทางโลก อยากร่ำรวย อยากมีชื่อเสียง คนยกย่องสรรเสริญ เราฟังเค้าคุย นั้นมันเรื่องทุกข์ทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องที่จะช่วยทำให้จิตมีสุข เราก็คุยเรื่องสร้างบุญกุศลบารมี ว่าช่วยทำให้จิตมีสุข เวลามีกรรมมาทวง เราก็บอกว่าให้สร้างบุญกุศลขึ้นมา กระจายบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร
นั่นก็ความคิด มันสวนทางกัน เค้าอยู่กับโลก เค้าเห็นว่าโลกให้ความสุข ส่วนเราเห็นว่า โลกมีแต่ทำให้ทุกข์ โลกปิดบังไม่ให้รู้จักทุกข์ ส่วนเค้าก็ว่า ไม่เห็นมีอะไร อยู่อย่างนี้ สุขสบาย เพราะฉะนั่น เมื่อเราอยู่กับโลกสมมุติ อย่างนั้นอย่างนี้ เราก็ไม่ไปฝืนเค้า แก้อารมณ์ทิฐิความคิดเห็นภายในของจิตที่อาศัยกายพ่อแม่ของแต่ละคนมันเป็นไปไม่ได้
เค้าชวนเราไปเที่ยว ไปกินเหล้า เราไม่ไป ..เราชวนเค้าไปวัด นั่งสมาธิ ..เค้าก็ไม่ไป .
เมื่อมาอยู่อย่างนั้น เราก็ไม่ไปขัดขวางเค้า ขวางเรื่องราวของโลก ส่วนตัวเรา เมื่อมีเวลา เป็นของตัวเอง เราก็ปลีกกาย นำกายมาสร้างบุญกุศลของเรา ส่วนเค้ามีเวลาว่าง เค้าก็ไปเกี่ยวเตร่ สนุนสนาน ไปทัวร์ที่นั่นที่นี่ ..ใครทำมันก็ได้ ใครไม่ทำมันก็ไม่ได้ มันได้ไม่เหมือรกันเลย ในคำว่า สุขกายสุขใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
