เคยรู้สึกไหมว่า “โรงเรียน” ที่เราเรียนกันมา มันไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงไปเลย ลองนึกภาพตาม ห้องเรียนเมื่อ 100 ปีที่แล้ว: มีคุณครูยืนอยู่หน้าห้อง, มีนักเรียนนั่งเป็นแถว, มีกระดานดำ, ทุกคนเรียนวิชาเดียวกัน, ด้วยความเร็วเท่ากัน, พอระฆังดัง ก็เปลี่ยนวิชา
ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน ห้องเรียนในศตวรรษที่ 21: ก็ยังมีคุณครูยืนอยู่หน้าห้อง, นักเรียนนั่งเป็นแถว, อาจจะเปลี่ยนจากกระดานดำเป็น Whiteboard หรือ Smart TV, แต่แก่นแท้… มันคือโมเดลเดิม เราเรียกโมเดลนี้ว่า “โมเดลโรงงานอุตสาหกรรม” เป้าหมายของมันคือการผลิต “ผลผลิต” ที่มีมาตรฐานเดียวกันออกมา เพื่อป้อนเข้าสู่ระบบแรงงานในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม มันถูกออกแบบมาเพื่อ “ค่าเฉลี่ย” เด็กที่เก่งมากๆ ก็ต้องนั่งรอเพื่อนที่เรียนช้ากว่า… แล้วก็เบื่อ เด็กที่เรียนช้าหน่อย ก็ตามไม่ทัน… แล้วก็ท้อ ส่วนคุณครู ก็ต้องพยายามสอนเนื้อหาให้จบตามหลักสูตร ต้องดูแลเด็ก 20-30 คนในห้อง ต้องตรวจการบ้าน… มันคือภาระงานที่หนักมากๆ
เรื่องนี้เป็นปัญหาที่ทุกคนรู้ แต่ไม่มีใครแก้ได้จริงๆ โดยเฉพาะในตลาดโรงเรียนระดับบน อย่างโรงเรียนนานาชาติ ผู้ปกครองยอมจ่ายเงินปีละหลายแสน หรือแตะล้าน เพื่อแลกกับสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่า, ครูต่างชาติ, และคอนเนคชัน แต่สุดท้าย “ระบบปฏิบัติการ” ของการเรียน… มันก็ยังเป็นโมเดลโรงงานอยู่ดี
เลือกฟังกันได้เลยนะครับ อย่าลืมกด Follow ติดตาม PodCast ช่อง Geek Forever’s Podcast ของผมกันด้วยนะครับ
🎧 ฟังผ่าน Spotify :
🎧 ฟังผ่าน Apple Podcast :
🎧 ฟังผ่าน Podbean :
🎧 ฟังผ่าน Youtube :
ติดตามสาระดี ๆ อัพเดททุกวันผ่าน Line OA ด.ดล Blog