คุณผู้อ่านคุ้นเคยกับความรัก
ของ perfectionist ไหมครับ?
มันคือความรักที่เต็มไปด้วย
คำถามในใจเต็มไปหมด
คำถามเช่น…
“เขารู้สึกผิดหวังกับฉันไหมนะ?”
“สิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้มันดีหรือเปล่า?”
“ฉันทำแบบนี้มันโอเคใช่ไหม?”
มันคือความรักที่เจ้าตัวพยายาม
เป็นแฟนที่สมบูรณ์แบบและไร้ที่ติ
ในทุกๆคำพูดและการกระทำ
ชาว perfectionist เชื่อว่า
หากเขาทำทุกอย่างได้ “ถูกต้อง”
ความรักของเขาก็จะปลอดภัย
ปัญหาก็คือ ความเชื่อนี้จะทำให้
ชาว perfectionist รู้สึกเหงาอยู่ในใจครับ
เพราะยิ่งเขาพยายามที่จะ “เป๊ะ” มากเท่าไหร่
แฟนก็ยิ่งรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาน้อยลงเท่านั้น
อันที่จริง
มันอาจส่งผลให้ชาว perfectionist
เกิดอีกหนึ่งคำถามขึ้นมาในใจด้วยครับ
คำถามนั้นก็คือ…
“ตกลงแล้ว แฟนรักฉันจริงๆ
หรือรักตัวตนอันสมบูรณ์แบบ
ที่ฉันพยายามแสดงออกกันแน่?”
ฉะนั้น
หากชาว perfectionist ต้องการความรักที่แท้จริง
เขาก็ต้องมีความกล้าที่จะเป็นตัวของตัวเองกับแฟน
(แม้ตัวตนดังกล่าวจะเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง ความกลัว และความยุ่งเหยิงก็ตาม)
แน่นอนครับว่า ความกล้านั้นอาจไม่ได้
นำมาสู่ผลลัพธ์ที่สวยงามเหมือนตอนจบเทพนิยายเสมอไป
บางครั้ง
พอแฟนที่เรากำลังคบอยู่ ณ ปัจจุบัน
ได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเรา
แฟนก็อาจจะตัดสินใจเลิกกับเรา
ส่งผลให้เรารู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสได้
ประสบการณ์เช่นนี้อาจทำให้
ชาว perfectionist มองว่าตัวเองคิดผิด
(ที่เปิดเผยด้านที่ไม่ perfect ของตัวเองให้แฟนรับรู้)
แต่การอยู่ในความสัมพันธ์
ที่แฟนรู้จักเพียงแค่เสี้ยวเดียวของเรา
(แทนที่จะรู้จักทั้งหมดของเรา)
คือทางเลือกที่ดีกว่าจริงๆหรือ?
แน่ใจหรือว่าการอยู่ในความรัก
ที่ปฏิเสธตัวตนของเรา
มันเจ็บปวดน้อยกว่าการอยู่เป็นโสด?
หากชาว perfectionist สามารถ
ตอบคำถามเหล่านี้ได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า “ใช่”
เขาก็คงเลือกที่จะเก็บซ่อนตัวตนที่ “ขี้เหร่” ของตัวเองต่อไป
แต่ถ้าชาว perfectionist ไม่สามารถ
ตอบคำถามเหล่านี้ได้อย่างชัดเจนว่า “ใช่”
มันอาจจะเป็นสัญญาณว่า
การกล้าที่จะเปิดเผยตัวตนของตัวเองทั้งหมด
คือทางเลือกที่ตอบโจทย์มากกว่า…ก็เป็นได้ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
