ตอนที่ 1.6: พัสดุชิ้นแรก (The First Parcel)
**[SCENE START]**
**INT. ห้องพักของเขต - ต่อเนื่องจากตอนที่แล้ว**
แสงสว่างจากหน้าจอ "ควอนตัม Ai แอป" กลับสู่สภาวะปกติ เขตลดแขนที่บังตาลง จ้องมองหน้าจอที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง
ดวงแสงทรงกลมที่เคยลอยนิ่งๆ บัดนี้กำลังสั่นไหวและหมุนรอบตัวเองอย่างรวดเร็ว ราวกับเครื่องยนต์ที่กำลังติดเครื่อง
*ติ๊ง!*
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับข้อความที่ปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
`...กำลังประมวลผลพัสดุควอนตัม...`
`...เชื่อมต่อกับจุดหมายปลายทาง...`
`...ดาวน์โหลดข้อมูลภารกิจ...`
`คุณมีพัสดุควอนตัมชิ้นใหม่`
**`ประเภทพัสดุ:`** `ความทรงจำ (Memory)`
**`รหัสพัสดุ:`** `M-001-BKK`
**`จุดหมายปลายทาง:`** `คุณยายสมร, โรงพยาบาลผู้สูงอายุบ้านบางแค, ตึกจันทรา, ห้อง 304`
**`รายละเอียด:`** `จัดส่ง 'ความทรงจำสุดท้าย' ก่อนเวลา 04:44 น.`
**`คำแนะนำ:`** `การสัมผัสคือสื่อกลางในการส่งมอบ`
เขตอ่านทวนซ้ำสองรอบ "จัดส่งความทรงจำ? ด้วยการสัมผัส?"
นี่มันไม่ใช่การไปช่วยคนจากโจรหรือดับไฟ มันเป็นเรื่องนามธรรมที่เขาไม่เคยจินตนาการถึง เขาเงยหน้ามองนาฬิกาแขวนผนัง... **02:31 น.** เขามีเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงครึ่ง
ทันใดนั้น ดวงแสงทรงกลมบนหน้าจอก็ยืดตัวออกมาช้าๆ เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็น **"แคปซูลแสง"** ขนาดเล็กที่โปร่งใส ข้างในบรรจุภาพโฮโลแกรมลางๆ ของเด็กผู้หญิงผมเปียคนหนึ่ง กำลังยื่นพวงมาลัยดอกมะลิให้ใครบางคน ภาพนั้นสั่นไหวราวกับภาพจากวิดีโอเก่าๆ
`พัสดุพร้อมสำหรับการจัดส่ง`
`สถานะ: รอการนำส่ง`
เขตไม่มีเวลาให้ลังเลอีกต่อไป สัญชาตญาณของไรเดอร์บอกให้เขาเคลื่อนไหว เขารู้แค่ว่ามี "จุดหมายปลายทาง" ที่ต้องไปให้ถึง และมี "เวลา" เป็นเดิมพัน
เขารีบสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวเก่ง คว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์ที่แขวนอยู่ข้างประตู และพุ่งออกจากห้องไปทันที
**EXT. ถนนยามค่ำคืน - ต่อเนื่อง**
เขตบิดมอเตอร์ไซค์คู่ใจฝ่าความมืดและความเงียบของกรุงเทพฯ ยามราตรี ในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถาม
*เราจะส่งมอบความทรงจำได้ยังไง? แค่แตะตัวเหรอ? แล้วคุณยายสมรคือใคร? ทำไมต้องเป็นความทรงจำสุดท้าย? แล้วทำไมต้องก่อนตีสี่สี่สิบสี่?*
เขาเหลือบมองโทรศัพท์ที่ติดตั้งอยู่หน้ารถ หน้าจอ "ควอนตัม Ai แอป" แสดงแผนที่นำทางไปยังโรงพยาบาล แต่ที่น่าแปลกคือ มันไม่ได้แสดงเส้นทางที่เร็วที่สุดเหมือนแอปฯ ทั่วไป แต่มันแสดงเส้นทางที่ "ปลอดภัย" และ "ไร้ผู้คน" ที่สุดแทน ราวกับต้องการให้การเดินทางครั้งนี้เป็นความลับ
เมื่อใกล้ถึงโรงพยาบาล เขตเห็นรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งจอดอยู่ข้างทางใต้แสงไฟสลัวๆ คนขี่สวมหมวกกันน็อกเต็มใบและชุดไรเดอร์สีดำสนิท แต่ที่น่าสังเกตคือ บนแขนเสื้อของเขามีสัญลักษณ์ **"รูปผลึกเรืองแสง"** ปรากฏอยู่
ชายคนนั้นหันมามองเขตแวบหนึ่ง เหมือนเป็นการทักทาย ก่อนจะบิดคันเร่งหายไปในความมืด
เขตชะงักไปชั่วครู่... *หรือว่านั่นคือ... รุ่นพี่?*
เขาไม่มีเวลาคิดต่อ เมื่อมาถึงหน้าโรงพยาบาล เขาจอดรถในที่มืดและเดินตรงไปยังตึกจันทราตามที่แอปฯ บอก ประตูล็อคอยู่ แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ กลอนประตูก็ส่งเสียง *คลิก!* และเปิดออกเองอย่างน่าอัศจรรย์
เขตกลืนน้ำลาย นี่คือการยืนยันว่าเขาไม่ได้มาที่นี่ในฐานะคนธรรมดา
เขาเดินขึ้นบันไดไปยังชั้น 3 หัวใจเต้นรัว ทุกย่างก้าวของเขาเงียบกริบ เขามาหยุดอยู่หน้าห้อง 304
เขาหายใจเข้าลึกๆ... และค่อยๆ หมุนลูกบิดประตูเข้าไป...
**[SCENE END]**
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
