เรื่องราวหนึ่ง ที่ว่า กายมีบุญ จิตมีธรรม. ส่วนเรานั้น กายมีแต่กรรม ทำมาหากิน อยากร่ำรวย กว่าจะตัวโตมาได้ ทุกข์อยากลำบาก บ้างมั้ยในกายนี้ มีเจ็บป่วย ปวดหัวตัวร้อน ท้องเสีย ..มันทุกข์หรือสุขกัน ในกายในสังขารที่จิตเราอาศัยอยู่
แล้วยังต้องไปทนนั่งเรียน หนังสือหนังหา ครูบางท่านก็เจ้าอารมณ์ วาจาพูดไม่น่าฟังเอาเสียเลย บางท่านก็พูดจา น่าฟัง โอ้ว..กว่าจะโต ชนะอารมณ์ที่เกิดในตัวเองไม่ได้เลย ไม่เคยอยู่นิ่งๆ ได้เลย ลมหายใจ ก็ไม่รู้ว่า หายใจออกมีอะไรออกไป หายใจเข้าก็ไม่รู้มีอะไรเข้ามา . ไม่เคยดู ไม่เคยสังเกต ไม่เคยรับรู้
มีใครโกรธเรา เราก็โกรธบ้าง ใครมาว่า นินทาเรา เราก็ไม่ชอบใจ เห็นเพื่อนมีแฟน ก็อยากมีกับเค้าบ้าง อารมณ์โกรธรักเกลียดมันก็เกิดในกายที่อาศัยนี้ ฝ่ายอธรรม มันเกิดในกายที่จิตอาศัยนี้แหละ เราก็ไม่เคยชนะใจฝ่ายอธรรมได้เลย ส่วนคำว่า ธรรมนั้น มันห่างไกล มีแต่กายเป็นกรรม จิตก็เป็นกรรม จมอยู่กับนิสัยที่อยู่ในตัวตน เมื่อยังแก้ไขที่ตัวเองไม่ได้
เรามอง..อันธพาลเค้าไม่รู้จักธรรม โจร..เวรมันจะออกปล้น มันก็นึกถึงเรื่องราวดีๆ บางที่ว่า ตั้งนะโมสามจบ นึกถึงพระเสียหน่อย แล้วก็ท่องคาถาอาคม วให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ให้การปล้นนี้สำเร็จ ..มีกรรมทั้งนั้น ไปเบียดเบียนคนนั้นคนี้ให้เดือดร้อน ให้เค้าทุกข์ แหม..ยังมีหน้า พูดถึงธรรม ตั้งนะโมเสียด้วย ..บอกว่า ฉันนี่นะ คนดี .บ้างก็มีการค้าขาย มีประมูล ..ก็ต้องทำตัวเป็นคนดี.. แต่หักหัวคิว
..ก็คนมันโลภ ..มันก็เป็นเยี่ยงนี้ แถมเก่งจดจำอะไรได้ดี พูดได้เี ..แต่เวลาทำ ..เสียนิดเดียว..ทำไม่ดี .นั่นแหละ ทั้งกายทั้งจิตเป็นฝ่ายอธรรม.ก็มองตัวเอง อ่านตัวเองไม่ออก เอ..แล้วเมื่อในการมันไม่ธรรม ..ธรรมเป็นยังงัยนะ .คนที่เค้ามีกายเป็นบุญจิตมีธรรมเป็นอย่างไรน่ะ .เรื่องราวชั่ว เค้าคงมีสติสัมปชัญญะรู้จักกรรม ยับยั้งอารมณ์ได้ ยิ่งสติสัมปชัญญะรู้จักธรรม ยิ่งเกรงกลัวกรรม..มีแต่จะสร้างบุญกุศลบารมี คัดเอ้าท์กรรม คัดเอ้าท์อารมณ์กรรมต่างๆออกไป เพื่อทำให้กายนี้เป็นกายบุญ .
พอมาพูดเรื่องราวของสติ ..มันก็มีเรื่องราวที่ว่า สติฟั่นเฟือน มีผู้บอกเรามาว่า เดี๋ยวนี้ คนสติฟั่นเฟือนกันมาก แต่ยังแสดงออก ต่อไปๆ . เค้าก็จะแสดงออกกันมาขึ้น เดืนตามท้องถนนหนทางมากขึ้น .ให้กินยาปรับสมดุลเคมี ที่สมอง ก็เอาไม่อยู่ . .ก็มาจากเรื่องราว ที่ว่า หอ้นั่นไอ้นี้ .ศักดิ์สิทธิ์ หลงว่า เป็นธรรม ที่ไหนได้ ..มีแต่เรื่องราวที่ส่งเสริมให้สร้างกรรม .อารมณ์กรรมก็เลยมีแต่อุปโลกน์ .หลอกจิตให้หลง หลงว่า นี่ สิ่งนั้นสิ่งนี้ เป็นธรรม .
เราได้ยินได้ฟัง จากพระผู้ใหญ่ ..กว่าจะถึงธรรม ต้องไปนั่งทุกข์ทรมาน ให้กายนั้นอดทน กายมีขันติ ฝนตกลงมาใส่่กาย ทนร้อน ทนหนาว กว่าจะพ้นทุกข์ .จิตถึงธรรม .ที่ต้องอาศัยการสะสมสร้างบุญกุศลบารมีมาเป็นอสงไขย บางพระองค์สะสมมาห้าหกอสงไขย บางองต์เป็นสืบอสงไขย กว่าจะมาพบพระพุทธเจ้า ..แล้วกทำตามพระพุทธเจ้า สำเร็จถึงเส้นชัย พระอรหันต์ เอ้า สำเร็จบรรลุธรรม ยังต้องอยู่ต่อ ไปจนครบสัญญา ก่อนเค้าแดนพระนิพพาน. อยากทำไม่ครบสีญญา ก็ต้องกลับไปเรื่มต้นใหม่ เกิดใหม่อีก.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
