9 พ.ย. เวลา 14:30 • ปรัชญา
เราก็รู้ดี กันทุกคน กายนี้ เมื่อตั้งขึ้นมา มันต้องดับลงไปสักวันหนึ่งไม่รู้ว่าวันไหน จ้ตเรามาอาศัยในกายนี้ มาอาศัยใช้กายนี้ทำอะไร เสาะแสวงหาอะไร ในการไปเสาะแสวงหา ให้กายวาจาใจอย่างไรบ้าง หากเราได้รู้จักว่า ในการที่เราใช้อารมณ์นั้น โลกโกรธหลง นั้นเป็นตัวกรรม ที่เราใช้ เราเป็นทาสของอารมณ์นำพาไปเสาะแสวงหาหากรรม เอาอะไรต่างเอามายึดถือ..มันเมีการบันทึกกรรม ลงในธาตุทั้งสี่ อีกทั้งกรรมอดีตที่สะสมมา
หากเรารู้จัก ..กรรม ได้ ว่ากรรมนั้น ส่งผลอะไรให้แก่จิต เมือ่กายนี้ดับลง เราก็หยุดเรื่องราว ความยึดถืออะไรต่างๆไป หันมาสร้างเรียนรู้จัก เรื่องธรรม สร้างบุญกุศล ให้จิตเราเก็บบันทึกไปกับธาตุทั้งสี เพราะเมื่อจิตออกจากกายไป เราไปคนเดียว ไม่มีใครไปด้วย มันเปล่าเเกี่ยว น่ากลัว ไม่รู้ว่าจะได้ไปอาศัยสถานที่แห่งใด เพราะฉะนั้น คนที่รู้จักกรรม รู้จักว่า อารมณ์นั้นเป็นกรรม เค้าก็ค่อยหยุด สิ่งที่เป็นภาระให้แก่ จิตที่เอาไปไม่ได้ เค้าก็หันมาทำมาเรียนรู้สิ่งที่จิตเอาไปได้
1
โฆษณา